Δεν ξέρω αν ισχύει για όλους τους ανθρώπους ή είναι ένα σχετικά μεμονωμένο φαινόμενο. Προσωπικά ωστόσο, υπάρχουν κάποιες εταιρείες και κάποια brands, τα οποία πραγματικά τα έχω πολύ μεγάλα (σούπερ-ουάου, βρε αδερφέ) στο μυαλό μου. Παράδειγμα το κινητό μου. Το κρατάω στα χέρια μου και το θεωρώ ένα από τα σπουδαιότερα προϊόντα ever. Φαντάζομαι μια ομάδα επιστημόνων να το σχεδιάζουν, να το τεστάρουν και να βάζουν όλη τους τη δημιουργικότητα ούτως ώστε να φτάσει στα χέρια μου άρτια σχεδιασμένο και λειτουργικό.
Αντίστοιχο παράδειγμα είναι κι ο κινηματογράφος τον οποίο επισκεπτόμουν σε εβδομαδιαία βάση εδώ και 5 χρόνια. Πεντακάθαρες αίθουσες, δεκάδες εξυπηρετικοί υπάλληλοι, καταπληκτική ποιότητα εικόνας και ήχου και πολλά ακόμη. Τι γίνεται όμως, όταν συνειδητοποιείς πως ο εν λόγω «σπουδαίος» κινηματογράφος, λειτουργεί χειρότερα από… πάγκο λαϊκής; Όσο να το κάνεις, είναι ένα «χαστούκι»…
Σας μπέρδεψα λίγο, σωστά; Θα καταγράψω όσο πιο απλά γίνεται το χρονικό της εμπειρίας μου με τα Village Cinemas και νομίζω πως θα καταλάβετε ακριβώς τι θέλω να πω.
Από τις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας που λέτε, είχα κλείσει δύο εισιτήρια για την πρεμιέρα του “Justice League” στον κεντρικό κινηματογράφο του Φαλήρου στις 22.00. Κατηφορίζοντας με την παρέα μου για την προβολή, Πέμπτη 16 Νοεμβρίου η ημερομηνία, μας πιάνει μια απίστευτη κακοκαιρία στο δρόμο. Βροχή, χαλάζι, αέρας και κακό! Αν θυμάστε, βγήκαν και δημοσιεύματα για εγκλωβισμένα αυτοκίνητα στη Χαμοστέρνας και διάφορα τέτοια όμορφα. Να φανταστείτε, φτάσαμε στο Φάληρο (21:40) και πανηγυρίζαμε που τα καταφέραμε σώοι κι αβλαβείς. Πού να ξέραμε όμως, πως εκεί ξεκινάει το χειρότερο κομμάτι της βραδιάς;
Ο περιβάλλοντας χώρος του συμπλέγματος κτιρίων να έχει γεμίσει από αυτοκίνητα, η βροχή ολοένα και να δυναμώνει κι ο τόπος να έχει πλημμυρίσει. Με τα χίλια ζόρια καταφέρνουμε να μπούμε στο πάρκινγκ, όπου ο υπάλληλος μας βάζει τις φωνές «Ποιος σας είπε να μπείτε; Δε βλέπετε πως δεν έχει χώρο; Έλα φύγετε όπως είστε!». Τι κι αν του εξηγούσαμε πως έχουμε εισιτήρια, τι κι αν δείχναμε τις άδειες θέσεις που υπήρχαν γύρω μας. Όχι, η απόφαση είχε παρθεί! Προφανώς για το εν λόγω πάρκινγκ, προτεραιότητα έχουν τα πολυτελή τζιπ…
Σε κάθε περίπτωση, αποχωρούμε και προσπαθούμε με κάποιον τρόπο να φτάσουμε στα ταμεία του κινηματογράφου για να αναβάλλουμε τα εισιτήριά μας. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό, από την στιγμή που η κατάσταση γύρω από το κτίριο ήταν τραγική. Προσπαθώ να καλέσω στο τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας, το οποίο ωστόσο ήταν εκτός λειτουργίας (περασμένες 22:00 η ώρα).
Μοναδική λύση; Τα Village Cinemas στον Άγιο Δημήτριο! Μπαίνω στην εφαρμογή, βρίσκω διαθέσιμες θέσεις για τις 23:20 και προχωράω στην κράτηση για να μη χάσουμε τις θέσεις.
Όσο για τα υπάρχοντα εισιτήρια; Θα βρούμε τη λύση στα ταμεία, σκέφτομαι. Δυστυχώς όμως, φτάνοντας στα ταμεία στις 22:45, η υπάλληλος μας ενημερώνει πως το μισάωρο ακύρωσης των εισιτηρίων έχει παρέλθει και θα πρέπει να απευθυνθώ στο τηλεφωνικό κέντρο την επόμενη μέρα. Οκ, λογικό από την στιγμή που έχει λάβει σαφείς οδηγίες και δεν μπορεί να παρεκκλίνει απ’ αυτές.
Την επόμενη μέρα το πρωί κάνω την απαιτούμενη κλήση, όπου μια νέα υπάλληλος με προτρέπει να στείλω email με το αίτημά μου, μιας και το… «μισάωρο είχε παρέλθει». Η αλήθεια είναι πως παραξενεύομαι κάπως με τη δυσκίνητη λειτουργία της εταιρείας, ωστόσο στέλνω το mail σε πολύ ευγενικό ύφος, όντας σίγουρος πως θα βρεθεί λύση στο πρόβλημα που προέκυψε. Η απάντηση που έλαβα;
«Σύμφωνα με τους Όρους Χρήσης που αποδέχεστε κατά την αγορά των εισιτηρίων οποιαδήποτε αλλαγή των εισιτηρίων σας μπορεί να γίνει μέχρι και μισή ώρα από την έναρξη της προβολής και μόνο από τα ταμεία των κινηματογράφων μας. Εκεί θα μπορούσαν να σας εκδώσουν πιστωτικό για χρήση εντός 15ημερών ή νέα εισιτήρια για κάποια άλλη ημερομηνία.
