Συνήθως στα άρθρα μας, εξυμνούμε τη φοιτητική ζωή για όλα τα θετικά της αλλά και τις αξέχαστες εμπειρίες που μας προσφέρει. Oφείλουμε να ομολογήσουμε ωστόσο, πως τα πράγματα δεν είναι πάντοτε τόσο ρόδινα και πως οι αναποδιές είναι μέρος του παιχνιδιού ΚΑΙ σε αυτήν την περίοδο της ζωής μας.
Ποια είναι τα σημάδια όμως, που δείχνουν οτι ο κίνδυνος έχει ξεπεράσει τα «όρια – ασφαλείας» και πως πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας εφόσον δε θέλουμε να χάσουμε πλήρως τον έλεγχο;
1. Νιώθεις άβολα όταν η συζήτηση της παρέας έρχεται στο πτυχίο
Είτε σε εξόδους με φίλες και φίλους, είτε σε οικογενειακά τραπέζια με κοντινούς ή μακρινούς συγγενείς, πολλές συζητήσεις φτάνουν στις σπουδές, τα χρωστούμενα μαθήματα και το πτυχίο στον …ορίζοντα. Αν αυτές οι συζητήσεις σε κάνουν να νιώθεις άβολα, να κοκκινίζεις, να σε καταπλακώνει ένα βάρος στο στήθος και να πασχίζεις με κάθε τρόπο να αλλάξεις το θέμα της κουβέντας, τότε τα πράγματα είναι αρκετά χειρότερα απ’ όσο ίσως φανταζόσουν.
2. Δεν έχεις κερδίσει ούτε ένα 1€ μέσα από δική σου δουλειά
Ένας φοιτητής ή μία φοιτήτρια, μετά τα πρώτα δύο (άντε τρία) έτη σπουδών, οφείλει να έχει ασχοληθεί και με την επαγγελματική του/της σταδιοδρομία. Δε λέω να αποκαταστήσει τον εαυτό του/της, καλύπτοντας όλα τα έξοδα διαβίωσης που έχει, καλό θα ήταν όμως, ένα χαρτζιλίκι να το βγάζει. Τόσο για πρακτικούς λόγους (πολυπόθητες αγορές κλπ), όσο και για πιο βαθιά ζητήματα (το χρήμα δεν είναι κάτι εύκολο που θα στο δίνει πάντα ο μπαμπάς και η μαμά).
3. Δεν κάνεις παρέα με κανέναν συμφοιτητή σου
Κάτι που σημαίνει οτι η σχολή στην οποία έχεις περάσει και το περιβάλλον της, σου μοιάζουν τόσο αδιάφορα και μη ελκυστικά, που δεν παρατηρείς κανένα κοινό ενδιαφέρον με τους συμφοιτητές σου. Όσο ασήμαντο κι αν φαντάζει, πιστέψτε με είναι πολύ σημαντικό. Σκεφτείτε το εξής απλό: ένας φίλος που σπουδάζει στην ίδια σχολή με σένα, έχει παρόμοιο πρόγραμμα, παρόμοιους στόχους, παρόμοια άγχη. Συνεπώς, είναι σε θέση να σε «τραβήξει» όταν εσύ κολλήσεις (όλοι κολλάμε) και να σε βγάλει από τη δύσκολη θέση στην οποία εισήλθες.
4. Δεν ασχολείσαι ποτέ από μόνος σου, με το αντικείμενο που σπουδάζεις
Στην εποχή όπου μεγαλύτερο ποσοστό από το 60-70% των νέων είναι πτυχιούχοι, ένα απλό χαρτί δεν είναι σε θέση να κάνει τη διαφορά. Αν φαντάζεσαι πως ακολουθώντας κατά γράμμα το πρόγραμμα σπουδών με τη φιλοσοφία της ελάσσονος προσπάθειας, θα πάρεις το πτυχίο και την επόμενη μέρα θα βρεις χώρο στην αγορά εργασίας, τότε είσαι βαθιά γελασμένος/η. Αν θες πραγματικά να πετύχεις, τότε πρέπει να ασχοληθείς με το αντικείμενό σου σε βάθος και με βάση το δικό σου, προσωπικό κίνητρο.
5. Όλοι οι φίλοι σου αρχίζουν να αποφοιτούν
Η φάση μου θυμίζει τις 25χρονες γυναίκες του παρελθόντος, που έβλεπαν τις φίλες τους να παντρεύονται και τους έπιανε υστερία πως θα μείνουν για πάντα μόνες και στο ράφι. Η δική μας γενιά αντιθέτως, επειδή στο …ράφι της θέλει το πτυχίο, αντιδρά με παρόμοιο τρόπο στο άγχος της αποφοίτησης. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο πάντως, δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα να βλέπεις όλους τους συμμαθητές σου από το Λύκειο να ανεβάζουν φωτογραφίες στο Facebook με τήβεννο κι εσύ να είσαι στου δρόμου τα μισά ακόμη…
6. Δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το τι θα κάνεις στο μέλλον
Αν η απάντησή σου στο ερώτημα: «Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;», είναι η …απόλυτη σιωπή, τότε πρέπει να καθίσεις σε ένα τραπέζι με τον εαυτό σου και να «συζητήσετε» την πορεία κι εξέλιξη της ζωής σου. Η έλλειψη ονείρων και στόχων σε αυτήν την ηλικία, μπορεί να αποβεί μοιραία και θα σου πρότεινα να μην πάρεις αυτό το ρίσκο. Ακόμη κι αν πρέπει να προχωρήσεις σε ριζικές αλλαγές της καθημερινότητάς σου!
7. Χρωστάς περισσότερα από τα μισά μαθήματα που θα έπρεπε να έχεις περάσει
Το χαμηλότερο όριο περασμένων μαθημάτων μέχρι και το τέλος του 3ου έτους, είναι το 50% αυτών που θα έπρεπε να έχεις ήδη «ξεγράψει» υπό φυσιολογικές συνθήκες. Οτιδήποτε άλλο, ισοδυναμεί με χάσιμο του ελέγχου της κατάστασης και με «τώρα τρέχουμε…»! Προσπάθησε λοιπόν, να τηρείς ευλαβικά αυτόν τον κανόνα, ούτως ώστε να φορτσάρεις τον τελευταίο χρόνο και να δεις το πτυχίο να καταφτάνει στην ώρα του. Με μια μικρή υποσημείωση: αυτό το 50% δεν πρέπει να είναι τα ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΑ μαθήματα της σχολής. Ξεκάθαρα.
Κάθε ένα από τα παραπάνω σημάδια, δεν έχει σαν στόχο να αποθαρρύνει είτε εσάς, είτε ακόμη κι εμένα προσωπικά. Ίσα ίσα, που ευελπιστώ μέσα από το συγκεκριμένο άρθρο να βρούμε τη χαμένη μας όρεξη αλλά κι έμπνευση για εντονότερη και πιο αποτελεσματική προσπάθεια, τόσο σε επίπεδο εκπαίδευσης όσο και σε επαγγελματικό αλλά και προσωπικό. Και …με το πτυχίο, βρε αδέρφια!
