Το φαγητό είναι ένα ευαίσθητο θέμα για τον καθένα μας. Ειδικά για εμάς που το σκεφτόμαστε από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι το βράδυ που κοιμόμαστε. Και παρόλο που οι κοντινοί μας άνθρωποι, συγγενείς και φίλοι, γνωρίζουν την αδυναμία μας αυτή, εξακολουθούν να μας ρωτούν ευγενικά μεν εκνευριστικά δε να δοκιμάσουν λίγο από το φαγητό μας.
Ευθέως σας δηλώνω πως όταν σας αφήνουμε να κάνετε μια δαγκωνιά από το φαγητό μας, παρόλο που χαμογελάμε, δεν πρέπει να μας εμπιστεύεστε. Δεν ξέρετε τι πραγματικά μπορεί να σκεφτόμαστε την στιγμή εκείνη που κουνάμε καταφατικά το κεφάλι και συμφωνούμε να δοκιμάσετε…
Αν λοιπόν κι εσύ σπάζεσαι κάθε φορά που φίλοι και γνωστοί ζητάνε να δοκιμάσουν από το φαγητό σου ή να μοιραστείτε μια μερίδα, τότε κατά πάσα πιθανότητα έχεις σκεφτεί τα παρακάτω τουλάχιστον μια φορά:
#1 «Πάρε δικό σου!»
Πραγματικά, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι αυτό; Απλά παραγγέλνεις το δικό σου φαγητό, στο φέρνουν μπροστά σου και… το τρως! Τόσο απλά. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Αν θέλεις μπορώ να σου περιγράψω τι γεύση έχει και να σε διευκολύνω περισσότερο, χωρίς να δοκιμάσεις!
#2 «Για το δικό σου το καλό, να είναι μικρή η δαγκωνιά…»
Σταυρώνουμε δαχτυλάκια ενώ προσευχόμαστε από μέσα μας πως δεν θα ανοίξεις αυτό το τεράστιο απειλητικό στόμα και δούμε το φαγητό μας να μειώνεται σημαντικά. Μια μικρή μπουκιά ζήτησες, οτιδήποτε περισσότερο από αυτό… ψάξε μέρος να κρυφτείς καλύτερα!
#3 «Μακάρι να μπορούσα να σε χρεώνω ανά δαγκωνιά!»
Όχι δεν είμαστε γύφτοι, αλλά αν αυτός είναι ένας τρόπος να κρατάμε τον κόσμο μακριά από το φαγητό μας, θα το κάνουμε!
#4 «Που να σε πιάσει κόψιμο!»
Οκ, μπορεί να αποδεχτήκαμε το γεγονός ότι είσαι μαλάκας και δεν θα γλιτώσουμε αν δεν σου δώσουμε ένα κομμάτι από το «πολύτιμό» μας, όμως φίλε μου… με το καλό φαγητό, έρχεται και το καλό… 
Κι ελπίζουμε να σου έρθει εκεί που δεν το περιμένεις. Στον ύπνο σου!
#5 «Φυσικά, φάε όσο θες. Για εσένα το πήρα εξάλλου!»
«Θες να δοκιμάσεις; Να, ορίστε!» *σπρώχνεις το φαγητό προς το μέρος του/της φίλου/ης σου* «Μια δαγκωνιά μόνο; Προς Θεού! Όλο δικό σου. Μην αφήσεις ψίχουλο, θα παρεξηγηθώ!» *πλατύ χαμόγελο* (κάποιοι άνθρωποι αποτυγχάνουν να διακρίνουν και την ειρωνεία… δεν φταις)
#6 «Οκ, το ξέρω ότι πρέπει να σε ρωτήσω αν θες να δοκιμάσεις, αλλά πες όχι. Σε παρακαλώ!»
Εντάξει, υπάρχουν φορές που είμαστε κι ευγενικοί. Υπό προϋποθέσεις πάντα. Εμείς θα προσφερθούμε να δοκιμάσεις κι εσύ θα αρνηθείς κατηγορηματικά. Για το καλό σου.
#7 «Στον λαιμό να σου κάτσει!»
Ναι ναι. Πολύ κακό, αλλά κλασικό!
#8 «Έπρεπε να είχα παραγγείλει κάτι στο οποίο έχεις αλλεργία!»
Επίσης ένα καλό σχέδιο για να κρατάμε τα λιγούρια μακριά από το φαγητό μας! Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βλέπεις να τρώμε, χωρίς να αγγίζεις! Μουα χα χα
#9 «Αν πεινάω αργότερα θα φας ένα βρισίδι ολόδικό σου… όχι ότι δεν σε βρίζω και τώρα!»
Προφανώς και μπορώ να παραγγείλω και δεύτερη μερίδα αν πεινάω ακόμα, αλλά μέχρι να έρθει, το να σε καταριέμαι από μέσα μου που μου στέρησες μια ολόκληρη δαγκωνιά, θα μου δώσει μια ικανοποίηση. Κι ελπίζω να μη θες να δοκιμάσεις πάλι!
#10 «Στη θέση σου θα φοβόμουν να ρωτήσω!»
Μακριά από το φαγητό μου. Τώρα!
