Με το τέλος της σχολικής ζωής και την εισαγωγή στην φοιτητική περίοδο, τα δεδομένα της καθημερινότητας αλλά και οι επιθυμίες σου αλλάζουν σημαντικά. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που είστε ήδη φοιτητές, θυμάστε εκείνες τις ημέρες, στο μυαλό μου ωστόσο, η ανάμνηση είναι ιδιαίτερα έντονη.
Και είναι τόσο έντονη, γιατί σήμερα, μετά από κάμποσα χρόνια, αρκετοί από εκείνους τους στόχους που έθεσα τότε, παραμένουν ακόμη ανεκπλήρωτοι. Για αυτό και σκέφτηκα να συντάξω μια λίστα με τους βασικότερους φοιτητικούς στόχους, που εν τέλει καθυστερούν πολύ να περάσουν στη σφαίρα της πραγματικότητας.
Συμφωνείτε;
1. Θα πάρω δίπλωμα κι ένα μικρό αμαξάκι
Βασικός στόχος ενός φοιτητή είναι να πάρει δίπλωμα. Από τη μία του το επιτρέπει ο νόμος κι από την άλλη έχει βαρεθεί πια (όχι αδικαιολόγητα) να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς τα οποία και τον καθυστερούν και τον κουράζουν στον μέγιστο βαθμό. Ταυτόχρονα, ονειρεύεται την αγορά ενός μικρού αυτοκινήτου το οποίο θα τον τοποθετήσει κι επίσημα πλέον, στον «κόσμο των μεγάλων» προσφέροντάς του την αίσθηση της πλήρους ελευθερίας. Πόσο εφικτή όμως, είναι μια τέτοια αγορά για τον μέσο φοιτητή της εποχής μας;
2. Θα βρω δουλειά
Κι όταν λέμε δουλειά, δεν εννοούμε απαραίτητα φουλ 8ωρο. Συνήθως, ο φοιτητής ψάχνεται για ημιαπασχολήσεις ώστε να μπορεί να έχει ένα στοιχειώδη χαρτζιλίκι που θα του καλύπτει τα έξοδα της καθημερινότητας, χωρίς να αναγκάζεται να απλώνει το χέρι στους δικούς του κάθε τέλος του μήνα. Υπάρχουν όμως, διαθέσιμες τέτοιες θέσεις εργασίας, από τη στιγμή που στην εξίσωση του χρόνου μπαίνει τόσο η σχολή όσο και η απαραίτητη διασκέδαση μιας συμβατικής, φοιτητικής ζωής;
3. Θα μείνω μόνος/η
Μεταξύ μας τώρα, υπάρχει 18χρονος εκεί έξω που δεν ονειρεύεται το δικό του σπιτάκι, όπου θα μαζεύει όσα κι όποια άτομα θέλει, θα αράζουν μαζί νύχτες ολόκληρες και δε θα είναι αναγκασμένος να υποστεί τις φασαρίες και τη μουρμούρα της μαμάς; Δυστυχώς στην εποχή μας, ο πόθος παραμένει ανεκπλήρωτος για το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων που αναγκάζονται να σπουδάσουν στην πόλη όπου βρίσκεται και το πατρικό τους. Ή έστω, να σπουδάσουν κάπου όπου υπάρχει έστω ένας/μία θείος/α βρε αδερφέ…
4. Θα διαβάζω για τη σχολή
Το μεγαλύτερο ψέμα όλων! Ο ενθουσιασμός μεν και η συνήθεια του καθημερινού διαβάσματος λόγω των Πανελληνίων δε, ξεγελά το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων που βρίσκονται προ των πυλών της φοιτητικής ζωής. Σχηματίζεται η εντύπωση πως στο Πανεπιστήμιο μελετά κανείς ΜΟΝΟ πράγματα τα οποία επιλέγει και του αρέσουν πολύ κι έτσι μοιάζει αναπόφευκτη η υπόσχεση της καθημερινής παρακολούθησης μαθημάτων αλλά και διαβάσματος στην βιβλιοθήκη. Έλα όμως, που μέχρι να περάσουν τα πρώτα 2-3 έτη και να στενέψουν τα περιθώρια, τα ξενύχτια, το αλκοόλ και διάφορα ακόμη, βγάζουν τον μέσο φοιτητή από το προκαθορισμένο του πρόγραμμα…
Μην απογοητεύεστε όμως, ποτέ δεν είναι αργά!
