Τα 20 μας είναι μια ηλικία που χαρακτηρίζονται από λάθη, χαζές αποφάσεις και κακές συνήθειες. Όμως, δεν είμαστε τέλειοι για να μην κάνουμε λάθη. Τα 20 μας προσφέρονται για βιώσουμε τόσο καλές όσο και κακές καταστάσεις, ώστε να πάρουμε κάποια σημαντικά μαθήματα που θα μας χρειαστούν στην υπόλοιπη ζωή μας. Πόσες φορές έχεις ξυπνήσει κάποιο πρωινό επειδή υποφέρεις από τον πονοκέφαλο που σου άφησε για αναμνηστικό η χθεσινή βραδιά και σκέφτεσαι «Μα τι στο καλά έκανα χθες;»…Συχνά φερόμαστε αυθόρμητα, χωρίς να σκεφτόμαστε και να υπολογίζουμε κι η αλήθεια είναι πως δεν μας βγαίνει πάντα σε καλό, αλλά ακόμα και τότε δεν το μετανιώνουμε. Μπορεί να υπάρχουν φορές που οι αποφάσεις που παίρνουμε να μην βρίσκουν σύμφωνους ούτε τους γονείς μας ούτε τους φίλους μας, όμως εμείς εκείνη την στιγμή νιώθαμε πως αυτό θέλαμε να κάνουμε και δεν ανησυχούσαμε το ίδιο. Ακόμα κι αν αυτές οι αποφάσεις ήταν λάθος, ήταν δικές μας…
1. Σπαταλάμε τα χρήματά μας απερίσκεπτα.
Ας το παραδεχτούμε, το μόνο σίγουρο για τα 20 μας είναι ότι μαθαίνουμε από πρώτο χέρι τι θα πει να είσαι ταπί και ψύχραιμος. Όσα χρήματα κι αν μας δίνουν οι γονείς μας ή όσα παίρνουμε από τη δουλειά, ποτέ δεν είναι αρκετά για όλα αυτά που έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε. Που και που βέβαια μας πιάνει το φιλότιμο για να κάνουμε αποταμίευση κι αρχίζουμε να λέμε όχι σε περιττά έξοδα και να βάζουμε χρήματα στην άκρη. Κι όταν βλέπουμε πως έχουν μαζευτεί αρκετά, νιώθουμε τέτοια ευτυχία σαν να ανακαλύψαμε κάτι που θα αλλάξει τον κόσμο, ακόμα κι αν αυτά τα χρήματα είναι 100-200 ευρώ.
Σ’ αυτό το σημείο λοιπόν υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι θα φερθούμε έξυπνα μ’ αυτά τα χρήματα που κάναμε τόσο κόπο να μαζέψουμε, θα τα βάλουμε σ’ έναν λογαριασμό και θα τα αφήσουμε εκεί και δεν θα τα πετάξουμε απερίσκεπτα από ‘δω κι από κει. Έλα όμως που ποτέ δεν υπολογίζουμε τον αυθορμητισμό μας και να που θέλουμε να επισκεφτούμε τον κολλητό/την κολλητή μας στην επαρχία ή να πάρουμε για δώρο γενεθλίων στον αδερφό/στην αδερφή μας κάτι που ξέρουμε ότι θέλει απεγνωσμένα.
Και κάπως έτσι, αθετούμε την υπόσχεση που δώσαμε στον εαυτό μας και μετά τσαντιζόμαστε που μείναμε πάλι άφραγκοι, ενώ το πηγαίναμε τόσο καλά. Όμως, δεν μετανιώνουμε καθόλου που ξοδέψαμε έτσι τα χρήματα μας. Μπορεί να ευχόμαστε να είχαμε περισσότερα, αλλά στην τελική είμαστε χαρούμενοι που τα σπαταλήσαμε σε κάτι που σε τρίτους ή ακόμα και στους γονείς μας μπορεί να φαίνεται χαζό, αλλά για εμάς είχε σημασία.
2. Κοιμόμαστε λίγες ώρες.
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που θέλουμε να ζήσουμε στα 20 μας και άλλοι τόσοι στόχοι που θέλουμε να πετύχουμε, με αποτέλεσμα ο ύπνος να μας φαίνεται σαν ώρες χαμένες από τη ζωή μας κι όχι σαν μια απαραίτητη διαδικασία αναζωογόνησης κι αναπλήρωσης δυνάμεων. Σχεδόν κάθε μέρα ξυπνάμε, έχοντας κοιμηθεί μόνο 4 με 5 ώρες, το πολύ 6 εάν είμαστε τυχεροί και καταριόμαστε το λαμπερό φως του ήλιου που εισβάλλει στο δωμάτιο μας.
