Εάν είσαι το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας, υπάρχουν πολλές πιθανότητες στο παρελθόν να μην ήθελες τα μικρότερα αδέρφια σου.
Τα προβλήματα συνήθως ξεκινούσαν από την στιγμή που οι γονείς μας μας θεωρούσαν διάθεσιμες babysitters 24 ώρες το 24ωρο και μάλιστα χωρίς κάποια πληρωμή για τις υπηρεσίες που παρείχαμε. Ανεξάρτητα από το πόσο χρονών έχουμε φτάσει και το πόσο μικρή μπορεί να είναι η διαφορά ηλικίας με τα αδέρφια μας, θα μας ορίζει πάντα ο προσδιορισμός «το μεγαλύτερο παιδί».
Ένας προσδιορισμός που σημάδεψε την παιδική κι εφηβική μας ηλικία, αλλά και την προσωπικότητα μας. Για παράδειγμα, έχετε μοιραστεί με κάποιον φίλο σας ένα γλυκό; Σίγουρα, γιατί κι αυτός θα έκανε το ίδιο. Αμοιβαία τα αισθήματα. Σε άλλα νέα, ο μικρότερος αδερφός / η μικρότερη αδερφή σου δεν θα το έκανε ποτέ αυτό μαζί σου. Αντιθέτως, εσύ θα έπρεπε να μοιραστείς το δικό σου γλυκό μαζί του/της ως το μεγαλύτερο παιδί.
Παρακάτω θα βρεις κι άλλα πράγματα που σαν μεγαλύτερο παιδί θα κατάλαβεις…
Τα μικρότερα αδέρφια σου πήραν κινητό τηλέφωνο πολύ πριν από εσένα.
Οι γονείς σου δεν ήθελαν να σε κακομάθουν ούτε ήθελαν να είναι επιεικείς μαζί σου και μιας και ήσουν το πρώτο τους παιδί και δεν είχαν βαρεθεί ακόμα, το «όχι» ήταν η αγαπημένη τους απάντηση.
Οπότε, παραβλέποντας το γεγονός ότι ήσουν 13-14 χρονών όταν σου πήραν κινητό, ο μικρότερος αδερφός σου / η μικρότερη αδερφή σου εμφανίστηκε με ένα καινούριο – τελευταίας τεχνολογίας πάντα – κινητό την ημέρα που έκλεινε τα 11. Η απάντηση των γονιών σου, όταν ζήτησες να μάθεις το λόγο, ήταν «Για ασφάλεια!» …φυσικά. Είναι κάτι που εξακολουθεί να σε εκνευρίζει όποτε το σκέφτεσαι.
Τα μικρότερα αδέρφια σου γυρνούσαν στο σπίτι πολύ πιο αργά από εσένα.
Όταν έφτασε η στιγμή για να αρχίσεις να βγαίνεις μόνος, οι γονείς σου πίστευαν ότι όλα τα κακά πράγματα συμβαίνουν από την στιγμή που θα αρχίσει να νυχτώνει. Και δεν έφτανε το γεγονός ότι έπρεπε να γυρίσεις από τις 23.00 στο σπίτι, πολλές φορές έρχονταν οι ίδιοι να σε πάρουν από εκεί που ήσουν. Φρίκη!
Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που τα μικρότερα αδέρφια σου άρχισαν να βγαίνουν. Εσύ είχες φτάσει σε μια ηλικία όπου δεν ύπηρχε απαγορευτικό για την ώρα επιστροφής και οι γονείς σου σου υπενθύμιζαν να περάσεις να πάρεις το μικρότερο αδερφό σου όταν γύριζες κι εσύ σπίτι, είτε αυτό ήταν 2.00 τα μεσάνυχτα είτε 5.00 το πρωί. Και κάπως έτσι δοκίμαζαν τα όρια σου, μιας και έβλεπες τα αδέρφια σου να παρτάρουν με τους φίλους τους από τα 16, ενώ εσύ στην ηλικία τους τέτοια ώρα έβλεπες τηλεόραση στο κρεβάτι. Τα μικρότερα αδέρφια σου έζησαν μια απεριόριστη εφηβική ζωή, όπως ακριβώς είχες ονειρευτεί και τη δική σου, κι αυτό σε πονάει ακόμα.
Όποτε βρισκόσασταν σε μπελάδες, το λάθος ήταν πάντα δικό σου.
