Το εν λόγω κείμενο αφορά περισσότερο εκείνους που παρακολουθούσαν (και παρακολουθούν) φανατικά Eurovision και όσους έσπευσαν να κράξουν μια ταινία του Netflix συγκρίνοντάς τη με αντίστοιχες της μεγάλης οθόνης. Σοβαρά τώρα;
Που λέτε, το «Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga» είναι εδώ και λίγες μέρες διαθέσιμο στην πλατφόρμα, έχοντας κάνει και την είσοδό του στο ελληνικό Top10. Πρόκειται για την ιστορία του συγκροτήματος Fire Saga, που είχαν όνειρο ζωής από όταν ήταν πιτσιρίκια, να βρεθούν στο stage του ευρωπαϊκού διαγωνισμού και να κατακτήσουν την πρώτη θέση για λογαριασμό της Ισλανδίας.
Προτού ξεκινήσω να γράφω για την ταινία, θέλω να σχολιάσω κάτι βασικό που αφορά το διαγωνισμό. Δεν ήταν πάντα τόσο χάλια όσο είναι σήμερα, εντάξει; Πέρασαν ωραία τραγούδια και φωνές, που έμειναν στην ιστορία του. Να το αναγνωρίσουμε αυτό.
Και όταν ήμασταν κι εμείς στις… δόξες μας ή για να το θέσω πιο σωστά, όταν μας εκπροσωπούσαν προσεγμένες δουλειές, η Eurovision αποτελούσε αφορμή για μάζωξη στο σπίτι με οικογένεια ή φίλους και πίτσες στο τραπέζι. Το ζούσαμε όπως έπρεπε. Εννοείται πως όταν έφτανε η στιγμή της Ελλάδας, σταματούσαμε τις κουβέντες και δυναμώναμε την ένταση. Είχε πλάκα όλο αυτό, ειδικά τα σχόλια που κάναμε για τα τραγούδια.
Ήταν κάτι σαν ιεροτελεστία να μαζευτούμε την ημέρα του τελικού, παρόλο που δεν τον πήραμε ποτέ στα σοβαρά τον συγκεκριμένο διαγωνισμό (εκτός από το 2005). Σε αυτό, όμως, ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ήταν εντελώς διαφορετικός σε σχέση με σήμερα.
Για να μη μακρηγορώ άλλο, το θέμα μας είναι η γιουροβιζιονική ταινία του Netflix, που από τότε που ανακοινώθηκε η κυκλοφορία της, την περιμέναμε με αρκετή περιέργεια.
Η όλη φάση διαρκεί κάπου στις δύο ώρες, ενώ πρόκειται για ένα εγχείρημα του Will Ferrell (ο οποίος είχε την ιδέα από το 1999, παρακαλώ) όπου πρωταγωνιστεί ο ίδιος με την Rachel McAdams. Σκοπός της ταινίας: Να σε κάνει να γελάσεις, να μεταφέρει το vibe της Eurovision και όλο αυτό το κιτς και υπερβολικό στοιχείο που τη χαρακτηρίζει, αλλά και να συγκινήσει. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Κι αυτό το καταφέρνει μια χαρά, δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να φάει τόσο κράξιμο.
Θεωρώ βέβαια, πως τα αρνητικά σχόλια προκύπτουν ίσως από το γεγονός ότι πρωταγωνιστούν μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου, με αποτέλεσμα το κοινό να περίμενε να δει κάτι φοβερά ποιοτικό και ουάου. Ωστόσο, είναι μια καθαρά κωμική ταινία, που όταν τη βλέπεις περνάς ευχάριστα and that’s all.
Κάτι τέτοιο είχε κατά νου κι ο Will Ferrell όταν την ετοίμαζε, ο οποίος μάλιστα είδε τα σχέδιά του να αλλάζουν εξαιτίας της πανδημίας, μιας και η πρεμιέρα είχε προγραμματιστεί να συμπέσει με την κανονική Eurovision και να πιάσει έτσι τον παλμό των Eurofans. Κάτι τέτοιο δε συνέβη, αφού ο διαγωνισμός τραγουδιού ακυρώθηκε, ωστόσο ο κόσμος την τίμησε και με το παραπάνω θα έλεγα.
Όσον αφορά την ιστορία, στο προσκήνιο βρίσκεται το συγκρότημα Fire Saga από το Husavik, μια μικρή πόλη της Ισλανδίας, που επί χρόνια παλεύει να καταφέρει να βρεθεί στη σκηνή του διαγωνισμού της Eurovision, αλλά κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Όταν τελικά ένα τραγικό γεγονός τους χαρίζει το εισιτήριο για το διαγωνισμό, το ταξίδι για τον Lars και τη Sigrit ξεκινά.
Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά και για την ακρίβεια όλα πάνε κατά διαόλου. Προφανώς υπάρχουν δόσεις υπερβολής, αλλά είναι μια ταινία για να γελάσουμε, απλά.
Από τα πιο δυνατά στιγμιότυπα κατά τη διάρκειά της είναι η συμμετοχή ορισμένων νικητών του διαγωνισμού, όπως ο Alexander Rybak με το βιολί του και η Conchita με την εκκεντρική εμφάνιση, καθώς και η Loreen του Euphoria.
Αν είχε κερδίσει και η Ελένη Φουρέιρα, κάτι μου λέει ότι θα ήταν κι εκείνη.
Ένα ακόμη όνομα που συμμετέχει είναι η Demi Lovato, που μάλλον είναι η πρώτη και τελευταία φορά που τη βλέπουμε ξανθιά. Θα δείξει.
Will Ferrell και Rachel McAdams εκπληκτικοί για ακόμη μια φορά, μέχρι και στην προφορά τους.
Η Eurovision σίγουρα στα σημερινά δεδομένα δεν αφορά το τραγούδι, αλλά το πόσο διαφορετικός και εκκεντρικός είσαι για να κερδίσεις, γι’ αυτό και πλέον έχει χαθεί εντελώς το ενδιαφέρον και μέσα από την ταινία παρακολουθούμε ακριβώς αυτό που συμβαίνει, με όλα τα συναισθήματα.
Το «Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga» είναι ένα χαλαρό και ευχάριστο movie και ως εκεί. Έχουμε δει και πολύ χειρότερες, άλλωστε.
YΓ1. Πόσο υπέροχη η Ισλανδία, ρε παιδιά;
ΥΓ2. Εγώ πάντως συγκινήθηκα στο τέλος.
ΥΓ3. Δε χρειαζόταν τόσο κράξιμο, η ταινία είναι μια χαρά.