Μπορεί να γνωρίζουμε ότι με αυτόν τον τρόπο δεν κάνουμε καλό στον οργανισμό μας, μπορεί κάθε Σαββατοκύριακο ή όποτε έρχονται διακοπές να κοιμόμαστε σαν να πέφτουμε σε χειμερία νάρκη, μπορεί να υπάρχουν μέρες που από την κούραση να μην έχουμε τη δύναμη να σηκωθούμε από το κρεβάτι και οι γονείς μας να φωνάζουν για πολλοστή φορά πως πρέπει να κοιμόμαστε πιο νωρίς, αλλά εμείς δεν πτοούμαστε. Συνεχίζουμε να εκμεταλλευόμαστε τις νυχτερινές ώρες για πολλά άλλα πράγματα, εκτός από ύπνο.
Γιατί οι νύχτες που μείναμε ξύπνιοι έως τις 3.00 και τις 4.00 τα ξημερώματα για να δουλέψουμε πάνω στη μεγάλη ιδέα που είχαμε ήταν από τις πιο παραγωγικές νύχτες της ζωής μας. Γιατί οι νύχτες που μείναμε ξύπνιοι διαβάζοντας ή κάνοντας εργασία ήταν από αυτές τις νύχτες που άξιζε η θυσία για τον βαθμό που πήραμε. Γιατί οι νύχτες που μείναμε έξω διασκεδάζοντας κι εξερευνώντας την πόλη με τους εξίσου απερίσκεπτους φίλους μας είναι στιγμές που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Μπορεί λοιπόν να μην κοιμόμαστε αρκετά, αλλά οι ώρες που μένουμε ξύπνιοι είναι ώρες που δεν θα ανταλλάζαμε με τίποτα άλλο.
3. Αποτυγχάνουμε.
Όσο είμαστε νέοι, για κάποιο λόγο θεωρούμε τους εαυτούς μας αήττητους, πως ότι αποφάσεις κι αν πάρουμε θα λειτουργήσουν με κάποιον τρόπο υπέρ εμάς. Ό,τι επιλογές κι αν κάνουμε, νομίζουμε πως θα βρούμε την άκρη για να τα καταφέρουμε και να επιβιώσουμε. Ακόμα κι αν πάρουμε μια απόφαση της στιγμής που δεν είμαστε και τελείως σίγουροι ότι θα πετύχει, συνεχίζουμε να πιστεύουμε σ’ αυτή γιατί …γιατί ποτέ δεν ξέρεις;! Εάν δεν δοκιμάσουμε τώρα, τότε πότε; Κατά κάποιον τρόπο είναι σωστό, αλλά πρέπει να μάθουμε πως δεν θα είναι πάντα έτσι. Δεν θα λειτουργούν πάντα υπέρ μας τα πράγματα κι όταν συμβαίνει αυτό, πρέπει να ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε, να το ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε. Γι’ αυτό λοιπόν δεν μετανιώνουμε για τις αποτυχίες που βιώνουμε στα 20 μας, γιατί χρειάζεται να αποτύχεις για να μάθεις πως να επιτύχεις. Η αποτυχία πολλές φορές αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις μελλοντικές μας επιτυχίες.
4. Πίνουμε περισσότερο απ’ όσο αντέχουμε.
Όλοι το έχουμε κάνει, να πιούμε μέσα σε μία νύχτα όσο θα καταφέρναμε να πιούμε σ’ ένα μήνα ολόκληρο υπό φυσιολογικές συνθήκες. Παρόλο που προτού φύγουμε από το σπίτι έχουμε υποσχεθεί στον εαυτό μας πως απόψε δεν θα πιούμε πολύ, με το που βρεθούμε έξω με τους φίλους μας απλά κάνουμε το αντίθετο. Κι ενώ μπορεί να ξέρουμε μέχρι που είναι τα όρια μας, όχι μόνο δεν σταματάμε, αλλά το τερματίζουμε κιόλας.
