Μετά από τόσους μήνες, μέσα στις τόσες συζητήσεις, κάπου αναφέρθηκε το όνομά σου. Ο Χάρης τόνισε, γελώντας, ότι η καθημερινότητά σου είναι το ποτό, τα ξενύχτια κι άγνωστα πρόσωπα, που μη ενθυμούμενος τα βρίσκεις το επόμενο πρωί στο κρεβάτι σου.
Σαν ξένος μου ακούστηκες. Ίσως διότι πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που εγώ η ίδια αναφέρθηκα σε φίλους και γνωστούς στο πρόσωπο σου. Ύστερα από έξι μήνες, κατάφερα επιτέλους να σε απομυθοποιήσω. Δεν ήταν εύκολο. Κάθε ξημέρωμα πάλευα με τους δαίμονες μέσα μου για να κατορθώσω να ορθοποδήσω. Όταν με ρωτάνε πλέον, μπορώ να απαντάω με ειλικρίνεια «Είμαι καλά».
Ανέλυα την κάθε κίνησή σου, την κάθε σου λέξη, ακόμη και το κάθε βλέμμα σου. Τι μπορεί να εννοούσες πίσω από αυτά που έλεγες; Μπορεί να με αγαπάς, αλλά να μη θες να μου το δείξεις ακόμα γιατί φοβάσαι ότι δε θα ανταποκριθώ ή να περνάς απλώς μια δύσκολη φάση στη ζωή σου; Εγώ ξέρω όμως ένα πράγμα…
Αυτός που σε θέλει, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, θα σταθεί στο πλάι σου, θα παραμερίσει τα εμπόδια κι ύστερα από κάθε μπόρα, θα σε αγαπάει ακόμα πιο πολύ!
Εσύ όμως έφυγες μακριά, γιατί δεν έχεις μάθει στα δύσκολα. Δεν έχεις μάθει να έχεις αληθινούς ανθρώπους δίπλα σου, που σε αγαπούν και σε αποδέχονται γι’ αυτό που είσαι κι όχι γι’αυτό που θέλουν να σε κάνουν. Πόσο δυνατός θα πρέπει να είσαι για να καταφέρεις να κρατήσεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που σε αγαπάει περισσότερο κι από τον ίδιο σου τον εαυτό; Δε σε αγαπούσες, το ξέρω.
Την τελευταία φορά που μιλήσαμε, μου είπες ότι ίσως μετανιώσεις την απόφαση σου, γιατί δύσκολα θα βρεις κάποια να σε αγαπάει τόσο, αλλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Κι εγώ σου απάντησα: «Μπορείς να κάνεις αλλιώς, μπορείς να μείνεις δίπλα μου να το παλέψουμε μαζί. Κι εγώ φοβάμαι μην πληγωθώ ή μήπως δε σου δώσω αυτά που αξίζεις. Σου υπόσχομαι όμως ότι θα σου δώσω ό,τι έχω. Θα ‘μαι δίπλα σου σε κάθε δυσκολία. Σε κάθε σου χαρά θα ‘μαι εγώ αυτή που θα σε σηκώνω ψηλά και θα χαζογελάμε μαζί. Όταν θα φοβάσαι, θα σε φέρνω πιο κοντά στο φόβο σου για να τον ξεπεράσουμε μαζί. Μη φοβάσαι τη διάρκεια. Ωραία η ασφάλεια, ωραίο και το “παράνομο”, αλλά η διάρκεια είναι αυτή που σε κάνει δυνατό. Και το πιο σημαντικό; Θα σε μάθω να σε αγαπάς!»
Εσύ επέλεξες την εύκολη λύση. Και πού καιρός για προσπάθειες σε μια εποχή, όπου όλοι μας χρησιμοποιούμε υποκατάστατα, υποκατάστατα φίλων, σχέσεων... Άφησες έναν άνθρωπο που αγαπούσε κάθε σπιθαμή σου για να ζήσεις περισσότερες εμπειρίες, γιατί μόνο έτσι θα διώξεις τις ανασφάλειες σου, έτσι θα σε αποδεχτεί ο κοινωνικός σου κύκλος. Για άλλη μια φορά, έπραξες λάθος. Έχεις γίνει σαν όλους τους άλλους. Αφήνεις τα δυνατά για το αβέβαιο της στιγμής. Δεν ξεχωρίζεις πια από αυτούς που κοροϊδεύεις.
