Το ξυπνητήρι χτυπάει στις 6.30… μετά από πολλές αναβολές ξυπνάς, ίσως από λήθαργο και συνειδητοποιείς πως έχεις κλείσει πια τα 35! Έχεις φτάσει στην ηλικία να κάνεις τη δική σου οικογένεια και ίσως δυο παιδάκια που θα θέλουν όλη την προσοχή σου, διότι έχουν ανάγκες και θέλεις απ’ τη μικρή κι εύπλαστη ηλικία να τους μάθεις το σωστό και το λάθος. Ίσως ήδη είσαι σύζυγος με υποχρεώσεις, δεσμεύσεις και κρεβατομουρμούρα. Ευτυχώς εργάζεσαι, άλλα ο μισθός που παίρνεις δεν σε ικανοποιεί, μιας κι έχεις δύο μεταπτυχιακά, που απέκτησες με κόπο και πολύ διάβασμα. Το αφεντικό σου είναι τρομερός φασίστας και δεν περισσεύει τίποτα, εφόσον πληρώνεις φόρους, λογαριασμούς και χαράτσια. Τρέχεις να προλάβεις τις υποχρεώσεις… Δουλειά, Δ.Ε.Η. και Ο.Τ.Ε., ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Ο χρόνος δεν σου φτάνει. Τρέχει κ τρέχεις μαζί του. Το άγχος έχει μετατραπεί στον καλύτερο σου φίλο τώρα… Τώρα που μεγάλωσες και δεν θέλεις να το δεχτείς.
Έχεις κολλήσει στην κίνηση. Συνέχεια κόκκινο και μποτιλιάρισμα. Βρέχει. Η πίεση σου ανεβαίνει και νιώθεις τις βλάβες σου να χτυπάνε δυνατά και το κεφάλι σου έτοιμο να εκραγεί… Βρίζεις. Η ζωή σου τελικά δεν είναι αυτό που σχεδίαζες μικρός, αλλά ίσως αυτό που οι άλλοι σχεδίασαν. Καταλαβαίνεις ξαφνικά πως είναι μια ρουτίνα με γκρίνια και εκνευρισμούς, χωρίς στόχους.
Στόχους;;
Στόχους είχες στα 20 και στα 25, όχι τώρα που έχεις πάρει μια προκαθορισμένη πορεία. Σπίτι, οικογένεια, δουλειά… Σπίτι, οικογένεια, δουλειά… Λάθος. Τότε κάτι ταράζει τις σκέψεις σου. Κάτι αισιόδοξο. Γέλιο. Ακούς γέλιο. Προσπαθείς να το εντοπίσεις. Μια παρέα 20αριδων περπατάνε στον δρόμο, χορεύουν, πηδάνε και γελούν. Δεν έχουν ομπρέλες. Δεν ήθελαν να έχουν. Δεν τους νοιάζει που βρέχονται. Γελάνε και τραγουδάνε κάτω απ’ τα σύννεφα και τη βροχή. Χωρίς προβλήματα κ έγνοιες… Ζούνε! Ζούνε την στιγμή που είναι μαζί.
Ζούνε την στιγμή που είναι μαζί και διασκεδάζουν, χωρίς να σκέφτονται τις δυσκολίες τους… είναι λες και τις ξεβγάζει από πάνω τους η βροχή και τις παρασύρει μακριά. Σου έδωσαν μια ελπίδα, μια αχτίδα φωτός μέσα στη συννεφιά και τη βροχή. Τους παρακολουθείς για λίγο ακόμη μέχρι να τους χάσεις από τα μάτια σου. Ένα κρυφό χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπο σου.
Σκέφτεσαι ξανά… Σκέφτεσαι γιατί δεν ζεις. Γιατί δεν έζησες. Δεν ένιωσες πότε την ένταση να ξυπνάει στο σώμα σου και την αδρεναλίνη να κυλάει στο αίμα σου. Δεν έφτασες ποτέ στα άκρα θέλοντας να αγγίξεις ουρανό και αστέρια. Δεν μέθυσες ποτέ σε πάρτι και δεν χόρεψες έξαλλα σε κλαμπ. Ποτέ δεν ξύπνησες δίπλα σε άτομο που δεν γνώριζες, όμως ήξερες πως πέρασες τέλεια το προηγούμενο βράδυ. Δεν ερωτεύτηκες ποτέ, ούτε φίλησες με πάθος. Ίσως κιόλας να μην ξέρεις τι σημαίνουν έρωτας και πάθος. Ξέρεις;
Δεν είχες πραγματικούς φίλους να μεθάτε και να σε στηρίζουν στα δύσκολα. Σε ένοιαζαν οι συνέπειες πάντα, τα πρέπει, τα μη. Σε ένοιαζαν οι προκαταλήψεις και η γνώμη των άλλων. Δεν ζούσες το τώρα. Ποτέ δεν το έζησες. Οι περισσότεροι τώρα νοιάζονται για τα χρήματα, τη φήμη και τη δόξα. Δεν τους ενδιαφέρουν τα πνευματικά αγαθά. Αγάπη; Φιλία; Σεβασμός; Έχουν χαθεί γι’ αυτούς. Δεν γνωρίζεις από ανεξαρτησία. Δεν είσαι ελεύθερος. Πότε δεν ήσουν. Ζούσες και ζεις με τους φόβους και τα σκοτάδια σου.
Ένα όμως να ξέρεις και να θυμάσαι… ζούμε μια φορά κι αυτό ίσως είναι αρκετό, ίσως και όχι… αλλά ζήσε! Ζήσε για εσένα. Χαμογελά και διασκέδασε τώρα, γιατί το παρελθόν έφυγε και το μέλλον είναι αβέβαιο. Βάλε τη μουσική στο τέρμα, πιες, χόρεψε και εσύ στη βροχή μέχρι να πονέσουν τα πόδια σου. Αγάπησε και θα αγαπηθείς. Βγες με τους φίλους σου και ταξίδεψε. Ερωτεύσου… Δώσε αξίες. Νιώσε και γέμισε από όμορφα συναισθήματα. Γέμισε ελπίδες και στόχους. Πραγματικά ποτέ δεν είναι αργά για ότι θες να πετύχεις. Σήκω από τον βολικό καναπέ σου. Λίγη δουλειά θέλει μόνο, λίγο κόπο και πάθος.
Και μην ξεχνάς ακόμη αυτό…
Ονειρεύσου! Όχι μόνο στον ύπνο σου. Ποτέ δεν είναι αργά, ποτέ δεν είσαι μεγάλος για να έχεις όνειρα και ελπίδες.
