Ε όχι, δε διαβάζαμε και παλεύαμε για το πτυχίο τόσα χρόνια για να μας το δώσετε ηλεκτρονικά!

[cover]

2020 θα πει… οι κόποι και προσπάθειες ετών να φτάνουν στην εκπλήρωσή τους και να επιβραβεύονται με μια «τελετή» μέσω κάμερας. Όχι ευχαριστώ, δε θα πάρω!

Ανήκω στην κατηγορία των τυχερών άτυχων που βρίσκονται μόλις ένα βήμα μακριά από την απόκτηση του πολυπόθητου χαρτιού κι όσο ενθουσιάζομαι κάθε φορά που βλέπω ακόμη ένα περασμένο μάθημα στο eclass άλλο τόσο ξενερώνω με τα πραγματάκια που έχω δει να παίζουν το τελευταίο εξάμηνο…

Μεταξύ αυτών, να δίνουν όρκους μέσω βιντεοκλήσης με τον καθένα να έχει διαφορετικό delay και σαν αποτέλεσμα να ακούγονται όλοι μαζί σαν μια α καπέλα εκδοχή του γουακαμακαφόν (aka Freestyler) και άλλους να παίρνουν το πτυχίο τους φορώντας τις πιτζαμούλες τους, έτσι για το troll.

Όλα φυσικά, ξεκίνησαν με το κλείσιμο των Πανεπιστημίων λόγω κορωναβάιρους. Με τις σχολές στη χώρα μας να είναι ξεκάθαρα ανέτοιμες να υποστηρίξουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση χωρίς να σκάνε προβλήματα από παντού, όσο περνούσε ο καιρός, η κατάσταση αντί να βελτιώνεται, γινόταν ακόμα χειρότερη.

Έχω πολλά να πω και να σχολιάσω επ’ αυτού (φαντάζομαι κι εσείς το ίδιο), ωστόσο μιας και τα έχουμε ξαναπεί και εδώ, το προσπερνάω και μπαίνω στο ψητό.

Το να παίρνεις το πτυχίο σου ηλεκτρονικά ή ταχυδρομικά και η διαδικασία της ορκωμοσίας να γίνεται μέσω Zoom, ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΛΑΘΟΣ! Ουφ το είπα!

Φυσικά, δεδομένων των συνθηκών, δε θα αντιπρότεινα ποτέ τις δια ζώσης ορκωμοσίες. Δεν τρελάθηκα. Ακόμη τουλάχιστον.

Αλλά εκτός από λάθος, είναι και άδικο.

Κανείς δεν πήρε πτυχίο χωρίς να κοπιάσει και να σκύψει το κεφάλι πάνω από τα βιβλία (εν μέσω πανδημίας και εξ αποστάσεως εξεταστικών βέβαια, κάτι πήγε να αλλάξει κι εκεί), οπότε αναφερόμαστε σε μια χρόνια προσπάθεια με ατελείωτες ώρες διαβάσματος, εργασιών, ερευνών, κουλουπού κουλουπού.

Κάθε φοιτητής ονειρεύεται, από το πρώτο κιόλας έτος, τη στιγμή που θα ακούσει το ονοματεπώνυμό του και θα ανέβει στο βάθρο να παραλάβει το πτυχίο του. Το να του στερείς αυτή τη χαρά, λοιπόν, είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις. Να του στερείς τη δυνατότητα να το χαρεί με τη μάνα του, τον πατέρα του, την οικογένειά του, την παρέα του και με όποιον άλλον θέλει να ζήσει μία από τις πιο μοναδικές στιγμές δικαίωσης της ζωής του, είναι πραγματικά ξενέρα.

Δεν είναι δα και κάνα μικρό επίτευγμα να ολοκληρώνεις τις σπουδές σου, περνώντας δεκάδες μαθήματα, στα οποία αρχικά μπορεί να πετσοκόπηκες (και κάποιες φορές άδικα) και στη συνέχεια μέσα από πείσμα και κόπο κατάφερες να τα βάλεις στην παρέα με τα πράσινα.

Ποια είναι η λύση λοιπόν; Εν καιρώ πανδημίας, είναι μία και μοναδική: Να μη γίνεται κανένα event, καμία ορκωμοσία, καμία τελετή!

Ούτε εξ αποστάσεως, ούτε δια ζώσης, ούτε μέσω Zoom, ούτε με οποιονδήποτε τρόπο. Κάθε απόφοιτος να λαμβάνει μια βεβαίωση πτυχίου ώστε να είναι καλυμμένος για την όποια θέση θέλει να διεκδικήσει, και για όρκους και τελετές… έχει ο καιρός. Όσο άσχημο κι αν ακούγεται εκ πρώτης, είναι σίγουρα καλύτερο από τη λύση που έχει βρεθεί τώρα. Ο κορωνοϊός δε θα μας κυριεύει για πάντα. Ούτε για καμία δεκαετία ακόμη. Μόλις μας αδειάσει τη γωνιά, κάντε 10 ορκωμοσίες τη μέρα!

Το ότι καταφέραμε λοιπόν και φέραμε εις πέρας την εξ αποστάσεως διδασκαλία κάτω από τις όποιες συνθήκες, μπορεί να είναι μια εξέλιξη και μια αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά ας μην υπερβάλουμε κιόλας. Κανείς δε διάβαζε με τις ώρες σπίτι του ή έχανε τις μέρες του σε αμφιθέατρα και έβαζε στόχους προς επίτευξη για να του δώσουν το πτυχίο του μέσω μιας κλήσης. Κανείς.

Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η παρωδία, μια και καλή! Κι όποτε η κατάσταση είναι πια ελεγχόμενη, τα ξαναλέμε!