Με αφορμή το «Καργιόλα σε Μισώ» του Δάντη (τελικά γράφεται «καργιόλα» ή «καριόλα»;
) και την έντονη κριτική που ακολούθησε, ανατρέξαμε στην ελληνική δισκογραφία και στα τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει ανά καιρούς, τα οποία περιέχουν ακατάλληλες λέξεις στους στίχους τους. Απ’ όσο θυμόμαστε όχι μόνο παρόμοια λογοκρισία δε δέχτηκαν (μάλλον οι πουριτανοί δεν τα είχαν πάρει χαμπάρι), αλλά έχουμε πιάσει και τον εαυτό μας να τα σιγοτραγουδάει ή να δίνουμε πόνο εκείνη την στιγμή!
Γιατί αν δε βρίσεις, πώς θα ξεσπάσεις, μου λες; Η ζωή θέλει το savoir vivre, θέλει όμως και το βρισίδι της για να υπάρχει μια ισορροπία. Τζάμπα τόσοι καλλιτέχνες έχουν τραγουδήσει στίχους που τα χώνουν; Κάτι θα ξέρουν σπουδαγμένοι άνθρωποι.
Πάμε να δούμε λοιπόν 10 ελληνικά τραγούδια που τα «έχωσαν» για τα καλά…
#1 «Πόσο Μαλάκας Είσαι» – Goin’ Through
Μόνο περηφάνια που η γενιά μας μεγάλωσε μέσα στην αλητεία χάρη στους Goin’ Through! Από τα πρώτα τραγούδια με «κακιά λέξη» που ακούγαμε παντού, ενώ με το που έμπαινε στα πάρτιζ και τις χοροεσπερίδες περίμεναμε πως και πως να φτάσει στο ρεφρέν για να πούμε με όλο μας το είναι… τη βρισιά. Ε μετά από αυτό αποθρασυνθήκαμε τελείως, ρε μαλάκα!
#2 «Στην Πυρά» – Άννα Βίσση
Τα κορίτσια της παρέας ξέρουν πολύ καλά γιατί το κομμάτι αυτό αγαπήθηκε, όσες αντιδράσεις κι αν προκάλεσε για τους στίχους του. Ήταν σα να έμπαινε η Αννούλα μέσα μας, κάθε φορά που το ακούγαμε. Μας έβγαζε ένα λίγο πιο savage εαυτό και μας προκαλούσε να το αφιερώσουμε τόσο στον πρώην γκόμενο, τον ψεύτη, όσο και στις τσούλες που του άρεσαν. Έπρεπε κάπως να βγάλουμε το άχτι μας κι η Άννα βοήθησε πολύ σ’ αυτό!
#3 «Πουτάνα Στην Ψυχή» – Νίκος Οικονομόπουλος
Τι αφιερώσεις έχουν γίνει με το συγκεκριμένο τραγούδι… Τι σε γνωστές τι σε κομενάκια και γενικά σε όποια φέρεται σκάρτα γενικότερα. Όταν το τραγουδάς η αλήθεια είναι, ένα εσώψυχο το βγάζεις ρε παιδί μου. Είχε οίστρο και ο στιχουργός, έχεις και το Νικολάκη που το λέει με μια ανατριχίλα, συμπονάς τι να κάνεις. (Παρεμπιπτόντως, το τραγούδι αυτό έχει γραφτεί για τη μητέρα του)
#4 «Απαγορευμένο» – Γιώργος Τσαλίκης
Απαγορευμένο μεν, αλλά και πολύ αγαπημένο τραγουδάκι! Κάθε στίχος και μία ακατάλληλη λέξη, αντικειμενικά μιλώντας όμως, το κομμάτι περνούσε πολύ σωστό νόημα σ’ αυτόν που έπρεπε. Πώς να το κάνουμε; Υπάρχουν κάποια πράγματα που θέλουν βούρδουλα και όχι ναζάκια. Γι’ αυτό χώσε, Τσαλίκαρε!
