Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και η Gen Ζ είναι αυτή που τη γιορτάζει περισσότερο από τον καθένα. Όχι γιατί γουστάρει γιορτές και πανηγύρια και πιάνεται από κάθε ευκαιρία για να το ζήσει και να στήσει μια πορεία. Γιατί πραγματικά νοιάζεται και θέλει να κάνει το βήμα προς την αλλαγή.
Μέχρι πρότινος, το πρόβλημα του πλανήτη ήταν ένα απλώς πρόβλημα που παρουσίαζε πού και πού η τηλεόραση και το ίντερνετ, όπως για παράδειγμα είναι οι λακούβες στους δρόμους. Πέταγε ένα «η ανθρώπινη δραστηριότητα προκαλεί ζημιές στο σπίτι μας», ο περισσότερος κόσμος το επιβεβαίωνε, έκανε ότι λυπάται, αλλά το επόμενο λεπτό πέταγε το πλαστικό του μπουκάλι σε έναν κοινό κάδο, γιατί της ανακύκλωσης ήταν λίγα βήματα πιο μακριά και δεν μπορούσε δα να κάνει τέτοια θυσία. Όχι απαραίτητα γιατί είναι ο villain της ιστορίας, αλλά γιατί ποτέ δεν πίστεψε ότι μπορεί με μια φαινομενικά μικρή κίνηση να κάνει τη διαφορά και γιατί δεν το θεώρησε σημαντικό.
Η γενιά που ακούγεται πολύ τα τελευταία χρόνια όμως, και το πιστεύει και μπορεί.
Μάλιστα, η αυτοπεποίθησή της να το καταφέρει είναι που κάνει πολλούς να σπάζονται. Μπορεί και να ενοχλούνται που οι νέοι είναι αυτοί που παίρνουν τελικά πρωτοβουλίες και που ενδιαφέρονται αληθινά για ένα καλύτερο μέλλον, όταν υποτίθεται το ρόλο αυτό τον είχαν οι μεγάλοι. Χάνεται η άποψη ότι οι δεύτεροι κάνουν κουμάντο και ότι πρέπει να στηριζόμαστε στη σοφία τους, την εμπειρία τους και τις δεξιότητές τους. Το πρόσωπο με το οποίο έχει ταυτιστεί αυτή η αλλαγή άλλωστε, δεν είναι ο πρόεδρος κάποιας χώρας ή διεθνούς οργάνωσης, αλλά μια 18χρονη κοπέλα, που ξεκίνησε να εμπνέει και να κινητοποιεί συνομηλίκους της από μικρή.
Εντωμεταξύ, η Greta Thunberg κι αν έχει προκαλέσει αντιδράσεις! Και ο κοινός παρονομαστής όλων, η ηλικία των ατόμων από τις οποίες προέρχονται. Άντρες και γυναίκες άνω των 50 τριγκάρονται από την επιμονή μιας μαθήτριας για ένα τόσο σημαντικό θέμα – το παράδειγμα της οποίας ακολουθούν πόσοι άλλοι χιλιάδες μαθητές – μιας και σύμφωνα με αυτούς (τους Έλληνες εκπροσώπους τους τουλάχιστον) θα έπρεπε τώρα να αγχώνεται για τις αντίστοιχες Πανελλαδικές της χώρας της και να φροντίζει να περάσει καμιά Νομική ή Ιατρική.
Η Gen Z δεν έχει σκοπό να συνεχίσει την παράδοση των τσακωμών στις ταβέρνες για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό, αλλά να ασχοληθεί με πιο σοβαρά θέματα. Η Gen Z δεν έχει καν σκοπό να παραγγείλει τον άμπακα στις ταβέρνες, για να πετάξει τα μισά από τα φαγητά και στη συνέχεια να τσακωθεί για το λογαριασμό.
Έχει μάθει ότι κάθε πράξη έχει κι ένα κόστος, το οποίο δεν αντιμετωπίζει σαν «έλα μωρέ τώρα, σιγά τη ζημιά», αλλά ψάχνει εναλλακτικούς τρόπους για να το αποφύγει.
Και μαντέψτε πώς. Ίντερνετ it is. Αυτός ο χαρακτηριζόμενος από πολλούς, διάβολος, έχει κάνει και τα καλά του. Λένε ότι μας έχει αποξενώσει μεταξύ μας (αν θέλουμε το δεχόμαστε αυτό), αλλά σίγουρα μας έχει φέρει σε επαφή με την πραγματικότητα και την πληροφορία.
Η κλιματική αλλαγή και η «πλαστικοποίηση» των ωκεανών δεν είναι ένα παράλληλο σύμπαν, αλλά η πραγματικότητα στην οποία ζούμε όλοι. Και χάρη στο διαδίκτυο και κυρίως στα social media που άνοιξαν το μεγάλο διάλογο γύρω από αυτά τα θέματα, πλέον το γνωρίζει ο καθένας μας. Κατ’ επέκταση, στενεύουν και τα όρια για τις δικαιολογίες.
Το να τσεκάρεις τις επιλογές σου και να ανοίγεσαι σε νέους δρόμους δε σε κάνει overdramatic. Όταν τα στοιχεία θέλουν τη βιομηχανία του κρέατος και της μόδας να αποτελούν τεράστιο κομμάτι του προβλήματος που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, δεν είναι ο νέος υπερβολικός που θα στραφεί στη χορτοφαγία ή στα second hand ρούχα. Είναι ο «παλιός» λάθος, που δεν το σκέφτηκε νωρίτερα, προτού φτάσει ως εδώ η κατάσταση.
Η νέα γενιά έχει σαν όπλο την πληροφορία και τη δυνατότητα να βλέπει όλον τον κόσμο κι όχι απλά τον μικρόκοσμο στον οποίο ζει. Όντως, αν κρίνω από την όψη της γειτονιάς μου (με γυμνό μάτι) και από τα νερά της Μήλου π.χ, όλα κομπλέ, δεν τίθεται κανένα πρόβλημα.
