Κοντεύει καλοκαίρι, όμως ο καιρός είναι βροχερός. Μεγάλα σκούρα σύννεφα έχουν κρύψει τον ήλιο και τον γαλάζιο ουρανό. Βρέχει. Η βροχή δυνατή. Παρασέρνει φύλλα, χώματα και τη διάθεση σου. Κοιτάς από το παράθυρο και παρακολουθείς ανθρώπους με γρήγορο βήμα και ομπρέλες. Κάνεις σκέψεις. Μπορώ ακόμη να ονειρεύομαι; Να βάζω στόχους; Να ελπίζω; Βγαίνεις στο βρεγμένο μπαλκόνι και εισπνέεις βαθιά τη μυρωδιά της βροχής και του υγρού εδάφους. Κοιτάς την κίνηση στον δρόμο και γεννιέται και άλλη ερώτηση στο μυαλό σου. Κλείνεις τα ματιά σου. Συλλογίζεσαι… Μήπως χάθηκε η αισιοδοξία στη γενιά μας;
Είμαστε μία γενιά, που πολλοί μπορεί να θεωρούν ότι μεγαλώνουμε σε μια δύσκολη εποχή. Ίσως μια λάθος εποχή. Μια περίοδο που δεν ενδείκνυται για αισιοδοξία, όνειρα και ελπίδες. Δίχως μαγεία, δίχως πριγκίπισσες και πρίγκιπες. Μια εποχή με θυμωμένους, άγριους δράκους. Άγριους νέους, που αγανακτούν μέρα με τη μέρα, για το αβέβαιο μέλλον. Αγανακτούν για τα σχέδια που κάνουν και τα βλέπουν να παρασύρονται από τη βροχή και να βουλιάζουν. Μια γενιά που την έχουν κοροϊδέψει με ψεύτικες υποσχέσεις. Νέα παιδιά που βαρέθηκαν να ακούν θεωρίες και περιμένουν πράξεις. Πράξεις, που δεν υλοποιούνται ποτέ.
Είμαστε αυτοί που έχουμε δυνατότητες και πολλές δεξιότητες. Είμαστε μια δημιουργική γενιά, που της κλέβουν τη φαντασία. Βάζουμε στόχους. Προσπαθούμε να σπουδάσουμε. Στη συνέχεια να ψάξουμε εργασία, με έναν πενιχρό μισθό. Εκμετάλλευση. Ανασφάλεια. Αλλά προσπαθούμε. Παλεύουμε κάθε μέρα και γινόμαστε πιο δυνατοί. Παλεύουμε μαζί. Μαζί με φίλους, αδέρφια, οικογένεια. Έχουμε βάλει ψηλά τη σημασία της αγάπης και πιστεύουμε σε αυτή. Είμαστε αυτοί που βλέπουμε φως σε αυτό το σκοτεινό δωμάτιο. Αυτοί που βλέπουν την έξοδο και ας είναι μακριά.
Νέοι άνθρωποι, που ανήκουν στη γενιά της οποίας έκλεψαν το μέλλον, αλλά δεν μπορούν να της κλέψουν τα όνειρα. Τις ελπίδες. Η γενιά, που θυσιάζεται στο όνομα μια οικονομικής, απάνθρωπης κρίσης αλλά δεν έπαψε να πιστεύει, για ένα καλύτερο αύριο.
Μη μένεις παθητικός δέκτης λοιπόν. Δράσε. Αντέδρασε. Έχεις κρίση και άποψη. Βάλε τα δυνατά σου για να κατορθώσεις τους στόχους σου. Κι αν δεν τα καταφέρεις; Θα ξέρεις ότι προσπάθησες και είναι ωραίο να παθιάζεσαι και να αγωνίζεσαι για ό,τι αγαπάς. Ξανά και ξανά. Μέχρι να φτάσεις τον στόχο. Ζούμε για να αλλάξουμε τον κόσμο και τις ζωές μας με ένα χαμόγελο. Έχουμε τη δύναμη. Λίγη καλή παρέα θέλει και λίγη προσπάθεια παραπάνω.
Άνοιξες ξανά τα ματιά σου που κρατούσες σφιχτά για αρκετά λεπτά. Τα είχες κλειστά από φόβο. Η βροχή είχε πια σταματήσει και έβλεπες πλέον καθαρά. Τα σύννεφα άρχισαν να χάνονται και ο ήλιος έκαιγε. Φώτιζε το πρόσωπο σου. Ο φόβος και η ανασφάλεια έφυγαν. Εν τέλει η μέρα δεν χάθηκε από τη δυνατή βροχή. Μπόρα ήταν και πέρασε. Τελικά την ελπίδα δεν τη φέρνουν οι άλλοι. Εσύ ο ίδιος τη δημιουργείς. Γεννιέται και πάλι μέσα σου. Χαμογελάς πλέον με θάρρος και τόλμη.
Χαμογέλα, γιατί μπορείς… Πάλεψε. Έχεις τα όνειρα σου για όπλα.
