Είναι κάτι νύχτες που δεν λένε να ξημερώσουν… και κάτι μέρες που μένουν ξενυχτισμένες ακόμα κι αν έχει βγει ο ήλιος. Μόνο και μόνο για να μην χαθεί η μαγεία από αυτές.
Όταν ζεις σαν να είναι η τελευταία σου μέρα, σαν να ξέρεις πως μετά θα σταματήσει για πάντα ο χρόνος… πως είναι δυνατόν να συμβιβαστείς ξανά στην ζωή που είχες; Πως είναι δυνατόν να μπορέσεις να αντέξεις την καθημερινότητα σου όπως αυτή υπήρξε, μέχρι εκείνη την στιγμή που συνειδητοποίησες ότι η ζωή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχες αποφασίσει να ζεις ο/η ίδιος/ια.
Τα πράγματα εδώ φαντάζουν πραγματικά περίεργα, τα λόγια αυτά από μόνα τους είναι πολύ μπερδεμένα. Και όντως, έχετε δίκιο. Έτσι ακριβώς είναι. Πολύπλοκα, δυσνόητα, παράξενα… όμως πραγματικά βαθιά και ειλικρινή λόγια. Ας μιλήσουμε λοιπόν πιο απλά, αν οι λέξεις μοιάζουν γρίφοι ως τώρα…
Μια μέρα αγαπητοί μου αρκεί. Ναι… μόνο μια μέρα. Για να σου αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία, για να σε κάνει σοφότερο. Για να σε κάνει να συγκινηθείς και να γελάσεις. Για να κάνει μάλιστα τα μάτια σου να είναι διαμάντια στην νύχτα… κι όχι σκοτάδια.
Όμως μαζί με την μέρα αυτή, αρκεί μονάχα κι ένας άνθρωπος. Δάσκαλος όλων των παραπάνω.
Είναι πραγματικά πολύ στενάχωρο που έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να ζούμε. Όχι να αναπνέουμε μόνο, ούτε να κάνουμε το κομμάτι μας… Αλλά να ταξιδεύουμε με το μυαλό και τη ψυχή μας, με όλο μας το είναι.
Να βιώνουμε την κάθε στιγμή και το κάθε λεπτό σαν να είναι το τελευταίο, σαν να μην υπάρχει αύριο. Όλοι οι άνθρωποι οφείλουν να ζουν πραγματικά κι όχι μόνο να υπάρχουν. Πιστέψτε με, υπάρχουν εκεί έξω κάποιοι να σας συνοδεύσουν σε αυτή σας την απόφαση. Ακόμα κι αν είναι περαστικοί και δεν μείνουν για πάντα. Άλλωστε το ”για πάντα” εδώ δεν έχει σημασία. Μοιάζει απόλυτα ουτοπικό και οι ουτοπίες μου χάλαγαν ανέκαθεν τα σχέδια.
Ας αρχίσουμε να ζούμε το τώρα, είτε είναι κακό είτε είναι καλό. Να θυμάστε κάτι… Υπάρχει μαγεία σε όλα, αρκεί να βρεις τον άνθρωπο που θα μπορέσει να σε βοηθήσει να την δεις. Ας γίνουμε ελεύθερα πνεύματα, ας μάθουμε, ας αγαπήσουμε, ας νοσταλγήσουμε, ας κλάψουμε. Είναι όλα πανέμορφα. Είναι όλα ζωή. Μόνο όταν είσαι στάσιμος και δεν εξελίσσεσαι να φοβάσαι. Όταν θα νιώσεις την καρδιά σου να σπάει ή να χτυπάει δυνατά, να ξέρεις πως θα είσαι πραγματικά ζωντανός. Έστω για ένα λεπτό απ’ την αιωνιότητα σου, έστω για μία μέρα… με έναν μονάχα άνθρωπο…
