Η αφιέρωση ακόμα και μιας ώρας για τον εαυτό μας, μοιάζει πολλές φορές πολυτέλεια, όταν κανείς έχει αναλάβει πολλές υποχρεώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν την τήρηση χρονοδιαγραμμάτων. Η τελειότητα επίσης, που απαιτείται για τη διεκπεραίωση των εργασιών, είτε αυτή η τελειότητα είναι μια επιταγή από τον Άλλο είτε από τον εαυτό μας, θέτει κριτήρια, περιορισμούς κι αποτελεί από μόνη της ψυχοπιεστικό παράγοντα, που προκαλεί άγχος και δυσφορία.
Αγνοώντας το πρόβλημα
Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να εκτιμήσουν και να αναθεωρήσουν καταστάσεις και προβλήματα που υπάρχουν στη ζωή τους και τα αγνοούν, συνειδητά ή ασυνείδητα. Για παράδειγμα, κάποιος εργασιομανής μπορεί να έχει στραφεί στην υπερβολική εργασία, προκειμένου να αποφύγει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα στη σχέση του ή ένα οικογενειακό πρόβλημα.
Το να αγνοεί κανείς αυτό που του είναι δυσάρεστο να αντιμετωπίζει κατάματα, θέτει βέβαια το ζήτημα της απώθησης. Αυτή η απώθηση μπορεί να πάρει κι άλλες μορφές. Η εσωστρέφεια επίσης, εντείνει την κατάσταση. Μπορεί να δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα στις σχέσεις ή στη σχέση με το άτομο που αφορά το πρόβλημα. Το να προβάλλει το πρόβλημά του κάποιος στον άλλον και να του επιρρίπτει την ευθύνη, είναι συχνό φαινόμενο.
Αντίθετα, το να γράφουμε για τα προβλήματά μας, είναι πολύ δημιουργικό, όπως και να τα μοιραζόμαστε. Το πρόβλημα δεν εξαφανίζεται με το να το αγνοούμε, αλλά με την προσπάθειά μας να το πλησιάσουμε, όπως πλησιάζουμε και το άτομο που έχουμε το πρόβλημα (αν το κάνουμε κι αυτό).
Αυτή η επιθυμία…
Χρειάζεται να δούμε επίσης, τι θέλουμε να κάνουμε με τον κενό χρόνο που μας βρίσκεται.
Σίγουρα μέσα στη μέρα, υπάρχει έστω μα μικρή ευχέρεια, έστω λίγα λεπτά, για να πραγματοποιήσει κανείς κάτι πολύ ουσιώδες: να δει αν είναι ικανοποιημένος ή τι θέλει πραγματικά να κάνει. Δεν είναι πάντα ο Άλλος με τις επιταγές του. Για την ακρίβεια, δεν είναι ποτέ αυτός… Εμείς τον πλάθουμε και το ίδιο ισχύει για ό, τι δικαιολογίες ή παράπονα έχουμε. Εμείς φανταζόμαστε τον κόσμο μας. Οπότε κι ό, τι ορίζουμε ως απόλυτα πιεστικό ή υποχρεωτικό έχει χρωματιστεί από εμάς ως τέτοιο. Το να επιρρίπτουμε λοιπόν ευθύνες, δεν βοηθά. Αντίθετα, το να ορίζουμε ξεκάθαρα το τι θέλουμε, δημιουργεί και πιο υγιείς σχέσεις με τους άλλους, πιο ειλικρινείς, με σεβασμό σ’ αυτήν την επιθυμία.
Ανακαλύπτοντας μικρές και μεγάλες αλήθειες για τον κόσμο μας
Η αφιέρωση χρόνου για τον εαυτό, παρέχει την ευκαιρία να σκεφτεί κανείς και να αναλογιστεί για τα όσα πράττει. Ακόμα έτσι, μαθαίνει να είναι και πιο υπεύθυνος για τον εαυτό του και το έργο του, αναλογιζόμενος τη θέση του.
Πολλοί άνθρωποι περνούν τη ζωή τους περιμένοντας να έρθει η επόμενη μέρα, δρώντας σχεδόν αυτόματα, απρόσωπα. Μοιάζει, σαν τα ερωτήματα να μην έχουν θέσει στη ζωή τους, σαν να έχουν αφεθεί στη μοίρα οι ίδιοι, δρώντας χωρίς ευθύνη και δύναμη επιλογής, ως έρμαια. Σαν η δημιουργικότητα να είναι απλά μια λέξη, κενή σημασίας. Ειδικά αν δεν λαμβάνουν ευχαρίστηση από την εργασία τους, η δουλειά μπορεί να καταλήξει να γίνει αποδεκτός καταναγκασμός ή κι απόλυτο σφάλμα.
Η ζωή όμως, εκτός από υποχρεώσεις, έχει και πολύ μεγάλες ευκαιρίες, τις οποίες βέβαια εμείς μπορούμε να δημιουργήσουμε. Υπάρχουν πολλά σχέδια, πολλά παράθυρα για το πώς ονειρευόμαστε τον κόσμο μας. Κι αυτός ο κόσμος μας περιμένει, παρά τις δυσκολίες. Είναι η δύναμη της θέλησης και της επιθυμίας, που θα μας οδηγήσει σ’ αυτόν τον κόσμο. Και βέβαια, οι μοναδικές δυνατότητες και τα όνειρα του καθενός, που ο καθένας μένει μόνος του, με το χρόνο του, να ανακαλύψει.
Απαντώντας και δείχνοντας σεβασμό σ’ αυτά τα ερωτήματα, μπορούμε να έρθουμε λίγο πιο κοντά στον εαυτό μας και να φέρουμε πιο κοντά μας κι όσους ταιριάζουν με το μονοπάτι που θα επιλέξουμε.
Να, ορίστε, το δώρο.