Και κάπως έτσι στέλνουμε μήνυμα στο άτοπο που βάλαμε τους φίλους μας να μας απαγορέψουν να στείλουμε, αλλά μέθυσαν κι αυτοί στην πορεία, κάπως έτσι γινόμαστε φίλοι με άγνωστους, κάπως έτσι χάνουμε διάφορα πράγματα μας και το ανακαλύπτουμε το επόμενο πρωί, κάπως έτσι ξερνάμε σε σημεία που ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα κάναμε κάτι τέτοιο και στο τέλος έχουμε ακόμα μια απολαυστική ιστορία για να διηγηθούμε ξανά και ξανά καθώς περιγράφουμε τις τρελές νύχτες από τα νεανικά μας χρόνια. Κι όταν τις διηγείσαι, συνειδητοποιείς πως τελικά ήταν όμορφες αυτές οι τρέλες όσο ανώριμος κι αν έδειχνες τότε και για το μόνο πράγμα που θα μετάνιωνες που ήπιες όλο το Βόσπορο είναι ο πονοκέφαλος της επόμενης μέρα, γιατί …ouch!
5. Διατηρούμε σχέσεις εξ’ αποστάσεως.
Εάν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να κάνουμε κάποιες συγκεκριμένες επιλογές στη ζωή μας, μία από αυτές θα ήταν σίγουρα να μην βρίσκονταν ποτέ φίλοι μας ή η σχέση μας χιλιόμετρα μακριά από εμάς. Είναι γεγονός ότι η απόσταση είναι χάλια, πραγματικά ώρες ώρες σε σκοτώνει. Μερικές φορές, όμως, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, ειδικά εάν έχεις δυνατά αισθήματα για κάποιον. Αποφασίζεις να διατηρήσεις την σχέση που έχετε ανεξάρτητα από τα εμπόδια και τις δυσκολίες που θα συναντήσεις.
Όταν λοιπόν συμβιβαζόμαστε με την ιδέα της απόστασης, κανένας δεν μας εγγυάται ότι όλο αυτό θα κρατήσει και θα είναι το ίδιο με πριν. Το πιο πιθανό κι αναμενόμενο είναι κάπου στην πορεία να κουραστεί ο ένας από τους δύο κι η σχέση να τελειώσει άδοξα με δάκρυα, οργή και μια πληγωμένη καρδιά. Μπορεί λοιπόν μια σχέση εξ’ αποστάσεως να πρόκειται για μια σκληρή δοκιμασία, όμως σου μαθαίνει αρκετά πράγματα για την ζωή, όπως την υπομονή, σου μαθαίνει πως να πολεμάς και να διεκδικείς για κάτι που βρίσκεται πολύ μακριά σου, σου μαθαίνει τρόπους να μοιράζεσαι την αγάπη σου που ποτέ δεν είχες φανταστεί.
Προφανώς και το άτομο με το οποίο διατηρούσαμε τη σχέση, όσο μακριά κι αν έμενε, για εμάς άξιζε πολύ ώστε να μπούμε σ’ αυτήν την διαδικασία. Ακόμα κι αν τελείωσε όλο αυτό και πληγωθήκαμε, εάν μας δινόταν η ευκαιρία να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο και να το ζήσουμε πάλι, θα το ξανακάναμε κι αυτή τη φορά ίσως πολύ καλύτερα, γιατί καταλάβαμε ορισμένα λάθη που κάναμε τότε.
6. Ερωτευόμαστε κάποιον/α που δεν μπορούμε να έχουμε.
Το να ερωτευόμαστε με πάθος και να δίνουμε αρκετή αγάπη είναι ταυτόχρονα ένα από τα ομορφότερα προσόντα κι μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μας στα 20 μας. Η αλήθεια είναι πως έχουμε πολλή αγάπη για να δώσουμε, αλλά δεν υπάρχουν αρκετές καρδιές για να την φιλοξενήσουν. Έτσι, υπάρχουν φορές που ερωτευόμαστε κι όλα πάνε τέλεια, υπάρχουν και φορές που ερωτευόμαστε και όλα πάνε στραβά γιατί το άτομο που ερωτευτήκαμε δεν τρέφει τα ίδια συναισθήματα για εμάς. Βιώνουμε από πρώτο χέρι τι θα πει ερωτική απόρριψη, συναισθηματικός πόνος και κατ’ επέκταση όλες τις συνέπειες του κι η συγκεκριμένη εμπειρία πραγματικά δεν μοιάζει με καμία άλλη.
