Η νεότητα είναι γεμάτη από πλάνες, λάθη, παρανοήσεις. Και βέβαια οι άνθρωποι στη ζωή, μαθαίνουν από τα λάθη τους. Και η νεότητα είναι μια ιδιαίτερα διδακτική περίοδος στη ζωή του ανθρώπου. Γι’ αυτό και ιδιαίτερα οι νέοι δεν πρέπει να μετανιώνουν. Και βέβαια είναι λογικό να ανησυχούν, σε περιπτώσεις που η σωματική τους ασφάλεια δεν εξασφαλίζεται, αλλά και η πορεία της ζωής τους δεν είναι η επιθυμητή βάσει των στόχων και του χαρακτήρα τους. Αυτή η συνειδητοποίηση όμως, είναι καλύτερο να ενισχύσει τη θέληση για προσπάθεια αλλαγής μιας δεδομένης κατάστασης, πέρα από τη μεμψιμοιρία και τη ματαίωση οι οποίες προκαλούν απογοήτευση και μειώνουν την αυτό-αποτελεσματικότητα.
1. Οι σχέσεις που απέτυχαν θα αντικατασταθούν από άλλες καλύτερες.
Πολλοί νέοι μετανιώνουν για τις επιλογές τους στις σχέσεις. Είτε αυτές είναι ερωτικές είτε φιλικές. Η αλήθεια είναι πως μέσα σε μια σχέση, οι προσδοκίες από τα μέλη της, είναι πολλές φορές αμφίσημες ή και αντικρουόμενες. Η επιθυμία του καθενός είναι διαφορετική. Έτσι, μπορεί πολύ εύκολα κάποιος να πληγωθεί. Κι έτσι ο άλλος θα πληγώσει.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ιδιαίτερα χαοτικές και ειδικά οι 20χρονοι αναδιοργανώνουν το σύστημα αξιών τους, αλληλεπιδρούν, γνωρίζουν και δοκιμάζουν κανόνες και νόρμες. Σ’ αυτή την περίοδο, πολλοί κολλητοί φίλοι μπορεί να καταλήξουν να αποκαλούνται απλοί γνωστοί ή ξένοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απέτυχε κανείς στις σχέσεις του ούτε κρίνει ότι θα αποτύχει μελλοντικά. Η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι νίκης ή ήττας, παρά εμείς καθορίζουμε τις επιλογές μας.
Ακόμη, δεν είναι απαραίτητο όλοι να ταιριάζουν με όλους, ούτε όλοι να ακολουθούν τη δική μας οπτική. Και βέβαια αυτό δεν σημαίνει μείωση της προσωπικής αξίας.
2. Τα «μεγάλα» λάθη που έκανες, δεν θα τα θυμάσαι.
Είναι πραγματικά δύσκολο να δει κανείς την αξία που έχουν τα λάθη του. Ντροπιαστικές στιγμές, άβολες καταστάσεις, γεγονότα που ήταν κανείς εκτός ελέγχου μένουν στη μνήμη για χρόνια και δεν μπορεί εύκολα να νιώσει κάποιος περήφανος γι’ αυτά. Ανήκουν όμως στο παρελθόν. Και έτσι θα ήταν καλό να αντιμετωπίζονται. Ως παρ-ελθόντα. Έγκειται στην προσωπική ευχέρεια του καθενός να επιλέξει την αλλαγή στη ζωή του ή την άρνηση των προηγούμενων συμπεριφορών και την υιοθέτηση μιας άλλης στάσης.
Σίγουρα εν μέρει, μαθαίνει κάποιος την ουσία αν σκεφτεί για τα λάθη του. Και αυτή είναι μια δημιουργική λύση. Αντί να εμμένουμε στη θύμηση του παρελθόντος, είναι αναγκαίο να το κατανοήσουμε ή έστω να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί δράσαμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
3. Τα 20 σου είναι η καλύτερη περίοδος να ανακαλύψεις τον εαυτό σου.
