Πώς νιώθεις; Τα πας καλά με αυτό; Κρίμα νέο παιδί να ταλαιπωρείσαι έτσι! Πώς σου έτυχε κάτι τέτοιο; Κληρονομικότητα; Μην τρως τόσα γλυκά! Μην αργήσεις να γυρίσεις σπίτι! Στείλε μου πού θα είσαι για ασφάλεια! Έκανες τη μέτρησή σου σήμερα; Έχουμε ραντεβού με το γιατρό αύριο. Την ένεση ινσουλίνης;
Oι περισσότεροι πιστεύουν πως η ζωή ενός νέου με διαβήτη χαρακτηρίζεται από τις παραπάνω προτάσεις.
Πρωτίστως όμως, θα πρέπει να ορίσουμε τι σημαίνει σακχαρώδης διαβήτης.
Υπάρχουν δύο τύποι διαβήτη: ο τύπου 1 και ο τύπου 2. Ο πρώτος εμφανίζεται στα παιδιά, όταν το πάγκρεας δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη. Ο δεύτερος από την άλλη, αν και λιγότερο συχνός στους νέους, μπορεί να συμβεί όταν δεν παράγεται αρκετή ινσουλίνη ή η ινσουλίνη που υπάρχει στον οργανισμό δε λειτουργεί σωστά. Ως αποτέλεσμα, η γλυκόζη συσσωρεύεται στην κυκλοφορία του αίματος.
Οι περισσότεροι νέοι έρχονται αντιμέτωποι με τον διαβήτη τύπου 1, σε ηλικία κατά μέσο όρο των δέκα ετών. Υπάρχουν βέβαια κάποια βασικά συμπτώματα, τα οποία είναι: η αυξημένη δίψα, η ανάγκη για ούρηση, η κόπωση και η έντονη απώλεια βάρους.
Προσπαθώντας να κατανοήσουμε το πώς είναι η ζωή ενός νέου με διαβήτη, μιλήσαμε με έναν φοιτητή του οποίου τα στοιχεία δε μπορούμε να δημοσιεύσουμε, καθώς δεν ένιωθε άνετα.
Ωστόσο μας αποκάλυψε μερικά σημαντικά πράγματα για τον τρόπο ζωής του!
Αρχικά, είναι πράγματι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζει ένα παιδί ή ένας νέος την εν λόγω ασθένεια. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο δεν καθιστά το συγκεκριμένο άνθρωπο προβληματικό σε σύγκριση με τους υπόλοιπους. Μετά τα πρώτα συμπτώματα ξεκινά ο λαβύρινθος των εξετάσεων, καθώς και οι συμβουλές προς τους γονείς για τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν την ασθένεια αυτή.
Ο φοιτητής μας αναφέρει πως:
Ήμουν 9 ετών όταν οι γονείς μου παρατήρησαν ότι έχανα κιλά και το μόνο που έκανα ήταν να πίνω νερό, να πηγαίνω τουαλέτα και να κοιμάμαι. Οι επισκέψεις στο γιατρό μου τότε, ο οποίος διέγνωσε ίωση και μου έδωσε αντιβίωση, ήταν άκαρπες.
Τότε επισκεφθήκαμε το νοσοκομείο, σχεδόν σε κατάσταση κώματος, όπου μάθαμε ότι έχω Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1.
Μπορεί τότε να μην καταλάβαινα τι ακριβώς ήταν αυτό, όμως η ζωή μου άλλαξε από τη μία μέρα στην άλλη.
Στην αρχή, τα πάντα φαντάζουν βουνό, διότι δε μπορεί ο πάσχων να φάει ό,τι τρώνε οι υπόλοιποι, πρέπει να προσέχει περισσότερο τη διατροφή του, την άσκησή του και τις δραστηριότητές του.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο να μην μπορεί να ζήσει την ανεμελιά της ηλικίας του… Να μην μπορεί να φάει τα γλυκά και όσα εκείνος επιθυμεί. Κάτι που μας υπογραμμίζει και ο φοιτητής, αναφέροντας πως «θυμάμαι την απαγόρευση των δικών μου σε οτιδήποτε ήταν γλυκό. Θυμάμαι ότι έπρεπε να ζυγίζουν το καθετί πριν το φάω και γενικά το γεγονός πως σαν μικρό παιδί δεν είχα την ελεύθερη ζωή που είχαν οι συνομήλικοί μου.»
