Ξεκάθαρα το ινσπιρέισιον που χρειάζεται κάθε υποψήφιος εν μέσω Πανελληνίων, αλλά και οι φοιτητές που διανύουμε εξεταστικούλα.
Όσο εμείς βρίζουμε τον Δία που έπεσαν θέματα που δε διαβάσαμε (γιατί τσεκάραμε μόνο ένα κεφάλαιο από την ύλη), ο 75χρονος κ. Ανέστης Λιτοβολής πέρασε στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ και δηλώνει φοιτητής. Και για πείτε, πεισμώσατε λίγο παραπάνω ή όχι ακόμα;
Η ιστορία του μεγαλύτερου ηλικιακά φοιτητή του πανεπιστημίου είναι πολύ διαφορετική από των υπόλοιπων σπουδαστών, ενώ το κουράγιο και η θέλησή του αξιοθαύμαστα. Στα 15 του (στις αρχές της δεκαετία του 60′) αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο για να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του, έχοντας ολοκληρώσει τη Γ’ Γυμνασίου. Στη συνέχεια έφτιαξε και τη δική του πετυχημένη κατασκευαστική εταιρία, ωστόσο το μαράζι για την εκπαίδευση δεν έλεγε να φύγει.
Μάλιστα, ήταν πολύ καλός μαθητής, ενώ σε συνδυασμό και με ένα πρόβλημα υγείας που του παρουσιάστηκε το 2012, αποφάσισε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στο σχολείο. Ένα αυτοάνοσο που κόντεψε να του πάρει ακόμα και τη ζωή, άλλαξε την καθημερινότητά του και τον οδήγησε σε ηλικία 72 ετών στα έδρανα του ΓΕΛ Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. Από εκεί, τρία χρόνια αργότερα, πέρασε στο Πολυτεχνείο της πόλης, κάνοντας χρήση του νόμου που προβλέπει ότι μπορούν να εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σε ποσοστό 5%, όσοι μαθητές πάσχουν από αυτοάνοσο και είναι αριστούχοι.
Εδώ λοιπόν έχουμε δύο λόγους να δώσουμε τα ειλικρινή μας συγχαρητήρια. Πρώτον, για το πείσμα του 75χρονου πλέον άντρα, και δεύτερον, γιατί δε βλέπουμε σε καμία περίπτωση τους εαυτούς μας να κάνουν κάτι τέτοιο. Εδώ 20 χρονών και νιώθουμε τη σχολή να μας βγάζει την ψυχή, σιγά μην ξεβολευόμασταν από τον καναπέ και τη συνταξούλα μας για να πάρουμε το πτυχίο.
Ο ίδιος είπε:
Σχεδόν 58 χρόνια από τότε που αναγκαστικά σταμάτησα το σχολείο, γύρισα στα θρανία. Στην αρχή ήταν δύσκολο να διαβάσω. Σε αυτήν την ηλικία το μυαλό είναι γεμάτο και στην αρχή με έπιανε πονοκέφαλος. Ο εγκέφαλος δε χωράει πολλά καινούργια πράγματα, αλλά σιγά – σιγά συνήθισα και έγινα πολύ καλός μαθητής. Ως αριστούχος και πάσχων από αυτοάνοσο μπορούσα να περάσω σε όποια σχολή επιθυμούσα στην πόλη που κατοικώ, τη Θεσσαλονίκη.
Έτσι αποφάσισα να μπω στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης. Πριν χρόνια συνεργάστηκα στην εταιρεία μου με ένα νέο πολιτικό μηχανικό. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πώς κατάφερνε να κάνει δύσκολους υπολογισμούς, για αποστάσεις, φορτία κτλ., με το μυαλό του, αφού τότε δεν υπήρχαν υπολογιστές. Αυτό ήταν το κίνητρο για μένα που αποφάσισα να μπω στο Πολυτεχνείο.
Στη συνέχεια δήλωσε ότι θα είναι συνεπέστατος στην παρακολούθηση των μαθημάτων (να ακούνε μερικοί μερικοί) και πως θα αφιερώνει πολύ χρόνο στο διάβασμα.
Στην τελική αν μπορεί να τα βγάλει πέρα με διαλέξεις και εξεταστικές ένας 75χρονος, μάλλον δεν έχουμε πολλές δικαιολογίες.
