Είναι γεγονός πως όταν ήμασταν πιο μικροί, περιμέναμε πως και πως να μεγαλώσουμε για να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε στη ζωή μας. Να πιάσουμε δουλειά, να βγάζουμε τα δικά μας λεφτά, να μην έχουμε την γκρίνια και τον έλεγχο των γονιών πάνω από τα κεφάλια μας και γενικά να γίνουμε κι επίσημα …ενήλικες.
Τώρα βέβαια, που πετύχαμε τον …στόχο μας, δεν είναι λίγες οι φορές που ευχόμαστε να επιστρέψουμε ξανά στην παιδική μας ηλικία. Και λογικό να συμβαίνει αυτό, από την στιγμή που όσο μεγαλώνουμε, τόσο αυξάνονται οι ευθύνες μας αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε…
Βλέπετε, όταν ήμασταν μικράκια, δεν μας περνούσαν καν από το μυαλό όλα αυτά τα βάσανα κι είναι άκρως φυσιολογικό γιατί κανείς δεν μας προετοίμασε.
Ας δούμε λοιπόν μερικά προβλήματα, που δεν είχαμε ούτε καν φανταστεί ότι θα αντιμετωπίζαμε σήμερα:
1. Nα δουλέψουμε με ασφάλεια ή «μαύρα»;
Τον τελευταίο καιρό και με την οικονομική κρίση κιόλας, όλοι οι μισθοί έχουν πέσει στα Τάρταρα. Οπότε ζητώντας κι ασφάλεια, στο τέλος καταλήγουμε να δουλεύουμε για την ψυχή μας. Γι’ αυτό και σκεφτόμαστε πολύ σοβαρά να δουλεύουμε χωρίς ασφάλιση, έτσι ώστε ο μισθός μας τουλάχιστον να μην είναι ψίχουλα…
2. Πόσο ακόμα θα μένουμε με τους γονείς μας;
Όσοι σπουδάζουν στην επαρχία ή γενικά εκτός της πόλης τους, είναι από τους τυχερούς. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε δυστυχώς από τους άτυχους. Στη σημερινή εποχή, το να νοικιάσουμε μόνοι μας ένα σπίτι, είναι απίστευτα δύσκολο αφού τα έξοδα είναι υπερβολικά πολλά. Γι’ αυτό κούτσα κούτσα, ελπίζουμε να βρούμε μια δουλειά, της οποίας ο μισθός θα μπορέσει να μας στηρίξει στο να κάνουμε αυτό το μεγάλο βήμα! Βέβαια, μέχρι να τη βρούμε έχει ο Θεός…
3. Θα βρούμε ποτέ δουλειά άραγε;
Για να λέμε την αλήθεια, αν θέλουμε να βρούμε δουλειά στο τέλος κάτι θα βρούμε ως απασχόληση, όμως το θέμα είναι να βρούμε μια δουλειά στο αντικείμενο που σπουδάζουμε. Γενικά στην αγορά εργασίας υπάρχει η υπερβολική απαίτηση, να έχουμε πόσα χρόνια προϋπηρεσία. Δηλαδή θα πρέπει να αρχίσουμε να δουλεύουμε από το δημοτικό για να ικανοποιήσουμε το κριτήριο της προϋπηρεσίας που ζητάνε; Ήμαρτον!
4. Τελικά το πτυχίο δεν εγγυάται την επαγγελματική μας αποκατάσταση
Αυτό επαληθεύεται κι από το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολύ πτυχιούχοι που αυτήν την στιγμή είναι άνεργοι. Επομένως, ένα χαρτί δεν είναι αρκετό. Και αυτό το συνειδητοποιούμε κι από τις συνεντεύξεις που πηγαίνουμε, όπου δεν ενδιαφέρονται μόνο για το βαθμό του πτυχίου, αλλά για τις γνώσεις που έχουμε αποκομίσει από αυτό. Οπότε καλό είναι στα μαθήματα που μας ενδιαφέρουν, να δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή και να τα μελετάμε σε βάθος.
5. Σύνταξη; Τι είναι αυτό;
Καλά είμαστε αρκετά νέοι, μέχρι να φτάσουμε στη σύνταξη και εδώ που τα λέμε, μέχρι εμείς να γεράσουμε μπορεί να μην υπάρχει καν σαν έννοια… Στην κατάσταση που βρισκόμαστε, τίποτα δεν είναι δεδομένο, όλα είναι υπερβολικά ρευστά. Γι’ αυτό κι εμείς πρέπει να κοιτάμε το παρόν και να μην αγχωνόμαστε τόσο πολύ με το μέλλον!