#5 «Σε Παραδέχομαι» (live) – Παντελής Παντελίδης
Αθάνατος! Μπορεί το κανονικό τραγούδι να μην αναφέρει μέσα πουτ*νες και κ*ργιόλες, αλλά στα live του ο Παντελής φρόντιζε πάντα να βγάζει τον πόνο που χρειαζόταν. Ως γνωστόν, ό,τι έγραφε ήταν προσωπικές του εμπειρίες, επομένως αυτό μας έκανε να νιώθουμε το κομμάτι ακόμα περισσότερο.
#6 «Δεν Πα Να Λένε» – Ηλίας Βρεττός
Κάψ’ το το μπ**ρδελο Ηλία μου, μην ακούς κανένα. O άνθρωπος μας δηλώνει πως έχει μπουχτίσει, πως έχει ξεχειλίσει το ποτήρι, ως εδώ, φτάνει πια! Κι εμείς μαζί του! Στο κάτω-κάτω, τι σου είναι η ζωή, μωρέ; Ένα μπουρδελάκι!
#7 «Εγκεφαλικά Να Με Γαμάς» – Κωνσταντίνος Νάζης
Αντικειμενικά ωραίο τραγούδι. Μπορεί το «εγκεφαλικά να με γαμάς» να ακούγεται λίγο καγκούρικο στα αυτιά μας, αλλά στις στιγμές καψούρας είναι αυτό που χρειαζόμαστε. Και μεταξύ μας, μας εξέφραζε τόσο το κομμάτι αυτό, που το τραγουδούσαμε σε κάθε κλαπάκι που βγαίναμε.
#8 «Κ@ριολα» – Νάσος
Αυτό πάει να πει ΚΑΘΑΡΑ βιωματικό τραγούδι. Ο Νάσος από το «Ελλάδα Έχεις Ταλέντο», βρήκε υποστήριξη από τον ελληνικό λαό απευθείας. Ειδικά, με το που ακούσαμε τον στίχο «Αυτός δεν ξέρει τι σημαίνει χτένα, αυτός είναι πιο γύφτος κι από μένα» ΛΙΩ-ΣΑ-ΜΕ. Κοίτα να δεις που τελικά το κέρατο πρέπει να το παίρνεις στην πλάκα.
#9 «Πες Του» – Zan Batist
Το καλοκαίρι του 2016 αφιερώθηκε όσο δεν πάει και αγαπήθηκε άλλο τόσο. Ήταν ο ύμνος των χωρισμένων – but still – ερωτευμένων (πώς το μιλώ το αγγλικό
). Αφού δε σ’ αγαπάει όπως εγώ, τι δεν καταλαβαίνεις! Άντε γαμ*σου στην τελική!
#10 «Καργιόλα Σε Μισώ» – Χρήστος Δάντης
Να και το έναυσμά μου, λοιπόν. Δάντη δεν ξέρω αν μ’ αυτό το κομμάτι αγαπήθηκες περισσότερο ή όχι. Προσωπικά δεν έχω κατασταλάξει ακόμα να πω την αλήθεια μου. Πάντως αν σε πείραξε τόσο η κοπέλα που τη μισείς κιόλας και τη χαρακτηρίζεις έτσι όπως τη χαρακτηρίζεις (όχι, δε θα το πω, αρκετές βρισιές χρησιμοποίησα σ’ όλο το άρθρο), εγώ μαζί σου Χρήστο μου, χαλάλι!
Για άλλη μια φορά περήφανη or not για την ελληνική δισκογραφία δεν ξέρω αν είμαι, αλλά έχω διασκεδάσει όσο δεν πάει με το κάθε ένα από αυτά ξεχωριστά. Μη σας πω έχω αφιερώσει κάποια κιόλας. Φαντάζομαι κι εσύ το ίδιο… 
