Πραγματικά περίεργη πόλη η Αθήνα. Τόσο μεγάλη κι αχανής και ταυτόχρονα τόσο «μικρή», που μετά από κάποιους μήνες σου σχηματίζεται η εντύπωση πως την έχεις μάθει σαν την παλάμη του χεριού σου. Και κάπου εκεί, κάνεις μια ξενάγηση με το CU ΦΟΙΤΗTOUR και συνειδητοποιείς οτι ούτε το κέντρο της δε γνωρίζεις καλά – καλά!
Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή. Την περασμένη Τρίτη, 1η Νοεμβρίου, δύο συντάκτριες του Neopolis.gr, η Αθανασία και η Θεώνη, συμμετείχαν σε ένα από τα πιο «hot γεγονότα» του φοιτητόκοσμου της πρωτεύουσας, το CU ΦΟΙΤΗTOUR. Από τη στιγμή που είσαι τακτικός μας επισκέπτης, είναι βέβαιο πως ξέρεις τι είναι το CU ΦΟΙΤΗTOUR, έτσι; Ας κάνουμε όμως, τα στραβά μάτια. Πρόκειται ουσιαστικά, για μια περιήγηση διάρκειας 2 ωρών περίπου, στα πιο σημαντικά σημεία της πόλης στην οποία θα περάσεις τα επόμενα 4 (βάλε κάτι) χρόνια της ζωής σου. Τέλειο;
Να το κάνουμε ακόμη καλύτερο; Μία από αυτές τις περιηγήσεις, είναι αφιερωμένη σε φοιτητές του προγράμματος Erasmus, από το εξωτερικό. Και ναι, καλά καταλάβατε, εμείς συμμετείχαμε σε αυτήν ακριβώς την ξενάγηση, γνωρίζοντας την ίδια μας την πόλη με τον πιο …σένιο τρόπο: μέσα από τα μάτια ενός συνομήλικου φοιτητή που δεν ξέρει καν τι εστί Ελλάδα, πόσο μάλλον, Αθήνα…
Δώσαμε λοιπόν ραντεβού στο σημείο εκκίνησης, το Θέατρο «Παλλάς» στην οδό Βουκουρεστίου, και συναντήσαμε παιδιά από 18 έως 26 ετών, με καταγωγή από την Πολωνία, την Τσεχία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Τουρκία, τη Σλοβακία και την Πορτογαλία! Αυτό από μόνο του, αρκεί ως εξασφάλιση ενός υπέροχου απογεύματος. Γνωρίζοντας δε και τους περιηγητές μας, τον Νίκο και την Έλενα, βεβαιωθήκαμε οτι η εμπειρία θα μας μείνει αξέχαστη. Το κλίμα μεταξύ μας άνετο, η διάθεση στα καλύτερά της και η ανυπομονησία να γνωρίσουμε την …πόλη μας έκδηλη.
Η περιήγηση ξεκίνησε με κατεύθυνση την οδό Κολοκοτρώνη, ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του κέντρου της Αθήνας όπου δεσπόζει το εντυπωσιακό άγαλμα του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης. Ποιος ξέρει; Ίσως από αυτόν να εμπνεύστηκε κι ένα από τα δημοφιλέστερα μπαράκια της πόλης, το 42 Bar. Μία επιλογή που πρέπει να κάνει κάθε φοιτητής της πρωτεύουσας, έστω κι ένα Παρασκευόβραδο του χειμώνα. Με τέτοια ποτά και κοκτέιλ άλλωστε, μόνο χαμένος δε θα αισθανθεί.
