#mendorandum001
Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά πτυχιούχων στην Ευρώπη. Λογικό με την πτυχιοθυρία με την οποία μας εμπότισαν οι προηγούμενες γενιές . Ακόμα έχω εικόνα γονείς που με περηφάνια ανακοίνωναν στον κοινωνικό τους περίγυρο τις σχολές που πέτυχαν τα αριστούχα παιδιά τους αλλά μετέπειτα, στην πραγματική αγορά εργασίας, κινηθήκαν στα ρηχά έως ξέρες.
Οι αμερικανοί λένε those they can do, those they can’t teach. Και δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Κάπου εδώ πρέπει να σας πω πως αν έχετε μπάρμπα από την Κορώνη δεν υπάρχει λόγος να διαβάσετε το άρθρο. Θα πάτε κατευθείαν να πάρετε τη θέση που σας περιμένει στοργικά μετά από 4-5 χρόνια ξενυχτιού και απεριορίστων ωρών ύπνου σαν φοιτητές.
Οι υπόλοιποι;
Κουστούμι (άντρες), ταγιέρ (οι κοπέλες) και φύγαμε. Βιογραφικά ,συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων για να ξεκινήσεις μια δουλειά σαν junior για τα πολυπόθητα 850 ευρώ (μιλάμε πάντα για σοβαρές εταιρείες και όχι για monkey business). Τώρα το τι θέλει και που μπορεί να απασχοληθεί ο καθένας είναι σχετικό κι αυτό γιατί:
Δημόσιος τομέας
R.I.P
Και πάλι καλά γιατί είχε γίνει τραγέλαφος. Αν τώρα είστε υπέρμαχοι κάποιας παράταξης και θέλετε να εξαργυρώσετε τις φωνές στα αμφιθέατρα όλα αυτά τα χρόνια δεν χάνετε να δοκιμάσετε. Κι εγώ θα ήθελα να κάθομαι και να πληρώνομαι. Για αυτό όμως, φτάσαμε εκεί που φτάσαμε.
Τραπεζικός Τομέας
Σαν τέκνο που ξεκίνησε από το banking έχω να δηλώσω πως κάποτε ήταν ο καλύτερα αμειβόμενος τομέας και σου έδινε μια αίγλη, αν και ψεύτικη, γιατί φόραγες κουστούμι από τα 24 και δήλωνες Banker για να ρίξεις καμιά γκόμενα στο Rock n’ Roll που σχημάτιζε την εντύπωση πως είσαι Golden Boy. Σχεδόν δημόσιο, έμπαινες και ξέχναγες να βγεις αλλά καθόλου φιλικό για άτομα δημιουργικά που στοχεύουν στο κάτι παραπάνω. Πλέον θα το συνιστούσα σε «αριθμητικά » μυαλά που θα ασχολιόντουσαν στο πάλαι ποτέ δημόσιο. Από θέμα αμοιβής σαν junior κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα και ελέω ύφεσης αν δεν έχεις κάποιο γνωστό στα υψηλά κλιμάκια κάποια τράπεζας καλύτερα να το ξεχάσεις.
Συμβουλευτικές
Ίσως για εμένα το πιο υποσχόμενο κομμάτι που αξίζει ασχοληθείτε, θα φάτε τρέξιμο για κάποια χρόνια στην αρχή, πολλές ώρες δουλειάς, καλύτερη αμοιβή από τις περισσότερες εταιρείες εκεί έξω στο junior level και πολύ καλή δικτύωση για τους λάτρεις των δημοσίων σχέσεων. Σας δίνετε η ευκαιρία να δείτε εκ των έσω πολλούς και διαφορετικούς τομείς ανάλογα με το project που θα τρέχει η ομάδα σας. Και μαντέψτε , ακόμα κάνουν προσλήψεις τις οποίες μπορεί να βρει οποιοσδήποτε.
Διαφημιστικές
Το μεγάλο ερωτηματικό. Ο κόσμος των διαφημιστικών δεν είναι σαν αυτό του Mad Men. Σε junior επίπεδο ετοιμαστείτε για πολύ χαμαλοδουλειά σε σημείο που θα απορείς αν σπούδασες για να κάνεις κάτι που μπορούσες και με το απολυτήριο λυκείου. Τα λεφτά θα είναι πολύ λίγα , οι ώρες πολλές και πάντα θα έχεις τον κίνδυνο να τρως άδικα φωνές και πισώπλατες μαχαιριές. Παρολ’ αυτά ελκύει και θα ελκύει πολλούς αποφοίτους.
Εκδοτικές
Κάποτε το λίκνο των wannabe lifestyle στελεχών που απλά παίρνανε υπέρογκα ποσά για εργασία που δεν δικαιολογούνταν επουδενί. Οι περισσότερες ζούσαν με κρατικές διαφημίσεις και με κρατικές επιχορηγήσεις. Πλέον έχουν μείνει μόνο 2-3 και για να έχεις πρόσβαση πρέπει να είσαι ανιψιός του Λαμπράκη.
