Αχ αυτοί οι πρώην! Δεν ξέρω πως τα καταφέρνουν και μένουν στο προσκήνιο και μετά το χωρισμό, ακόμη και μετά από ολόκληρους μήνες ή και χρόνια. Πως θα καταλάβεις ότι τον έχεις ξεπεράσει; Πολύ απλό, αν σταματήσεις να μιλάς γι’ αυτόν στις φίλες σου τότε όντως ο τύπος ανήκει πλέον στο παρελθόν. Αν πάλι συνεχίζεις να τον αναφέρεις κάθε 2-3 κουβέντες, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Ό,τι και να περνάς, μη συνεχίζεις να του τηλεφωνείς και να του στέλνεις μηνύματα αγάπης, εφόσον βλέπεις ότι εκείνος κρατάει απόσταση. Μπορεί να έχει προχωρήσει, μπορεί να μη θέλει να γυρίσει στα ίδια, πάντως να εμφανίστηκε ένα τεράστιο ρακούν και να του έκλεψε το κινητό … σόρρυ που στο λέω, αλλά δεν παίζει.
Χωρίσατε και έπρεπε να επιστρέψεις στην κανονική σου ζωή, να τον ξεπεράσεις και να συνεχίσεις. Μπορεί οι πρώτες μέρες (οι πρώτες 1000 μέρες χωρίς αυτόν έστω) να ήταν δύσκολες και να λειτουργούσες σαν ρομπότ, εκτελώντας αυτόματα εντολές. Έβαλες τις φίλες σου να σβήσουν το κινητό του από τη συσκευή σου (παρόλο που το ήξερες απ’ έξω), υποσχέθηκες ότι δε θα του έστελνες, ότι δε θα τον έπαιρνες, ότι θα τον άφηνες στην ησυχία του, όπως άλλωστε κάνει κι αυτός. Έλα, ποιον κοροϊδεύεις, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό.
Έπειτα, ακολουθεί το άλλο πολύ χαριτωμένο στάδιο, όπου γράφεις γύρω στις 16 φορές ένα μήνυμα μέχρι να αποφασίσεις ποιο θα στείλεις και μπαίνεις έτσι στον κόπο να ρίξεις τη μούρη σου. Παίρνεις τις φίλες σου, το αναλύετε άπειρες ώρες, ουσιαστικά εσύ προσπαθείς να τις πείσεις ότι πρέπει να στείλεις και εκείνες προσπαθούν να σε πείσουν για το αντίθετο. Μάντεψε τι θα γίνει τελικά. Στέλνεις αλλά απάντηση δεν παίρνεις. Παίρνεις τηλέφωνο, τουτ τουτ τουτ, και απάντηση καμία και πάλι.