Οι περιηγητές μας, ξέροντας από πρώτο χέρι τι σημαίνει «κέντρο Αθήνας» και βοή αυτοκινήτων, έδειξαν εξ’ αρχής την προτίμησή τους σε πιο απομονωμένα κι ατμοσφαιρικά σημεία, που προσφέρονται για χαλάρωση οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Άλλωστε, το tour ήταν για φοιτητές του εξωτερικού. Έπρεπε λοιπόν, να προσαρμοστούμε στους δικούς τους ρυθμούς. Και πού θα βρεις καλύτερα, από τη Στοά Χ. Μπολάνη με τις τόσες «κρυφές καφετέριες» και τα μαγαζάκια που κανείς μας δε γνώριζε την ύπαρξή τους;
Απότερος σκοπός μας, ήταν βγαίνοντας από τη Στοά να περπατήσουμε κατά μήκος της οδού Βουλής, να βγούμε στην Καραγεώργη Σερβίας κι από εκεί να καταλήξουμε στην οδό Λέκκα. Τον δρόμο που φιλοξενεί το πρώτο secret bar της Αθήνας, το «γνωστό – άγνωστο» Speakeasy! Ένα μπαράκι βγαλμένο από μια άλλη εποχή, εκείνη της Ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ, όπου για να πιείς οτιδήποτε αλκοολούχο, έπρεπε να το κάνεις με απόλυτη μυστικότητα και σχεδόν αθόρυβα. Εξ’ ου και η κωδικοποιημένη ονομασία του δικού μας secret bar.
Επόμενη στάση; Όσοι από εσάς κινείστε στη γύρω περιοχή, είναι βέβαιο οτι μπορείτε να την μαντέψετε άνετα! Και πώς να μην το κάνετε άλλωστε, όταν κάθε «πεινασμένη ψυχή» έχει καθίσει στην ουρά του Hot Hot Burger στην Κολοκοτρώνη (ξανά!), περιμένοντας με υπομονή το δικό του, υπερτέλειο μπέργκερ. Εμείς το κάναμε αβίαστα πάντως. Είναι τέτοια η μυρωδιά του μπιφτεκιού, που απλά δεν αντιστέκεσαι.
Χορτασμένοι πλέον, συνεχίσαμε στον εμπορικό δρόμο του Αγίου Μάρκου, όπου ο Νίκος προσπάθησε να μεταδώσει με τη μέγιστη παραστατικότητα, την εμπορική αξία της περιοχής, λόγω της αφθονίας σε κάθε λογής προϊόντα. Έδωσε μάλιστα, ιδιαίτερη έμφαση στα καταστήματα με εκκλησιαστικά είδη, μιας και δεν τα συναντά κανείς εύκολα στο εξωτερικό, ενώ επισήμανε και την αγάπη που τρέφουν μικρές κι άγνωστες στο ευρύ κοινό μπάντες της πόλης για αυτόν τον δρόμο, επιλέγοντάς τον για τις street παραστάσεις τους.
Προχωρόντας μέσα από τα γοητευτικά στενά του κέντρου, φτάσαμε σε έναν απο τους πιο σημαντικούς προορισμούς της περιήγησης, την οδό Αιόλου. Μας έκαναν εντύπωση τα βλέμματα των παιδιών που κοιτούσαν δεξιά κι αριστερά, προσπαθώντας να απαθανατίσουν εικόνες μιας Ελλάδας διαφορετικής, μιας Ελλάδας πιο κουλτουριάρικης, πιο ανατολίτικης ίσως… Η στάση στο γνωστό Falafellas με ταυτόχρονες αναφορές της Έλενας στις ανατολίτικες επιρροές της περιοχής, επιβεβαίωσε του λόγου τ’ αληθές. Όχι οτι ο δυτικός πολιτισμός δεν έχει αφήσει κι εδώ τα ίχνη του. Διότι σε όλα τα παραπάνω, ήρθε κι έδεσε το 420 bar, ένα reggae και hip hop bar, κατάλληλο για τα εναλλακτικά ξενύχτια της φοιτητικής μας ζωής.
Το CU ΦΟΙΤΗTOUR όμως, είναι έτσι δομημένο που δε σ’ αφήνει σε κανένα σημείο για πολλή ώρα. Για αυτό άλλωστε, δε βαρεθήκαμε στιγμή. Συνεχίσαμε λοιπόν, στην ίσως πιο πολυσύχναστη πλατεία της Αθήνας, την πλατεία Αγίας Ειρήνης. Μια περιοχή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της pop κουλτούρας της εποχής μας, με καφετέριες και φαγάδικα κατακλυσμένα απο νέους διαφορετικού στυλ, διαφορετικών «κόσμων».
Αντισταθήκαμε σθεναρά στην επιθυμία να τσιμπήσουμε κάτι από το lukuμάδες (ένα δάκρυ κύλησε) και προχωρήσαμε λίγο πιο κάτω, στρίβοντας σ’ ένα στενάκι που δεν μοιάζει να έχει τίποτα ενδιαφέρον. Έλα όμως, που μιλάμε για το στενό του six d.o.g.s που μόνο απογοητευτικό δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Πριν μπούμε στο μαγαζί, ο Νίκος μας εξηγεί από πού πήρε το όνομά του και μας ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται για σκυλιά αλλά για τη φιλοσοφία που πρεσβεύει ότι «όλοι οι άνθρωποι συναντιούνται έστω και μία φορά μεταξύ τους».
Από εκεί, κατηφορίσαμε στην Αθηνάς και παρατηρήσαμε απο μακριά την πολυκοσμία και τη ζωντάνια που χαρακτηρίζει το Μοναστηράκι, ενώ κατευθυνθήκαμε προς τη Μιαούλη, συναντώντας μπροστά μας τη γειτονιά του Ψυρρή. Τόσο ο Νίκος όσο και η Έλενα μας μιλούν για την ιστορική σημασία της περιοχής, ενώ προσπαθούν να εξηγήσουν στους ξένους φίλους μας την ετυμολογία της ονομασίας της. Ένα πράγμα είναι σίγουρο, τα παιδιά ξετρελάθηκαν και είπαν πως θα ξαναέρθουν οπωσδήποτε για …”krasaki”!
Κατευθυνόμαστε στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων και παρατηρούμε το γεμάτο έκπληξη και θαυμασμό βλέμμα των παιδιών για τα graffiti – σήμα κατατεθέν της πρωτεύουσας, «Βασανίζομαι» και «lukanikos». Ο Νίκος εξηγεί την ιστορία τους και το γεγονός ότι έχουν δημοσιευτεί στα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου, όπως το Times πριν 2 χρόνια, ως σύμβολα αντίστασης κι «ενεργοποίησης» των Αθηναίων πολιτών. Με αναφορές των ξεναγών στην κρίση και σε σημαντικά εθνικά γεγονότα, η ξενάγηση αγγίζει και το πολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι της χώρας μας, προκαλώντας το ενδιαφέρον και τις ερωτήσεις των φοιτητών.
Μετά από μπόλικο περπάτημα (τα φτύσαμε η αλήθεια είναι) η περιήγησή μας τελείωσε στο Ρομάντσο όπου καθίσαμε για χυμό, καφέ και το απαραίτητο socializing. Οι φοιτητές του Erasmus, ή καλύτερα οι νέοι μας φίλοι, μας εξιστόρησαν το πώς ενημερώθηκαν για το CU ΦΟΙΤΗTOUR από το Facebook και το επέλεξαν χωρίς δισταγμό γιατί ήθελαν να ξεφύγουν απο τις τυπικές οδηγίες ενός city guide και να γευτούν μια διαφορετική πλευρά της πόλης, την πλευρά που επιλέγουν οι νέοι, οι φοιτητές και φυσικά όλοι όσοι θέλουν να διασκεδάσουν και να περάσουν όμορφα αυτήν την περίοδο της ζωής τους.
Ειλικρινά, αν βρεθείτε κάποια στιγμή στο κέντρο κι έχετε λίγο χρόνο, ανοίξτε το άρθρο στο κινητό σας και προσπαθήστε να ακολουθήσετε την διαδρομή που μας έδειξαν τα παιδιά από το CU. Πραγματικά αξίζει!
Πριν κλείσουμε, να πούμε πως έχουν πραγματοποιηθεί επιτυχώς, ήδη τρία CU ΦΟΙΤΗTOUR στην Αθήνα κι από ένα σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ηράκλειο με τις εντυπώσεις να είναι προφανώς οι καλύτερες! Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για του χρόνου…
