Οι 23ες Νύχτες Πρεμιέρας ολοκληρώθηκαν επιτυχημένα, για άλλη μια χρονιά! Και μπορεί αρχικά το πρόγραμμα να μην είχε την αίγλη προηγούμενων διοργανώσεων, αλλά τελικά προσέφερε στους (πάνω από 60.000) θεατές του ένα ακόμα υπέροχο ταξίδι στο σινεμά του κόσμου!
Δυστυχώς, η ζωή είναι άδικη και ο χρόνος πολύ περιορισμένος, οπότε δεν ήταν εφικτό να παρακολουθήσουμε όλες τις ταινίες που αναμέναμε. Μικρή σημασία είχε όμως, μιας και όσα αποκομίσαμε ήταν παραπάνω από αρκετά! Εξάλλου, όσα “must watch” κι αν βάλεις σε μια λίστα, υπάρχουν ακόμη πάρα πολλές που θέλεις να δεις! Έντεκα μέρες κινηματογράφου είναι αυτές, όχι αστεία!
Με λίγα λόγια, ιδού (μερικά μόνο) από τα έργα και τα highlights που ξεχωρίσαμε:
Το “Sea Sorrow” μας υπενθύμισε να είμαστε πρώτα απ’ όλα άνθρωποι
Μεγάλη τιμή να έχουμε τη Βανέσα Ρέντγκρεϊβ να δίνει ηχηρό παρόν στην Αθήνα, πρώτα επισκεπτόμενη το Κέντρο Ημέρας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (όπου αγκάλιαζε, φιλούσε τα μωρά και συνομιλούσε με τους γονείς τους), ενώ το βράδυ συγκίνησε όσους βρέθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής. Μιλώντας για την ταινία που σκηνοθέτησε κι έδωσε φωνή σε όσους «έφυγαν» στις θάλασσες, στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από τον πόλεμο, έστειλε δυνατό μήνυμα αλληλεγγύης αλλά και αυστηρότητας προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
«Οι ψυχές φωνάζουν. Οι Έλληνες έδωσαν μάθημα ανθρωπιάς, η Ευρωπαϊκή Ένωση μάθημα απανθρωπιάς. Η ΕΕ έστειλε ανθρώπους στο βυθό της θάλασσας και τα κράτη της, που παραβιάζουν ξεκάθαρα τις επιταγές της Συνθήκης της Γενεύης», είπε μεταξύ άλλων η θρυλική ηθοποιός. Tα έσοδα διατέθηκαν σε φιλανθρωπικές, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις.
Οι Tangerine Dream μας ταξίδεψαν στον «ήχο του μέλλοντος»
Το φεστιβάλ φέρνει κάθε χρόνο τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά ντοκιμαντέρ της σεζόν και το Revolution of Sound: Tangerine Dream μας μάγεψε όσο κανένα! Ακόμα κι αν δεν έχεις ιδέα ποιο είναι αυτό το συγκρότημα, τους έχεις ακούσει στάνταρ! Διότι οι Τάντζεριν Ντριμ αποτελούν μια απ’ τις σημαντικότερες και πιο πρωτοποριακές μπάντες στην Ιστορία της ηλεκτρονικής μουσικής, με καριέρα 40 ετών!
Οι ονειρικές συνθέσεις τους απομυθοποίησαν μια μουσική που πριν από αυτούς έμοιαζε απλώς με… μπλιμπλίκια και ξεπέρασαν τα όρια της χώρας τους, φτάνοντας μέχρι το Χόλιγουντ και υπογράφοντας μουσικές υπερπαραγωγών στο σινεμά, ενώ πρόσφατα τους απολαύσαμε στο GTA 5 (ναι, δικές τους ήταν εκείνες οι γαμάτες μελωδίες)! Στην προβολή βρέθηκε κι η σκηνοθέτιδα της ταινίας, που γεμάτη προθυμία και χαμόγελο, συνομίλησε με το κοινό!
«Μια Φανταστική Γυναίκα» ήρθε και μας άφησε άναυδους!
Αφού έκανε μεγάλη αίσθηση στο Φεστιβάλ Βερολίνου, το πολυσυζητημένο φιλμ από τη Χιλή ήρθε και επιβεβαίωσε υποδειγματικά τη φήμη του! Το Una Mujer Fantástica είναι η ιστορία της Μαρίνα, μιας γυναίκας που βρίσκεται μόνη εναντίων όλων, όταν ο σύντροφος της πεθαίνει και το οικογενειακό του περιβάλλον προσπαθεί να την αποκλείσει. Ο λόγος; Η Μαρίνα είναι τρανς.
Αποφεύγοντας κάθε μελούρα που χαρακτηρίζει ταινίες με τέτοιο βαρύ θέμα, ο σκηνοθέτης δημιουργεί μια δυναμική, αλλά στωϊκή ηρωίδα, που ζει αξιοπρεπώς και δε διεκδικεί τίποτα παραπάνω απ’ όσα δικαιωματικά της αναλογούν. Κι αυτό ακριβώς κάνει αυτή η υπέροχη ταινία: δε βαράει στη μάπα κάποιο μονόπλευρο αντιρατσιστικό μήνυμα, αλλά σε βάζει να σκεφτείς τι είναι αυτό που τελικά καθορίζεις ως «φυσιολογικό» στο μυαλό σου.
