Το πόσο κακές υποδομές έχει η χώρα μας για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, είναι ένα θέμα που όσες φορές και να ειπωθεί άλλες τόσες θα ξεχαστεί. Συνάνθρωποί μας έρχονται αντιμέτωποι με έναν καθημερινό γολγοθά, ενώ είναι αδιανόητο πως μέχρι και σήμερα υπάρχουν εκείνοι που παρκάρουν την αμαξάρα τους σε ράμπα για ΑμεΑ. Δηλαδή ντροπή.
Πώς είναι, λοιπόν, για μία φοιτήτρια που θέλει να παρακολουθήσει τα μαθήματά της στο Πανεπιστήμιο να δυσκολεύεται να φτάσει σε αυτό, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή της ορισμένες φορές;
Η Ανθή Ιωαννίδου, 20χρονη φοιτήτρια Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, έκανε τη συνηθισμένη διαδρομή προς τη σχολή της, μαζί με την κάμερα του OPEN. Και μόνο εύκολη δεν είναι. Ο κακός σχεδιασμός και η συλλογική αδιαφορία τη μετατρέπουν σε δρόμο μετ’ εμποδίων, όπως λακκούβες, καταστραμμένα πεζοδρόμια, ανύπαρκτες μπάρες ή μπάρες καβαλημένες από αυτοκίνητα… Μάλιστα, η 20χρονη αναγκάζεται κάποιες φορές να βγει με το καρότσι της στο οδόστρωμα, βάζοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά της μιας και περνούν από δίπλα της αυτοκίνητα.
Τα πεζοδρόμια είναι πολύ στενά και δε χωράω με τίποτα από καμία πλευρά.
Τα πράγματα δεν είναι εξίσου καλά και όταν αποφασίζει να μετακινηθεί με λεωφορείο. Συχνά προκύπτουν προβλήματα με τη ράμπα, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις οδηγών που απλά την προσπερνούν.
Μου λένε τη δικαιολογία ότι δεν έχουν τη δικαιοδοσία να πιάσουν τα καρότσια, για να μην κάνουν καμιά ζημιά, ή ότι το λεωφορείο είναι γεμάτο, ενώ πολλές φορές κάνουν ότι δε με βλέπουν. Νιώθω ταπεινωμένη, γιατί πρέπει να κάνω τόσο ντόρο για τα αυτονόητα.
Η απόφαση της Ανθής να δημοσιοποιήσει το πρόβλημά της, κινητοποίησε το δήμο Θεσσαλονίκης που προχώρησε σε σύσκεψη για να ληφθούν μέτρα.
Ας μη μείνουν μόνο στα λόγια είναι το θέμα…
