ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

To καλοκαιράκι είναι εδώ και… ΩΝΑΣΟΥ, η ζέστη στα ΜΜΜ δεν παλεύεται!

Επειδή πρέπει να ξεκινάμε με τα θετικά μιας κατάστασης κάθε φορά, να αναφέρουμε πρώτα ότι χαιρόμαστε πολύ που διανύουμε καλοκαιράκι, με τα μπάνια του, τις αποδράσεις του, τις βραδινές βόλτες του κι όλα εκείνα τα όμορφα που φέρνει μαζί του. Αλλά μέχρι εκεί! Από εκεί και πέρα, όσο ματαιόδοξοι κι αν ακουγόμαστε, ξεκινούν τα αρνητικά. […]

Επειδή πρέπει να ξεκινάμε με τα θετικά μιας κατάστασης κάθε φορά, να αναφέρουμε πρώτα ότι χαιρόμαστε πολύ που διανύουμε καλοκαιράκι, με τα μπάνια του, τις αποδράσεις του, τις βραδινές βόλτες του κι όλα εκείνα τα όμορφα που φέρνει μαζί του. Αλλά μέχρι εκεί!

Από εκεί και πέρα, όσο ματαιόδοξοι κι αν ακουγόμαστε, ξεκινούν τα αρνητικά. Ή μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, ΤΟ αρνητικό!

Και ως συνήθως, αυτοί που ζουν στο πετσί τους καθετί στραβό και την πληρώνουν περισσότερο από όλους, είμαστε εμείς οι φοιτητές! Στην κατάρα των ΜΜΜ αναφέρομαι! Αυτή που μας καταδιώκει από το πρώτο κιόλας έτος (καθώς οι περισσότεροι δεν έχουμε και κάποιο άλλο μεταφορικό μέσο) ειδικά εμάς τους πρωτευουσιάνους φοιτητές, και η οποία φουντώνει ακόμη πιο πολύ τα καλοκαίρια.

Ήδη έχουμε προλάβει να βιώσουμε κάποια από τα βασανιστήρια που κάνουν την εμφάνισή τους τέτοια εποχή και αναμένουμε μέχρι τέλος καλοκαιριού να ζήσουμε όλο το πακέτο. Μοναδική λύση, να εφοδιαστείς με παγωμένα νεράκια, βεντάλιες κι αποσμητικά, αλλά ό,τι εξοπλισμό κι αν πάρεις μαζί σου, ένα είναι το σίγουρο: την ταλαιπωρία δεν τη γλιτώνεις! 

#1 Η αναμονή της αναμονής την αναμονή ωνασουγαμήσω

Δεν κάνεις και τίποτα άλλο με το θερινό προγραμματάκι, από το να περιμένεις! Και πες πάει στο καλό η αναμονή, την έχεις ζήσει πολλές φορές (λες και τον υπόλοιπο χρόνο, έρχονταν στην ώρα τους τα λεωφορεία), θα την υποστείς και πάλι. Αυτό για το οποίο γκρινιάζεις και φτάνεις στα όριά σου, κατεβάζοντας καντήλια είναι που σε έχουν να λιώνεις μες στη ζέστα! 40+ δείχνει το θερμόμετρο στον ήλιο, αλλά δε βαριέσαι; Θα πάρεις χρωματάκι, αν γλιτώσεις την ηλίαση! Γκρρρ

#2 Στο χωριό σας δεν είχατε ερκοντίσιο;

Αν τα λεωφορεία ή τα τρένα είναι τόσο παλιά που δε γνωρίζουν τι εστί κλιματισμός, να φύγουνε, να τα πάνε αλλού. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο σοβαρό λόγο που δεν τα αντικαθιστούν με σύγχρονα, πέρα από το ότι τη βρίσκουν με το να βλέπουν τον κόσμο να υποφέρει και να ψήνεται κατά τη μετακίνησή του. Ακόμα και έξω φαντάζει να έχει δροσιά σε σχέση με την ανυπόφορη ζέστη που επικρατεί στα ΜΜΜ! Λίγα λεπτά να κάτσεις μέσα και αισθάνεσαι πως είσαι έτοιμος να σερβιριστείς με πατατούλες!