Τέλος αν για οποιονδήποτε προσωπικό λόγο δεν μπορέσατε να παρευρεθείτε στην παράσταση την οποία είχατε επιλέξει δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ακύρωση και επιστροφή των χρημάτων στην κάρτα σας ή αλλαγή των εισιτηρίων σας.»
Η αλήθεια είναι πως το διάβασα δύο και τρεις φορές, μην μπορώντας να πιστέψω την επικοινωνιακή στρατηγική ενός από τα μεγαλύτερα brands της χώρας.
Βρε αδερφέ, ήταν πανεύκολο!
Το μόνο που είχαν να κάνουν, ήταν να με ευχαριστήσουν για την επικοινωνία, να δηλώσουν λυπημένοι λόγω της άβολης κατάστασης που προέκυψε και να μου πιστώσουν δύο εισιτήρια για κάποια από τις μελλοντικές τους προβολές. Τι θα κέρδιζαν; Έναν ευχαριστημένο πελάτη να διαφημίζει με πάθος τις άρτιες υπηρεσίες τους στο περιβάλλον του. Ο οποίος πελάτης, θα συνέχιζε να κλείνει εισιτήρια κάθε βδομάδα. Για πολλά πολλά χρόνια… Τι θα έχαναν; ΤΙ ΠΟ ΤΑ! Διάολε, κάθε προβολή έχει δύο κενές θέσεις. Κι όμως, επίλεξαν να αρνηθούν…
Στη συνέχεια κι αφού μίλησα μαζί τους τηλεφωνικά, απάντησα εκ νέου στο mail, ευγενικά μεν, λιγάκι πιο έντονα δε. Αφού με ενημέρωσαν πως το αίτημά μου θα περάσει από τα αρμόδια τμήματα (πραγματικά ελπίζω να μη συγκάλεσαν ολόκληρο διοικητικό συμβούλιο για 15€) επανήλθαν με νέα απάντηση:
«Σύμφωνα με τους Όρους Χρήσης που αποδέχεστε κατά την αγορά των εισιτηρίων οποιαδήποτε αλλαγή των εισιτηρίων σας μπορεί να γίνει μέχρι και μισή ώρα από την έναρξη της προβολής και μόνο από τα ταμεία των κινηματογράφων μας. Εκεί θα μπορούσαν να σας εκδώσουν πιστωτικό για χρήση εντός 15ημερών ή νέα εισιτήρια για κάποια άλλη ημερομηνία.
Ωστόσο κατανοώντας τη δυσάρεστη περίσταση θα σας προσφέρουμε ένα δωρεάν εισιτήριο για να παρακολουθήσετε όποια προβολή επιθυμείτε.
Ενημερώστε μας απλά με την ώρα, την ημερομηνία ,την ταινία και τον κινηματογράφο για να προχωρήσουμε σε κράτηση.»
Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως έβαλα τα γέλια. Προφανώς και δεν μπήκα καν στον κόπο να απαντήσω. Οι τύποι το τερμάτισαν!
Δεν ξέρω με ποιον μιλάω, δεν υπογράφει άλλωστε τα mail του, αλλά προφανώς κάτι έχει μπερδέψει. Πρώτον, τα εισιτήρια που έκλεισα την πρώτη φορά ήταν δύο, όχι ένα. Δεύτερον, είναι κάπως άβολο να πηγαίνεις σινεμά μόνος σου. Εγώ τουλάχιστον, δεν το συνηθίζω. Και τρίτον, είναι ήταν 7,5€. Επτάμιση ευρώ! Με αυτά τα χρήματα, δεν αγοράζουν ούτε 10 λίτρα αναψυκτικών που λέει ο λόγος.
Καταλάβατε τώρα, γιατί ο πάγκος της λαϊκής λειτουργεί πιο σωστά; Γιατί μια φορά που είχα αγοράσει χαλασμένη ντομάτα, την επέστρεψα κι ο ευγενικός κύριος μου έδωσε πίσω μια ολόκληρη σακούλα ντομάτες! Θα μπορούσε να μου πει οτι χάλασε στον δρόμο, οτι δεν την πήρα από αυτόν ή στην τελική, οτι έπρεπε να προσέχω τι αγοράζω. Θα μπορούσε βέβαια, να μου δώσει πίσω μια άλλη, καλή ντομάτα και να μείνουμε όλοι ευχαριστημένοι. Κι όμως, επίλεξε μια ολόκληρη σακούλα. Γιατί εκείνος ήξερε, τα Village Cinemas δεν ξέρουν…
Θα μου πείτε τώρα, γιατί τα γράφω όλα αυτά, τι θα καταφέρω; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη, τίποτα! Βγάζω τον πόνο μου. Άλλωστε, αυτό είναι το μοναδικό μας «όπλο» απέναντι σε τύπους που σε τρολάρουν κρυμμένοι πίσω από τους «Όρους Χρήσης».
Τουλάχιστον όμως, την επόμενη φορά που θα κλείνω/εις εισιτήρια θα ξέρω/εις οτι δεν είμαι/σαι πελάτης/άνθρωπος. Είμαστε απλά, μερικές γραμμές «Όρων Χρήσης»…
