Όλοι θα σε στεναχωρήσουν. Και με όσους συνάψεις οποιαδήποτε σχέση, θα τους στεναχωρήσεις κι εσύ. Και όχι μία, αλλά αρκετές φορές. Γιατί αυτά είναι στη ζωή. Έτσι είναι η ζωή. Μερικά πράγματα είναι δεδομένα, όπως κι ο πόνος που θα νιώσεις. Έχει σημασία όμως να ξεχωρίζεις ποιος σου προκάλεσε πόνο και πόσο το μετάνιωσε. Κι αυτό φαίνεται στις πράξεις. Αυτός που σε νοιάζεται και σε πόνεσε χωρίς να το θέλει, θα κάνει τα πάντα να επανορθώσει.
Αλλά εγώ δεν μιλάω γι’ αυτόν τον άνθρωπο τώρα. Μιλάω για εκείνον που δεν υπολόγισε όταν έπαιρνε τις αποφάσεις του. Μιλάω για εκείνον που σε πλήγωσε επανειλημμένα και με ένα «συγγνώμη» νόμιζε πως καθάρισε κι ότι θα ήσουν εντάξει. Αμ δε. Τι να τo κανείς τo συγγνώμη; Θα σου φέρει πίσω τον χαμένο χρόνο σου; Τις προσπάθειες σου που έπεσαν στο κενό; Ή θα απαλύνει τον πόνο σου;
Για εμένα οι λέξεις έχουν βαρύτητα μόνο όταν συνοδεύονται από πράξεις. Όταν στέκονται μόνες τους είναι αέρας. Είναι σα να μην ειπώθηκαν ποτέ. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπήσαμε και μας πλήγωσαν όσο δεν πιστεύαμε κι όταν γυρίσαμε να τους κοιτάξουμε στα μάτια, μας έριξαν ένα βλέμμα όλο περιφρόνηση, είπαν μια συγγνώμη και εξαφανίστηκαν.
Ε, αυτοί πάντα γυρίζουν. Πάντα γυρίζουν για πολλούς λόγους, τους οποίους δεν έχει σημασία να αναλύσω, γιατί δεν είναι κάτι άλλο πέρα από επιφανειακοί κι ανούσιοι. Σημασία έχει να μη γυρίσεις εσύ ξανά. Ποτέ και για κανένα λόγο.
Όσο και να σε τραβάει η καρδιά σου προς τα εκεί, εσύ τράβα άλλου το βλέμμα σου. Τοποθέτησε τον εαυτό σου ψηλά και ψάξε για κάποιον που θα σε εκτιμά και θα σε σέβεται. Η συγγνώμη του θα συνοδεύεται από πράξεις που θα σε κάνουν να τον συγχωρέσεις. Μην αφήσεις ποτέ να σε πληγώσουν δύο φορές. Γιατί όπως λένε “Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me”.