Ένα «γεια» από τον ίδιο τον Donnie Darko
https://www.facebook.com/AthensFilmFestival/videos/10154746800571555/
Πριν την επετειακή 4k προβολή του αγαπημένου φιλμ, μας περίμενε μια τέρμα cool έκπληξη! Η οθόνη έδειξε τον Τζέικ Τζίλεγχαλ να χαιρετά τους Αθηναίους σε ένα χαμογελαστό μήνυμα, ευχαριστώντας το κοινό που τίμησε τη ταινία! Ξαναλέω: Ο ΤΖΕΪΚ ΤΖΙΛΕΓΧΑΛ!! Ποιος να μη μείνει με το στόμα ανοιχτό, που ένας απ’τους κορυφαίους ηθοποιούς στο κόσμο (και τέτοιος mega star) ασχολήθηκε με εμάς;;
Και φυσικά, δε ΝΟΕΙΤΑΙ να μην αναφερόμασταν στηn κατηγορία «μετά τα μεσάνυχτα»
Εκεί όπου οι πιο γιούχου, παρανοϊκές και βίαιες ταινίες εξαπολύονται για μια και μοναδική φορά, (αφού οι περισσότερες δε θα βγουν στο σινεμά), οπότε είχες μια πολύτιμη ευκαιρία να τις απολαύσεις όπως τους αξίζει! Και προσωπικά, προτιμώ να δω μια άκυρη και πρωτότυπη καμενιά, παρά μια πολυδιαφημισμένη μάπα (μάντεψε πού αναφέρομαι)!
Η πρώτη που τιμήσαμε, ήταν το Bushwick (Μπούσγουικ): μια αληθινή μετά-αποκαλυπτική κόλαση, όπου μια 20χρονη και ένας βετεράνος κομάντο (το όρθιο θωρηκτό που λέγεται Ντέιβ Μπατίστα, σε μια απροσδόκητα συγκινητική ερμηνειάρα) καλούνται να μείνουν ζωντανοί, σε μια Νέα Υόρκη που φλέγεται από έναν νοσηρό εμφύλιο!
Το στόρι είχε κάποια κενά και η πρωταγωνίστρια ήταν λίγο… αγγούροβα, αλλά το φιλμ σε ανταμείβει με απίστευτες σκηνές brutal δράσης σε πραγματικό χρόνο! Όλη η ταινία δουλεύτηκε σαν ένα μονόπλανο, και (αν και φαίνονται πολλά σημεία που έγιναν τα cuts) δίνει ένα εντυπωσιακό θέαμα! Μια post-apocalyptic περιπέτεια πολύ καλύτερη απ’όσο περιμένεις, που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους φαν του είδους!
Στη πορεία μεταφερθήκαμε μέχρι την Ιαπωνία, όπου μας περίμενε η Λεπίδα του Αθάνατου! To εκατοστό (!!) φιλμ του αθεόφοβου Τακάσι Μιίκε ξέφευγε εντελώς από τα συνηθισμένα, όπως και κάθε άλλη δημιουργία του! Αυτή τη φορά, ακολουθούσε έναν καταραμένο (ή ευλογημένο;) από την αθανασία σαμουράι, σε ένα θανάσιμο ταξίδι εκδίκησης!
Κάτι που βεβαίως σημαίνει πολλά σπαθιά, άπειρες μάχες και αίμα με τους κουβάδες! Τρελές χορογραφίες, ποικίλοι χαρακτήρες (μια νίντζα γκόμενα με θεσπέσιες γάμπες μας έκλεψε τη καρδιά) και κάθε είδους όπλα πέταγαν στην οθόνη, όπως και τα… ανθρώπινα μέλη! Ένα φιλμ-ποίημα που ξεκάθαρα βασιζόταν σε manga και πρέπει οπωσδήποτε να δεις, ειδικά αν μεγάλωσες με DragonBall ή One Piece!
https://www.youtube.com/watch?v=BZr3wXQ5e1E
Όμως, η μεταμεσονύκτια που μας πόνεσε τα μάγουλα απ’το χαμόγελο, ήταν το Mayhem! Στο φυλλάδιο του προγράμματος, την περιέγραψαν ως εξής: «Στελέχη κορυφαίου δικηγορικού γραφείου μεταμορφώνονται σε σαδιστικά κτήνη που διψούν για αίμα και σπέρμα, εξαιτίας ενός ιού που απελευθερώνει τις πιο βίαιες παρορμήσεις τους. Σπλάτερ αντικαπιταλιστική σάτιρα με στοιχεία ζόμπι πανδημίας, σε ένα αδιανόητο b-movie με χαρτογιακάδες που λύνουν γραβάτες και βγάζουν τα μαχαίρια, κυριολεκτικά!»
Θα μπορούσαν απλά να πουν «ο Χάρης θα λατρέψει αυτή τη μαλακία»! Κι αυτό ακριβώς έγινε! Το Mayhem είναι μια ασύλληπτη κωμωδία τρόμου με ασταμάτητο χαβαλέ, γαλόνια αίματος, τρελές μουσικάρες και σπινθιροβόλες ατάκες, που έκανε το Ιντεάλ να ζήσει… ατμόσφαιρα γηπέδου! Η ταινία ακόμα βρίσκεται σε φεστιβαλική πορεία (προκαλώντας παροξυσμό όπου κι αν παίζεται στον κόσμο), οπότε κανείς δεν ξέρει πότε θα βγει, αλλά μη τολμήσεις να την αμελήσεις! Μιλάμε για την απόλυτη cult-ιά της χρονιάς, χωρίς υπερβολή!
