Ήμουν στο λεωφορείο για το σπίτι οταν αποφάσισα να κάνω ένα ταξιδάκι. Μη φανταστείς τίποτα το τρελό. Εδώ κοντά …στη Νέα Υόρκη! Το σκηνικό έγινε πολύ γρήγορα, ούτε αποσκευές, ούτε αεροπλάνα ούτε τίποτα.
Μπερδεύτηκες; Κακώς. Τα πράγματα είναι απλούστατα. Η προβολή αυτής της πόλης είναι τόσο μεγάλη που δεν είναι καθόλου δύσκολο να φανταστείς πως την επισκέφτηκες. Και μάλιστα συγκεντρώνοντας εμπειρίες και αναμνήσεις καθόλα πειστικές και πραγματικές.
Άλλοι που πηγαίνουν τρελαίνονται και άλλοι απογοητεύονται. Είναι στην κρίση του καθενός να διατυπώσει την δική του άποψη. Αλλά ποιος θα σου πει καλύτερα από μένα; Από εμένα που γύρισα κάθε σοκάκι, γαμώ την τρέλα μου!
Τι είδα όμως και τι άκουσα; Πάμε να δούμε…
1. Τα πάντα σε XL
Μη φανταστείς ότι θα πέσεις από τα σύννεφα μόλις προσγειωθείς στο αεροδρόμιο της πόλης. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ έρχονται ολοένα και πιο κοντά σαν κουλτούρα ζωής οπότε οι διαφορές δε θα σε κάνουν να …ζαλιστείς. Φαντάζομαι πως μια επίσκεψη στην Κίνα και τον Ανατολικό πολιτισμό θα σου κάνει πολύ περισσότερη εντύπωση. Αυτό που μου έμεινε πάντως είναι το μέγεθος που έχουν όλα γύρω σου. Αεροδρόμιο, κτίρια, δρόμοι, αυτοκίνητα …ακόμα και οι κοιλιές λόγω fast food. Τα πάντα είναι σε XL μέγεθος.
2. Λεφτά υπάρχουν …πράγματι!
Ο Γιωργάκης μπορεί να το έλεγε και στην Ελλάδα αλλά εδώ δεν ίσχυε. Σε αντίθεση με τη Νέα Υόρκη όπου το χρήμα ρέει άφθονο και αυτό δεν κρύβεται όσο και να θέλει κάποιος. Τα iPhone και τα MacBook δεν είναι προϊόντα πολυτελείας ενώ ένα ρολόι Rolex δεν είναι ικανό να κάνει τη διάφορα. Οι γυναίκες επισκέπτονται γνωστούς οίκους μόδας και δεν κάνουν λες και βγήκαν από τον Λευκό Οίκο όπως οι αντίστοιχες Ελληνίδες. Αυτά.
3. Το Άγαλμα της Ελευθερίας υπάρχει ακόμα!
Μπορεί να σου φαίνεται τρελό αλλά είναι η αλήθεια. Το Άγαλμα της Ελευθερίας ήταν ακόμα εκεί, τουλάχιστον όταν έφευγα. Παρόλο που κάθε Αμερικανιά του Χόλιγουντ που σέβεται τον εαυτό της το έχει κάνει σμπαράλια αυτό χτίζεται από την αρχή. Μου θυμίζει το γεφύρι της Άρτας από την ανάποδη.
4. Κι όμως, δεν κυκλοφορούν GLX!
Εκεί που είχα βγει στο κέντρο της πόλης, με το Empire State να δεσπόζει πολλά επίπεδα πάνω από το κεφάλι μου, βλέπω δύο Έλληνες να συζητούν ζωηρά. Φορούσαν και οι δύο μπλούζες με στάμπα: «Ολυμπιακός: Σύνδεσμος Φίλων Νέας Υόρκης». Ο συνειρμός έγινε τελείως ασυναίσθητα. ‘Φαντάζεσαι τον Μήτρογλου εδώ; Πώς θα μετακινούταν;’ Κοίταξα γύρω μου και πραγματικά δεν εντόπισα ούτε ΕΝΑ παπάκι GLX. Χάλια;
5. Δεν υπάρχουν τίποτα υπερήρωες στους δρόμους.
Μία βόλτα στο Central Park, το μεγαλύτερο πάρκο του κόσμου, αρκεί για να καταλάβεις ότι η Αμερική δεν έχει ούτε σούπερ ήρωες ούτε σούπερ αθλητές. Το μπάσκετ στα γηπεδάκια παίζεται σε γήινα επίπεδα, το ποδόσφαιρο επίσης, άνθρωποι πηγαίνουν για περίπατο ενώ απολαμβάνουν το πράσινο που τόσο τους λείπει. Θέλεις απόδειξη για όλα αυτά; Ένας έγχρωμος νεαρός (από άποψη φυσικών προσόντων το τονίζω μόνο) προσπαθούσε να καρφώσει 3 φορές στην μπασκέτα. Δεν τα κατάφερε ούτε μία…
Σε γενικές γραμμές αυτή ήταν η …ολιγόλεπτη επίσκεψή μου στη Νέα Υόρκη και αυτές οι εμπειρίες που αποκόμισα. Περιμένω να μου πείτε για τα δικά σας ταξίδια-αστραπή!