Δεν μπορείς καν να μετρήσεις πόσες φορές έχεις ακούσει τη φράση «Είσαι ο/η μεγαλύτερος/η, εσύ πρέπει να δίνεις το καλό παράδειγμα!». Το επίπεδο της ευθύνης που είχες ή έχεις ακόμα σήμαινει αυτόματα ότι τα μικρότερα αδέρφια σου είναι άμεμπτα, ανεξάρτητα του τι μπορεί να έκαναν και σου ανέβασαν το αίμα στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να μαλώσετε.
[scis id=”59″]
Αυτό ήταν πέρα για πέρα άδικο. Είτε μάζι με τα αδέρφια σου έκανες χαζομάρες για να περάσει η ώρα μπροστά σε κόσμο, είτε αυτά λέρωναν τα ρούχα τους με φαγητό σε κάποια οικογενειακή γιορτή, εσύ ήσουν ο πρώτος που θα κατηγορούσαν.
Ήσουν συχνά σημείο αναφοράς (για τα καλύτερα και για τα χειρότερα).
Μερικές φορές αυτό λειτουργούσε υπέρ σου κι απολάμβανες τις στιγμές που οι γονείς σου φώναζαν στα αδέρφια σου για τους χάλια βαθμούς που έφεραν σπίτι και πόσο περισσότερο διάβαζες εσύ στην ηλικία τους. Τότε ήσουν το λαμπρό παράδειγμα που έπρεπε να ακολουθήσουν.
Τις περισσότερες φορές, όμως, εσύ ήσουν το παράδειγμα προς αποφυγήν και το λαμπρό και «ήσυχο» παράδειγμα ήταν τα μικρότερα αδέρφια σου. Οι γονείς σου σου τόνιζαν συχνά πως μικρότερος ήσουν περισσότερο συνεννοήσιμος κι ότι η μικρότερη αδέρφη σου έχει τελικά περισσότερο μυαλό από εσένα.
Πάντα κέρδιζες στη μάχη για το ποιο κανάλι θα δείτε στην τηλεόραση.
Ως μεγαλύτερο παιδί, μπορεί να είχες ευθύνες, είχες όμως και κάποια δικαιώματα. Αυτά ήταν συνήθως από πού θα παραγγέλνατε φαγητό και ποιο κανάλι θα βλέπατε στην τηλεόραση. Κέρδιζες σχεδόν κάθε φορά. Επίσης, αν κάποιο από τα μικρότερα αδέρφια σου έπαιρνε την αγαπημένη θέση σου στον καναπέ, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Καθόσουν πάνω του μέχρι …να φύγει!
«Αυτό που κάνεις είναι ανώριμο!»
Δεν ήσουν κι απόλυτα σίγουρος τι ακριβώς σήμαινε αυτό. Το σίγουρο είναι πως το άκουγες σχεδόν κάθε μέρα, ενώ είχες φτάσει στο σημείο να μην μπορείς να ξεχωρίσεις ποια από τα πράγματα που έκανες ήταν ώριμα και ποια ανώριμα.
Δεν είσαι ποτέ σίγουρος σε ποιες από τις αναμνήσεις σου υπάρχουν και τα αδέρφια σου.
Σίγουρα θυμάσαι αρκετές οικογενειακές διακοπές και γιορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα) που ήταν εκεί, αλλά στις υπόλοιπες αναμνήσεις τα πράγματα δυσκολεύουν. Από την άλλη, υπάρχουν φορές που τα αδέρφια σου ισχυρίζονται πως παρευρίσκονταν σε γεγόνοτα, για τα οποία ανακαλύπτεις έπειτα πως συνέβησαν πολύ πριν από τη γέννηση τους. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό, μιας και μπορεί να οδηγήσει σε οικογενειακές συζητήσεις μεγάλης διαρκείας, οι οποίες δεν καταλήγουν πουθένα.
Πάντα αισθανόσουν ότι τα μικρότερα αδέρφια σου σε αντιγράφουν.
Δεν μπορεί να είναι απλά μια σύμπτωση που το αγαπήμενο χρώμα της μικρότερης αδερφής σου είναι επίσης το μπλε ή που έχετε το ίδιο αγαπημένο τραγούδι.
Είτε διάλεξε να πάει στο ίδιο σχολείο με εσένα, είτε έπαιρνε τις ίδιες γεύσεις παγωτού, δεν θα ξεπεράσεις ποτέ την στιγμή που φώναζες: «Στάματα να με αντιγράφεις!».