Εταιρείες καταναλωτικών αλλιώς FMCG (fast moving consumer goods) και λοιπές Πολυεθνικές
Κοινώς εταιρείες προϊόντων που απλά θα βρείτε σε οποιοδήποτε ράφι των σούπερ μάρκετ. Ίσως έχει το μεγαλύτερο νόημα να χτυπήσετε μια τέτοια πόρτα. Εταιρείες που έχουν πάντα θέση στο καλάθι της νοικοκυράς το οποίο συρρικνώνεται μεν αλλά δε θα σβήσει ποτέ. Είναι εταιρείες μεγάλες που θα σου κάνουν συνεχή εκπαίδευση, λανσάροντας ένα προϊόν θα δεις όλο τον κύκλο, πως από το χαρτί ένα project φτάνει στον τελικό καταναλωτή σαν προϊόν b2c και γενικότερα σου δίνει την προοπτική να έχεις πάντα μια θέση στην αγορά. Περιθώρια ανέλιξης εντός κι εκτός των εταιρειών αυτών, μεγάλα. Ίσως αν δεν περνούσα από μια τέτοια εταιρεία θα ήξερα το 1/3 όσων γνωρίζω σήμερα.
Ναυτιλία
Ένας κλάδος πιο κλειστός κι από τη λέσχη bilderberg. Αν δεν έχεις γνωστό δε βλέπεις ούτε το θυρωρό. Δε θέλει ιδιαίτερες γνώσεις (συγγνώμη για αυτούς που σπουδάζουν ναυτιλιακά) αλλά είναι η αλήθεια. Το μεγαλύτερο ποσοστό όσων δουλεύουν σε ναυτιλιακές μπήκανε μετά το λύκειο μάθανε την δουλειά εκεί κι όσοι πήγαιναν σε κάποια σχολή παράλληλα απορούσαν απλά γιατί πήγαιναν στη σχολή. Το μεγαλύτερο ποσοστό εφοπλιστών στην Ελλάδα είναι πρώην καπετάνιοι που απλά είχαν επιχειρηματικό πνεύμα και μάλλον θα έβγαζαν λεφτά ούτως η άλλως λόγω επιχειρηματικού πνεύματος. Μισθός; Και να σας πω δεν έχει νόημα αφού ούτε το θυρωρό δε θα δείτε.
Start ups
Το trend που ακούγεται πολύ τελευταία, έχει μεν νόημα όμως με ένα μεγάλο αλλά. Το να δουλέψετε σε μια τέτοια εταιρεία σε junior επίπεδο δε θα το συνιστούσα. Απλά δεν θα εκτεθείτε σε ένα σοβαρό εταιρικό περιβάλλον που θα σας βοηθήσει αργότερα στο θέμα συμπεριφοράς σε συναδέλφους μέχρι και σε εταιρικές συναντήσεις. Είναι λίγο πολύ χύμα και ίσως να είχε περισσότερο νόημα για τους tech της παρέας. Αν θέλετε να ξεκινήσετε ένα δικό σας πάλι, σκεφτείτε το γιατί αυτά που μάθατε στο πανεπιστήμιο δεν έχουν και πολύ εφαρμογή έξω, κι απλά αυξάνεται το ποσοστό αποτυχίας. Ακόμα και οικογενειακή επιχείρηση αν έχετε θα σας συνιστούσα πρώτα να δουλέψετε σε μια εταιρεία για κάποια χρόνια και μετά θα είστε έτοιμος να την οδηγήσετε στο επόμενο επίπεδο.
Προσωπική εμπειρία είναι το start up wkd 2014 στο οποίο πήραν μέρος παρά πολλά παιδιά – φοιτητές και μπράβο τους αλλά το κέρδισε η ομάδα μου που αποτελούμασταν απο 3 senior level άτομα ο καθένας στον τομέα του. Οπότε σκεφτείτε καινοτόμα αλλά στα πρώτα χρόνια, μέσα από ένα σοβαρό εταιρικό περιβάλλον και γιατί όχι να τρέχετε και παράλληλα το δικό σας start up για να πάρετε calculated risk. Άλλωστε όπως μου είχε πει ο εκδότης του περιοδικού Εntrepreneur Gary Whitehill, it doesn’t matter if you fail, as far as you fail forward.
Κλείνοντας, δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας. Επίσης, σίγουρα αφήσαμε έξω πολλούς κλάδους αλλά πάνω κάτω οι βασικοί για ένα αξιοπρεπέστατο ξεκίνημα ειναι αυτοί.
Eίναι δεδομένο ότι για να επιβιώσεις στον business κόσμο και να προχωρήσεις πρέπει να έχεις την «υπομονή μιας πόρνης και την ευελιξία μιας χορεύτριας».
Tα υπόλοιπα θα τα δείτε επί του πρακτέος.
Φιλικα,
Βασίλης Κωστόπουλος
