Λοιπόν, η εβδομάδα ως γνωστόν έχει 7 μέρες. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πώς τα φέρνει έτσι η μοίρα, το πεπρωμένο και γενικά το σύμπαν, που κατά τη διάρκεια αυτού του 7ημερου μια άσπρη μέρα δεν ξημερώνει!
Μα όλες οι μέρες να ξεκινάνε και να τελειώνουν το ίδιο σκατά, ρε φίλε; Πώς είναι δυνατόν; Να έχεις ξυπνήσει με την καλύτερα διάθεση και να γ@@ται ο κόσμος όλος… Δηλαδή πόσες μούτζες μαζεμμένες να φάει ένας άνθρωπος;
Κάπως έτσι λοιπόν, αφορμούμενος από αυτά τα ευτυχή (#νοτ) γεγονότα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις που φαντάζομαι όλοι κάνουμε, όταν κάθε ώρα που περνά, είναι ακόμα χειρότερη από την (ήδη σκατά) προηγούμενη:
1. Όλα σε εμένα Θεέ μου;
2. Ποιος μ’ έχει καταραστεί; Τι του έκανα;
3. Τι αμαρτίες πληρώνω; Ποιος υπήρξα στην προηγούμενη ζωή τέλος πάντων;
4. Πόσο πιο σκατά μπορεί να εξελιχθεί η μέρα;
5. Δε γίνεται έστω και μία φορά, να ξεκινήσει και να τελειώσει ένα 24ωρο απλά …υπέροχα;
6. Γιατί, γιατί, γιατί;
7. Είμαι σκέτο κουρέλι και δεν έχει φτάσει ούτε μεσημέρι ακόμα…
8. Αν ξεκινάει έτσι η μέρα, ποια θα είναι η συνέχειά της δηλαδή;
9. Γιατί όλα αυτά πρέπει να συμβαίνουν σε μένα;
10. Υπάρχει κάτι χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί σήμερα; Να πεθάνω ίσως…
Υ.Γ: Δυστυχώς, ένα πράγμα είναι δεδομένο κι αποδεδειγμένο. Πάντα θα υπάρχει κάτι χειρότερο να σου συμβεί… 