Θα σου δώσω μια συμβουλή. Καλά τα ξενύχτια, οι παρέες, τα εφήμερα, αλλά το βράδυ όταν πέφτεις στο κρεβάτι υπάρχει κάποιος άνθρωπος που θα ξέρεις ότι σε σκέφτεται πριν κοιμηθεί; Άσε την ασφάλεια σου και πήγαινε εκεί που τρέμουν τα πόδια σου.
Ό,τι και να μου λένε, εγώ μέσα μου ξέρω ότι με ερωτεύτηκες πολύ. Κι ας μην ήταν ο έρωτας όπως στις ταινίες. Το έβλεπα στα μάτια σου και στη ζεστασιά που είχαν κάθε φορά που διασταυρώνονταν με τα δικά μου. Το ένιωθα στον τρόπο που μου κρατούσες το χέρι με φόβο μήπως με κλέψει κανείς από κοντά σου. Ακόμα και στον τρόπο που ψιθύριζες το όνομα μου, στα μικρά μας μυστικά κι αστεία που μόνο εμείς οι ίδιοι καταλαβαίναμε. Κι εκείνες οι αγκαλιές; Σαν να κουμπώναμε ήταν, σαν να γινόμασταν ένα.
Το αγαπημένο μου όμως, αυτό που με έκανε να σε ερωτευτώ, ήταν εκείνες οι αμήχανες στιγμές πριν το φιλί, η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που υπήρχε πριν τα χείλη μου αγγίξουν τα δικά μου. Κάποτε μου είχαν πει πως όταν χαμογελάς πριν το φιλί, τότε φιλάς το σωστό άτομο. Ίσως είναι αυτό που μου είπες εκείνη την τελευταία φορά «Πόσο άδικο είναι να βρίσκεις το άλλο σου μισό την πιο λάθος στιγμή;». Δεν ήμουν ο άνθρωπος σου, διαφορετικά θα έβαζες το «εμείς» πιο πάνω από το«εγώ». Δε σε κατηγορώ, είμαι από τους ανθρώπους που παρερμηνεύω καταστάσεις νομίζοντας πως οι άλλοι νιώθουν ό,τι εγώ.
Δε θέλω να γυρίσεις, πέρνα καλά με τις επιλογές σου, με τις νέες σου παρέες. Δε θέλω να σκέφτεσαι εμένα, θέλω να βγαίνεις, να πίνεις και να περνάς καλά.
Και στα τραγούδια; Δε θέλω να είμαι εκείνη που θα σου έρχεται πρώτη στην σκέψη. Θέλω να ξεχαστείς, να πεις αστεία με τους φίλους σου, να διώξεις από το μυαλό σου καθετί που σε στεναχωρεί. Κι όπως συνηθίζεις να γνωρίσεις νέα άτομα, άλλες κοπέλες και γιατί όχι; Να περάσεις στιγμές μαζί τους κι έπειτα με υπερηφάνεια να πεις στους φίλους σου ότι για άλλο ένα βράδυ ήσουν επιθυμητός.
Κι όταν γυρίσεις σπίτι σου; Ξέρω ότι θα έρθει η στιγμή που θα σκεφτείς εμένα, και πως όλα αυτά είναι μάταια. Μαντεύω ότι αργά ή γρήγορα, θα συνειδητοποιήσεις ότι για το πάθος-λάθος της στιγμής, έχασες το αληθινό που θα σε έκανε να νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ.
Όταν επιστρέψεις από την έξοδό σου στις επτά το ξημέρωμα, θα είναι η στιγμή που θα με πάρεις τηλέφωνο και θα μου πεις ότι κατάλαβες το πόσο σου λείπω, αλλά δε θα είμαι πια εδώ.
Κάτσε με τις επιλογές σου.
Η καρδιά μου είναι μονόδρομος. Επιλέγεις κατεύθυνση και δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος για επιστροφή.
