Με μεγάλη μου λύπη συνειδητοποιώ καθημερινά ότι ζω σε μία χώρα που τα στερεότυπα, οι ταμπέλες, τα ταμπού κι ο οπισθοδρομισμός σε κάθε πτυχή της καθημερινής ρουτίνας, καλά κρατούν ακόμη. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να είναι διαφορετικά τα πράγματα από την στιγμή που εμείς οι ίδιοι αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια κατάματα; Βρίσκουμε λοιπόν δικαιολογίες και κατηγορούμε προς πάσα κατεύθυνση τους πάντες, μόνο και μόνο για να νιώσει καλύτερα το δικό μας εγώ και για να κρύψουμε τις δικές μας αδυναμίες, καταστρέφοντας όμως τις ζωές των άλλων…
Ξέρεις, μπορώ να κάνω ό,τι γουστάρω. Ποιος σου είπε ότι με νοιάζει η γνώμη σου; Γιατί μου βάζεις την ταμπέλα της «πουτ*νας», της «τσούλας», της «εύκολης», χωρίς να έχεις καν ενδιαφερθεί να μάθεις τα θέλω μου; Μπορεί ρε φίλε, στο κάτω – κάτω να μου αρέσει να κάνω σεξ. Τόσο απλά. Αλλά βέβαια, όταν ένας άντρας πηγαίνει με τη μία μετά την άλλη, είναι «αντράκι», «μεγάλος», «μερακλής», ενώ όταν μία γυναίκα αλλάζει τακτικά ερωτικούς συντρόφους είναι «εύκολη», «καιροσκόπος» και «πουτ*νακι».
Ρε παιδιά, πραγματικά καθίστε μία στιγμή όλοι οι μισογύνηδες μεταξύ σας και κάνετε μία λίστα με το τι επιτέλους μας καθιστά πουτ*νες και τι όχι, για να ξέρουμε πώς να πράξουμε κι εμείς. 
Είμαστε ξινές, απόμακρες, σνομπ, απρόσιτες δεν σας αρέσει. Είμαστε προσιτές, καλοπροαίρετες, ανοικτές στην προσέγγιση, πάλι δε σας αρέσει. Καλλωπιζόμαστε, προσέχουμε τον εαυτό μας κι αυτό σας τρομάζει γιατί νιώθετε απειλή από τη σεξουαλικότητά μας. Αν όμως, είμαστε φυσικές, δε «λάμπουμε» από τα στρας και τα γκλίτερ, δε δίνετε καν σημασία γιατί το μάτι σας δεν έχει μάθει να πηγαίνει πέρα από το μεγαλεπήβολο κι εντυπωσιακό. Ναι, γιατί δεν είμαστε αρκετά λαμπερές για να ανάψουμε τον πόθο σας. 
Άσε με να είμαι όπως θέλω, να κάνω ό,τι θέλω, όπου και με όποιον το θέλω. Αν έχω αποφασίσει ότι στην παρούσα φάση της ζωής μου θέλω χαλαρές καταστάσεις δίχως δεσμεύσεις κι επισημότητες κι ο κάθε ερωτικός μου σύντροφος βρίσκεται σύμφωνος με αυτό, εσένα γιατί σκατά σε νοιάζει; Μου αρέσει το σεξ. Πειράζει; Από την στιγμή που η δική σου ζωή δεν επηρεάζεται άμεσα ούτε έμμεσα από τις δικές μου αποφάσεις, γιατί με λες τσουλάκι; Επειδή εγώ μπορώ και κάνω αυτά που θέλω και γουστάρω ενώ εσύ δεν έχεις τα κότσια να το κάνεις; Αυτό φίλε/η μου, λέγεται κόμπλεξ. Και δυστυχώς, είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στις φλέβες σου κι ό,τι κι αν σου πω, δεν πρόκειται να το αποβάλλεις σύντομα. Αλλά δεν θα προσπαθήσω κιόλας.