Και από τη βιολογική σκοπιά, μετά τα 20, ο προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος έχει να κάνει με τον έλεγχο της παρόρμησης αναπτύσσεται ολοκληρωτικά. Αυτό φυσικά, δεν πρέπει να είναι μια δικαιολογία για να στραφεί κανείς σε επικίνδυνη συμπεριφορά όσο είναι νέος. Περιγράφει όμως την τάση των νέων ατόμων να δοκιμάζουν πράγματα χωρίς συχνά να εξετάζουν τις συνέπειες.
Οι νέοι εξερευνούν τον εαυτό τους όσο μεγαλώνουν, κάνουν όνειρα και τολμούν. Γνωρίζουν νέες εμπειρίες, πρότυπα και προετοιμάζουν την πλήρη συγκρότηση του ενήλικου εαυτού τους. Σε αυτή τη διαδικασία, δοκιμάζουν και πράγματα που δεν τους ταιριάζουν και ανακαλύπτουν καλύτερα όσα είναι σύμφωνα με τον χαρακτήρα τους. Και βέβαια κάνουν λάθη, αλλά εδώ είναι φανερό, πόσο διδακτικά είναι τα λάθη, εφόσον έτσι μπορούν να ανακαλύψουν τι τους ταιριάζει περισσότερο. Μπορούν έτσι, πιο ελεύθερα να κάνουν σχέδια και τελικά διαμορφώνουν την ταυτότητά τους. Επιπλέον, για να ζουν ελεύθερα, τείνουν στη υπερβολή αλλά έτσι δοκιμάζουν και επιδιώκουν την ελευθερία τους.
4. H γνώμη που έχουν οι άλλοι για εσένα δεν μετράει ή δεν θα έπρεπε να μετράει τόσο.
Η πραγματικότητα και η αντίληψή της επηρεάζονται από την κριτική. Μέσω αυτής, αναδιοργανώνουμε τις θεωρήσεις μας για το πώς δρούμε εμείς και οι άλλοι στα διάφορα κοινωνικά πλαίσια. Ό, τι και να κάνουμε, θα υπάρχουν κάποιοι που θα το χαρακτηρίζουν είτε θετικά είτε αρνητικά. Η ζωή όμως, μας ανήκει και αν είναι κάτι λάθος, ας το αφήσουμε να είναι δικό μας λάθος και όχι αυτό να εξαρτάται από την κρίση των άλλων. Ο καθένας βιώνει τις επιπτώσεις αυτών που πράττει και ο μόνος που μπορεί να τον θέσει υπόλογο είναι ο εαυτός του και κανένας άλλος. Φυσικά, κριτική θα υπάρχει και επίκριση. Το θέμα είναι πόσο το άτομο κάνει μια αποτίμηση της προσωπικής του αξίας βάσει αυτής της αρνητικής κατεύθυνσης ή πόσο οργανώνει τη ζωή του βάσει αυτής.
5. Nεότητα = παραγωγική περίοδος
Ακόμα και αν φαίνεται μια περίοδος γεμάτη λάθη, η νεότητα είναι πολύ παραγωγική. Το άτομο σε αυτή, αποκτά την ικανότητα να σκέφτεται. Σχηματίζει σταδιακά λογική κρίση, συνεκτιμά τα όσα θα έπρεπε να είχε κάνει και όσα μπορεί τελικά να κάνει.
Και η είσοδος στα 30 χρόνια περίπου, θέτει σε πράξη τη σκέψη. Είναι μια ακόμα πιο παραγωγική περίοδος που το άτομο αξιοποιεί πλήρως τις δυνατότητές του και τα ταλέντα του. Για να το κάνει όμως αυτό, χρειάστηκε να περάσει από την άχαρη περίοδο των 20, της επίπονης διαδικασίας εξερεύνησης και διαμόρφωσης ταυτότητας που στο τέλος αυτή, θα αναδείξει, όλα τα χαρίσματα του ατόμου.
