Κάποτε βγάζαμε τα εσώψυχα μας με στιχάκια και φράσεις γεμάτες υπονοούμενα στα status του facebook ελπίζοντας να εμφανιστούν στην αρχική εκείνου του ατόμου που θέλαμε ή ακόμα καλύτερα περιμένοντας να πατήσει ένα like για να σιγουρευτούμε ότι πήρε το… «μήνυμα». Κι όλα αυτά, αφού είχαμε βεβαιωθεί πως ήταν online στο messenger εκείνη την ώρα.
Επιστήμη ολόκληρη με λίγα λόγια για να πούμε ένα «μου λείπεις» ή ένα «σε θέλω»…
Τώρα όμως, αυτοί οι καιροί πέρασαν. Και τη θέση αυτών των status, πήραν τα stories όπου για είκοσι τέσσερις ώρες μπορείς να ανεβάσεις ό,τι θέλεις, από το πώς περνάς εκείνη την στιγμή μέχρι αυτά που νιώθεις και προσπαθείς να πνίξεις, αλλά δεν τα καταφέρνεις με επιτυχία. Έχεις κι αυτό το μαξιλαράκι ασφάλειας που μετά από λίγο… διαγράφονται, εξαφανίζονται, πάνε! Σαν να μην ανέβηκαν ποτέ…
Και επειδή δε μου δίνεις άλλη επιλογή να σου πω όσα νιώθω για εσένα, έχω βρει τον τρόπο μου να στα εκφράζω. Κι ας τα βλέπει όλος ο κόσμος. Κατάντια, ε; Σημασία έχει να τα δεις εσύ και να πάρεις το μήνυμα. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να καταλάβω αν τελικά το έχεις πάρει ή όχι…
Είσαι από τους πρώτους που βλέπουν τα στόρι μου, άρα υπάρχει ακόμα κάποιο ενδιαφέρον. Κάτι είναι κι αυτό, μου κάνει. Άλλωστε είναι κι ο λόγος που συνεχίζω να τα ανεβάζω, ελπίζοντας πως κάπως θα σου τραβήξουν την προσοχή. Από την άλλη όμως, δε βρίσκω πουθενά το όνομά σου στα μηνύματα. Γιατί δεν απαντάς;
Μήπως τελικά δεν το έπιασες το υπονοούμενο; Αλλά πόσο ξεκάθαρη να γίνω κι εγώ; Τόσα στιχάκια γεμάτα νόημα έχω διαλέξει, τι άλλο χρειάζεσαι για να καταλάβεις ότι στόχο έχουν εσένα;
Το λένε ξεκάθαρα, ΣΕ ΘΕΛΩ!
Φαντάζομαι, δεν πιστεύεις ότι σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα βρήκα άλλον και τα αφιερώνω σ’ αυτόν. Είναι προφανές ότι πηγαίνουν σε εσένα και το ξέρεις. Οπότε ίσως απλώς να μη θέλεις να απαντήσεις, ή να μην έχεις κάτι να πεις. Δεκτό. Αλλά δεν πρόκειται να σταματήσω να τα ανεβάζω, όχι όσο τα βλέπεις τουλάχιστον.
Κι αν αναρωτιέσαι γιατί ανεβάζω τα στόρι μου πάντα αργά το βράδυ, δεν είναι επειδή ξενυχταώ με την σκέψη σου, αλλά επειδή πιστεύω ότι τέτοιες ώρες είσαι πιο ευάλωτος και σε θέση να καταλάβεις αυτά που θέλω να σου πω. Ωστόσο συνεχίζω να μη λαμβάνω καμία απάντηση.
Απάντα κι εσύ ρε μαλάκα, για σένα το έβαλα! Ενός λεπτού διαδικασία είναι, δε θα κουραστείς.
Εγώ κουράζομαι, που κάθομαι κάθε μέρα πάνω από ένα κινητό και περιμένω. Εγώ την έριξα την αξιοπρέπειά μου. Εσύ; Δεν έχεις να πεις τίποτα;
Και στο κάτω κάτω άμα δεν σκέφτεσαι να κάνεις ή να πεις κάτι, τότε σταμάτα να τα βλέπεις. Εκτός κι αν αυτός είναι ο σκοπός σου. Να τα βλέπεις απλώς και να μην αντιδράς.
Μπορεί αυτό να είναι το μήνυμά σου. Ή απλώς εγώ μεγαλοποιώ τα πράγματα, ενώ εσύ σκέφτεσαι «Έλα μωρέ, ένα στόρι είναι». Δε λέω, υπάρχουν κι άλλοι, καλύτεροι και πιο διακριτικοί τρόποι να εκφράσω τα συναισθήματά μου, αλλά αυτός είναι ο πιο εύκολος και σίγουρος για μένα. Εξάλλου δε μου άφησες και καμια άλλη επιλογή…