#3 Τι ζητάμε; Μια μέση λύση ζητάμε

Από την άλλη, υπάρχει και το εξής πρόβλημα: πώς την παλεύεις, ναι μεν με ανοιχτό ερκοντίσιον, αλλά με κλειστά τα παράθυρα και τόσο κόσμο; Μπορεί τη δροσιά που ζήταγες πιο πάνω να την έχεις, αλλά μαζί μ’ αυτήν έχεις και διάφορες άλλες μυρουδιές να σπάνε τη μύτη σου. Νιώθεις με την ανάσα του καθενός και την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατεί, να χάνεις τις αισθήσεις σου! Άσε που από ένα σημείο και μετά χάνεται και το κρύο κι απλώς μένεις με την ψευδαίσθηση του ερκοντίσιον…

#4 Μάχη μέχρι τελικής πτώσεως

Είναι η περίοδος του χρόνου που αναζητάς μια θέση στα μέσα, όχι για να ξεκουράσεις τα κουρασμένα σου ποδαράκια, αλλά για να γλιτώσεις τις πολλές επαφές! Και συνήθως αποτυγχάνεις… Ωστόσο είναι τόσο σημαντικό και αναγκαίο να βρεις μια γωνίτσα μακριά από ιδρωμένα κι αψέκαστα από αποσμητικά κορμιά, που θα κάνεις τα πάντα για να το καταφέρεις. Δυστυχώς όμως, δεν είσαι ο μόνος που έχεις αυτήν την σκέψη. Υπάρχουν πολλοί ακόμα που θέλουν να βρουν μια θέση όταν μπουν στον ηλεκτρικό ή το λεωφορείο, επομένως ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Και σκληρός.

#5 Τη γιαγιά με τη βεντάλια να τη φοβάσαι

Μπορεί οι γιαγιάδες στην όψη τους να δείχνουν αδύναμες και κακόμοιρες, αλλά μόνο τέτοιες δεν είναι. Και ιδιαίτερα το καλοκαίρι, έρχονται πιο επιθετικά από κάθε άλλη φορά να σταθούν μπροστά στα νιάτα, να ξεφυσήξουν από την ταλαιπωρία της ζέστης, να κουνήσουν απελπιστικά τη βεντάλια τους και να σε αναγκάσουν να σηκωθείς από τη θέση σου. Τη θέση για την οποία όπως ανέφερα και πιο πάνω, πάλεψες με νύχια και με δόντια να εξασφαλίσεις! Αλλά ας το καταπιούμε κι αυτό…

#6 Ένα μπανάκι, ρε παιδιά!

Και δεν εννοώ στη θάλασσα. Μιλάω για εκείνο που κάνεις στην μπανιέρα του σπιτιού σου, όπου πλένεσαι με αφρόλουτρα, σαμπουάν, βάζεις μετά τις κρεμούλες σου, τα αποσμητικά σου και ταράν, άλλος άνθρωπος! Και μοσχοβολάει ο τόπος και δε δημιουργούνται τραύματα σε κανέναν, όταν αναγκαστικά βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από διάφορα όχι και τόσο αισθησιακά μέρη του σώματος, βλ. μασχάλες. Δε γίνεται κάθε φορά που γυρίζεις σπίτι να αγχώνεσαι μην ακουμπήσεις το οτιδήποτε πριν κάνεις ένα μπάνιο για να φύγει όλη η μπόχα των μέσων από πάνω σου!

#7 Προορισμός: παραλία… Αυτό

Κολλημένη άμμος παντού, βρεγμένα καθίσματα, τσάντες που καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο από εσένα και γενικά μια ωραία ατμόσφαιρα επικρατεί στα λεωφορεία και τα τραμ, που πηγαίνουν παραλιακά. Κουράζεσαι και μόνο στη ιδέα να πας μέχρι τη θάλασσα για κανένα μπανάκι, επομένως τις περισσότερες φορές απλώς δεν το κάνεις. Καλά, ας μη μιλήσω καλύτερα για την περίπτωση που πρέπει να πάρεις τα συγκεκριμένα δρομολόγια, για εντελώς άλλο λόγο. Εκεί φοράς ό,τι πρόχειρο έχεις σπίτι σου και κουβαλάς και μια αλλαξιά για όταν φτάσεις στον προορισμό σου.

OUR20s

ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Υπολογισμοί που κάνουμε κι ας μην μας άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET