Χαμούλης έγινε μέσα στην εβδομάδα με το πιο πρόσφατο επεισόδιο της άκρως επιτυχημένης σειράς Game of Thrones. Η αλήθεια είναι πως σήκωσε θύελλα αντιδράσεων τόσο για την έκβαση του όσο και για την πλοκή του. Ήταν σίγουρο πως μετά από το τόσο μεγάλο hype και τις τεράστιες προσδοκίες που δημιουργήθηκαν στο κοινό κατά την διάρκεια της μεγάλης αναμονής, κάποιοι στο τέλος δε θα έμεναν ικανοποιημένοι και σίγουρα κάτι δε θα τους καθόταν καλά.

Ήρθαμε όμως εμείς μερικές μέρες μετά, για να δηλώσουμε υπεύθυνα και χωρίς ίχνος αμφιβολίας πως το επεισόδιο ήταν ακραία καυλωτικό και θα σας παραθέσω τους λόγους που το πιστεύω αυτό. Δέστε τις ζώνες σας και ετοιμαστείτε για ένα λουτρό αλήθειας από τον κόσμο του Westeros:

Ατμόσφαιρα

Οι παραγωγοί έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήρια τους εδώ και καιρό, οπότε το εξωπραγματικά καλό χτίσιμο του κλίματος που μας προετοιμάζει για την τελική συμπλοκή δεν ήταν κάτι καινούριο στα μάτια μας. Ξεκίνησε από το δεύτερο επεισόδιο με τους διαλόγους των χαρακτήρων να μας βάζουν ομαλά στο mood της επικής μάχης που όλοι περιμέναμε και συνεχίστηκε με ολόκληρη την ατμόσφαιρα των σκηνών που είδαμε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στους περισσότερους δεν άρεσε η φωτεινότητα του τρίτου επεισοδίου. Αυτό το σκοτάδι με το φεγγάρι να φωτίζει ελάχιστα, έδινε έναν εκπληκτικό στοιχείο στο σκηνικό. Για εσάς που περιμένατε λεπτεπίλεπτες μάχες στην κοιλάδα και περίτεχνες ενέργειες των πολεμιστών, μην φάτε έχουμε γλαρόσουπα. Οι ήρωες μας πολεμούσαν ουσιαστικά με τον θάνατο και το φως ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε. Δεν έπρεπε να βλέπεις καθαρά τι γίνεται και το αίσθημα της αμφιβολίας να σε κυριεύει. Να έχεις την αγωνία μήπως πεθάνει ξαφνικά ένας αγαπημένος σου χαρακτήρας. Αυτό δεν έγινε, όμως δεν χάλασε κανέναν γιατί όταν τελείωσε άφησε σε όλους τρομερά συναισθήματα.

Σε όλα αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και τις σκηνοθετικές κουτοπονηριές που απογείωσαν την φάση. Οι Ντοθράκι με τα φλεγόμενα σπαθιά τους που σε γεμίζουν ελπίδα, επιτίθενται ουσιαστικά στο σκοτάδι και η ήττα τους με κάτω τα χέρια σου δείχνει πόσο δυνατός ήταν ο αντίπαλος. Από την πρώτη φάση της μάχης φαίνεται πραγματικά η κούραση στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών και τα αισθήματα ανησυχίας κυριεύουν με ωραίο τρόπο τον θεατή.