Παρά όμως τον πόνο που νιώθουμε και τις αμέτρητες ώρες που περνάμε καθώς ευχόμαστε τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, συνεχίζουμε να έχουμε πολλή αγάπη ακόμα να δώσουμε και φροντίζουμε ο επόμενος άνθρωπος που θα κυριεύσει το μυαλό και την καρδιά μας να νιώσει περισσότερη αγάπη από τον προηγούμενο με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά θα την αξίζει. Ερωτευτήκαμε, δεν μας βγήκε όπως θέλαμε, αλλά δεν το μετανιώνουμε γιατί όπως όλες τις εμπειρίες που βιώνουμε στα 20 μας, έτσι κι αυτή δεν την ανταλλάζουμε με καμία. Μπορεί η αγάπη κι οι σχέσεις να σου διδάσκουν πολλά πράγματα για τη ζωή, όμως, ένας από τους καλύτερους δάσκαλους είναι ένας δυνατός χωρισμός.
7. Τρώμε μεγάλες ποσότητες φαγητού και σε ακατάλληλες ώρες.
Και ποιος δεν έχει φάει βρώμικο 3 και 4 τα ξημερώματα κι όχι μόνο μια μερίδα, αλλά περισσότερες… Και ποιος μένει ξύπνιος αργά τη νύχτα και δεν κάνει βόλτες μέχρι το ψυγείο και τα ντουλάπια της κουζίνας ανά μία ώρα… Το άσχημο της υπόθεσης είναι όμως πως στα 20 μας καταλαβαίνουμε άμεσα τις συνέπειες του να μην είσαι έφηβος κι ο μεταβολισμός σου να βρίσκεται στα καλύτερα του. Με το που πατήσεις τα 20 ο μεταβολισμός αρχίζει να πέφτει κι ό,τι τρώμε δεν φεύγει το ίδιο εύκολα από το σώμα μας. Αντ’ αυτού μετατρέπεται σε λίπος και κολλάει παντού πάνω μας, στην κοιλιά μας, στα μπούτια μας, στα μπράτσα μας και σε πολλά άλλα σημεία που δεν πιστεύαμε ότι ήταν πιθανό να πάρουμε βάρος.
Αλλά τι να κάνουμε; Γυρίζουμε σπίτι κουρασμένοι από την σχολή ή τη δουλειά και το φαγητό είναι η παρηγοριά μας για τη δύσκολη μέρα που περάσαμε. Οκ, μπορεί να μην είναι κι η καλύτερη ιδέα να φας 2 τυλιχτά και μια μερίδα πατάτες στις 11 το βράδυ, μιας και τα αποτελέσματα αυτής της ιδέας θα φανούν στη ζυγαριά, αλλά είναι δύσκολο να μετανιώσεις για κάτι που εκείνη την στιγμή σ’ έκανε να νιώσεις στ’ αλήθεια τόσο καλά. Είναι φαγητό, τέλος!
8. Παίρνουμε άδεια από την δουλειά χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.
Υπάρχουν μέρες που ακόμα κι αν αισθάνεσαι μια χαρά και μπορείς να τα βγάλεις πέρα στη δουλειά, ακόμα κι αν ξέρεις πως υπάρχουν συνάδελφοι που υπολογίζουν πάνω σου, εσύ προτιμάς να μείνεις στο κρεβάτι, να κάνεις μια βόλτα και να πιεις έναν καφέ με έναν φίλο ή να καθίσεις σπίτι και να δεις όλα τα επεισόδια της αγαπημένης σου σειράς που έχεις χάσει. Στο πίσω μέρος του μυαλού σου σίγουρα τριβελίζει η λέξη «ανευθυνότητα» και σε κάνει να αισθάνεσαι τύψεις που το έσκασες από τη δουλειά, όμως όταν το ξανασκέφτεσαι, συνειδητοποιείς πως μάλλον χρειαζόσουν μια μέρα για τον εαυτό σου και για την ψυχική σου υγεία.
Ναι, είμαστε νέοι ακόμα και έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας για να μάθουμε να είμαστε τελείως υπεύθυνοι. Και μπορεί να απολαμβάνουμε τη δουλειά που κάνουμε και να βάζουμε τα δυνατά μας για το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε κάθε μέρα στην κορυφή. Υπάρχουν κι αυτές οι φορές που δεν είμαστε εκεί, η ψυχή μας αισθάνεται σαν φυλακισμένη και απλά χρειαζόμαστε μια στιγμή για να αναπνεύσουμε.