Όμως αυτό το γεγονός τον βοηθάει να έχει αυτοέλεγχο, κάτι στο οποίο δυστυχώς οι περισσότεροι νέοι υστερούν.
Έχοντας μια συζήτηση και κατόπιν πολύωρης σκέψης, κατάλαβα πως ο διαβήτης δεν είναι αδυναμία, αλλά δύναμη!
Ναι, σίγουρα κάποια στιγμή παρουσιάζονται υπογλυκαιμίες και πολλές στιγμές υψηλού ζάχαρου, ωστόσο πάντα είσαι σε ετοιμότητα. Ενδεχομένως, οι ενέσεις ινσουλίνης φαντάζουν δύσκολες, αλλά δεν είναι.
Το θέμα είναι να υπάρχει αποδοχή, να μαθαίνει κανείς να ζει μ’ αυτές και να μη νιώθει ντροπή. Θα υπάρχουν και όμορφες και άσχημες μέρες, αλλά όσο περνάει ο καιρός η καλή διάθεση επισκιάζει τις δύσκολες στιγμές, μιας και μαθαίνει κανείς πώς να τις αντιμετωπίζει.
Όταν είσαι, λοιπόν, τυπικός με την ινσουλίνη σου, τη διατροφή σου και τις επισκέψεις στο γιατρό σου, η ζωή σου κυλάει φυσιολογικά.
Ένας νέος λοιπόν με διαβήτη, οφείλει να νιώθει τουλάχιστον περηφάνια! Μέσα από αυτήν τη διαδικασία ωριμάζει, μαθαίνει να αγαπάει περισσότερο τον εαυτό του και το σώμα του και να προσέχει την υγεία του.
Μέσα από τον σακχαρώδη διαβήτη, συνειδητοποιεί κανείς πως μόνο ο ίδιος είναι ο κυρίαρχος του εαυτού του και πως δεν σταματάει η ζωή του λόγω αυτού.
Ο φοιτητής μάλιστα μας τόνισε πως: «Μπήκα στη σχολή που ήθελα πάρα πολύ και ξεκίνησε ένας νέος κύκλος. Γνώρισα καινούρια άτομα και παρέες, με τις οποίες αποφάσισα να είμαι άνετος σχετικά με την πάθησή μου. Δεν υπήρξε ποτέ αρνητικό σχόλιο περί του θέματος και ποτέ κανείς δε με έκανε να νιώσω άβολα. Αυτό ήταν κάτι που με βοήθησε να δω τα πράγματα πιο θετικά. Σταμάτησα να σκέφτομαι αν πρέπει να το μάθει ο κόσμος, αφού συνειδητοποίησα ότι δεν έχω τίποτα να ντρέπομαι.»
Ειλικρινά, θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους, γιατί μου δείχνουν το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, της θέλησης για ζωή και πως αν είσαι αποφασιστικός και έχεις θάρρος,
μπορείς να καταφέρεις τα πάντα!
Δεν αφήνουν τα αρνητικά τους συναισθήματα να κυριεύσουν τις σκέψεις του και για μένα αυτοί είναι οι νικητές της ζωής. Τίποτα και κανείς δεν τους σταματάει. Έχουν μάθει να αποδέχονται πως η ζωή δεν είναι τέλεια και είναι στο χέρι του καθενός αν θα υπάρχουν περισσότερες όμορφες στιγμές.
Αν γνωρίσεις έναν τέτοιον άνθρωπο, φρόντισε να τον κρατήσεις πάντα δίπλα σου, να αντλήσεις δύναμη από τη δικιά του, να ενστερνιστείς την ωριμότητά του και να αγαπήσεις, όπως κάνει και ο ίδιος, εξίσου τον εαυτό σου.
Μονάχα τέτοιοι δυνατοί άνθρωποι θα σε βοηθήσουν να συνειδητοποιήσεις τη σημαντικότητα των προβλημάτων και να μην κάνεις τα ασήμαντα προβλήματα να φαντάζουν βουνό.
Αν αποδεχτεί κανείς το διαβήτη, μετά θα τον κάνει να φαίνεται πιο ασήμαντος κι από το συνονόματό του γεωμετρικό του όργανο!