Χτίσιμο χαρακτήρων

Σε όλη την διάρκεια της σειράς έχουμε τρομερό χτίσιμο βασικών χαρακτήρων και εξιστόρησης των ιστοριών τους, όποτε και σε αυτό το επεισόδιο οι συντελεστές δεν πήγαν πίσω. Πολλούς τους οποίους λίγο καιρό πριν τους μισούσαμε με πάθος, πλέον όχι μόνο τους συμπαθούμε αλλά τους υποστηρίζουμε φανατικά. Ο Θίον ο οποίος αγαπήθηκε από τους Σταρκ και στην συνέχεια μαλακίστηκε τρομερά, έχοντας ως αποτέλεσμα το σπάσιμο του χαρακτήρα του από τον Ράμσει, στο τέλος κατάφερε να λυτρωθεί. Η Άρια επιτέλους δικαιολόγησε την μακρόχρονη εκπαίδευση της και από την πρώτη σεζόν οι παραγωγοί έχουν κάνει τρομερή δουλεία πάνω της, εξελίσσοντας την τέλεια. Σε αυτούς θα μπορούσα να βάλω και τον Τζέιμι σε αυτή την κατηγορία αλλά επειδή το γνωστό γυναικείο μόριο σέρνει καράβι, φοβάμαι υπερβολικά μεγάλη κωλοτούμπα.

Προσωπικά μου άρεσε που δεν σκότωσαν βασικούς χαρακτήρες αλλά το εξισορρόπησαν πεθαίνοντας δευτερεύοντες αλλά αγαπητούς στο κοινό. Στην Λυάνα δώσανε ένα ηρωικό τέλος όπως άρμοζε στον μάγκικο χαρακτήρα της, ενώ ο Τζόρα έπεσε μαχόμενος προστατεύοντας τον έρωτα της ζωής του. Φρεντζοουν μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος. Χάρηκα που ο εκλεκτός τελικά δεν ήταν ο Τζον Σνόου. Μετά την αποκάλυψη πως είναι ο πραγματικός διάδοχος του θρόνου, ήταν μια ευχάριστη νότα ότι δεν «υπερφόρτωσαν» τόσο τον χαρακτήρα του. Τέλος ήταν τέλειο στα μάτια μου το πόσο σατανικά χέστης ήταν ο Night King. Μιλάμε ο τύπος δεν έχει δώσει ούτε μία μάχη σώμα με σώμα, όμως στα αλήθεια δεν χρειάστηκε. Κατάφεραν να τον κάνουν τρομακτικά με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Ήχος

Ο τρίτος άξονας που με έκανε να λατρέψω αυτό το επεισόδιο, ήταν ξεκάθαρα οι επιλογές ήχου. Όλες οι σκηνές έδεναν τέλεια με το μπακγκραουντ. Προσωπικά επέλεξα δύο. Η πρώτη είναι αυτή της Άρυα που βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα δωμάτιο με ζόμπια. Ήταν τόσο ωραία σκηνή διάολε, που απορώ γιατί δεν είχαμε κι άλλες τέτοιες στο παρελθόν. Τρομεροί εναλλαγή ήχων που απογειώνουν το θέαμα και μας κρατούσε ευχάριστα αβέβαιους για την έκβαση της.

https://www.youtube.com/watch?v=1zD2kswqfOI&t=

Φυσικά η δεύτερη είναι η εναλλαγή των χαρακτήρων μας στην οθόνη, όταν πραγματικά βρίσκονταν σε πολύ δύσκολο σημείο στην μάχη. Με την εξαίρετη επιλογή μουσικής, πηγαίνοντας μας από το ένα cliffhanger σε ένα άλλο μας έκανε εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσουμε αν πεθάνει κάποιος βασικός χαρακτήρας. Κατά την διάρκεια της ο Τύριον και η Σάνσα έρχονται πιο κοντά, δείχνοντας μας ίσως μία πιθανή συνεργασία. Η υπέροχη μουσική στιγμή τελειώνει με την Άρια να καρφώνει τον Night King σαν ένας άλλος Άγιος Γεώργιος Πρίντεζης.

Αυτοί ήταν οι βασικοί λόγοι που θεωρώ το τρίτο επεισόδιο ακραία καλό. Σίγουρα μπορώ να βρω αρνητικά όμως σήμερα ήθελα να υμνήσω την τρομερή δουλειά που έκαναν γύω από αυτό. Με αγωνία περιμένω να δω τι μας επιφυλάσσουν στα επόμενα.