Μέχρι σήμερα, όλοι πιστεύαμε πως ο άνθρωπος εθίζεται σε μία ουσία όταν ο οργανισμός την αναγνωρίζει, την συνηθίζει και στη συνέχεια την αναζητά.
Ο Johann Hari όμως, έρχεται να ταράξει τα νερά. Πρόκειται για έναν ερευνητή ο οποίος έχει επικεντρωθεί κυρίως στην επίδραση των ναρκωτικών στον ανθρώπινο (κι όχι μόνο) οργανισμό.
Κάποτε, είχε διενεργηθεί ένα πείραμα κατά τη διάρκεια του οποίου ένα ποντίκι που βρισκόταν κλειδωμένο σε κλουβί, είχε να επιλέξει καθαρό νερό από ένα μπουκαλάκι και ναρκωτικές ουσίες διαλυμένες σε νερό από ένα άλλο. Εν τέλει, το ποντίκι ήπιε όλο το μείγμα από το δεύτερο δοχείο μέχρι που τελικά πέθανε.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Νομίζω πως σκεφτήκατε ακριβώς το ίδιο με τους περισσότερους επιστήμονες. Και λέω τους περισσότερους διότι ο Johann Hari υποστήριξε πως το ποντίκι επέλεξε το δεύτερο δοχείο επειδή όντως κλειδωμένο στο κλουβί του, δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει.
Δεν αρκέστηκε μονάχα στην υπόθεσή του όμως. Ο Hari έφτιαξε ένα «Rat Park» γεμάτο με παιχνίδια για ποντικούς και γενικότερα ένα πραγματικά υπέροχο περιβάλλον. Τοποθέτησε εκεί το θηλαστικό. Προσέφερε ακριβώς τα ίδια δοχεία και παρόλο που το ζώο δοκίμασε το μείγμα από το δεύτερο επέλεξε τελικά το πρώτο και κατάφερε να επιζήσει χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.
Ενθουσιάστηκε με το αποτέλεσμα του πειράματος και προσπάθησε να το διενεργήσει με κάποιον τρόπο σε ανθρώπους. Δε χρειάστηκε «πειραματόζωα» όμως. Αρκέστηκε σε μια ματιά στα αρχεία του Αμερικάνικου στρατού όπου διαπίστωσε ότι οι βετεράνοι του πολέμου στο Βιετνάμ εθίστηκαν στην ηρωίνη σε ποσοστό 20%. Επιστρέφοντας όμως στη ζεστασιά και την αγάπη του σπιτιού και της οικογένειάς τους κατάφεραν να πουν «αντίο» στη χείριστη αυτή συνήθεια σε ποσοστό 95%!
Η γενικότερη έρευνα και τα ευρήματα του Johann Hari είναι πραγματικά υψίστης σημασίας διότι αποδεικνύουν την πραγματική αιτία του εθισμού καθώς κι επιδεικνύουν τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτόν. Σε οτιδήποτε κι αν έχεις εθιστεί, μπορεί να απελευθερωθείς απλά αλλάζοντας τρόπο ζωής. Βάζοντας περισσότερη χαρά στην καθημερινότητά σου, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα με περισσότερο χαμόγελο κι εν τέλει αποκτώντας ένα σημαντικό κίνητρο να …ζήσεις.
Δεν ξέρω για εσάς αλλά προσωπικά χάρηκα πολύ με αυτήν την εξέλιξη. Άλλωστε, είναι μία ακόμη απόδειξη της άποψης πως τα πάντα βρίσκονται στον εγκέφαλό μας και είναι στο χέρι μας να τα ελέγξουμε πλήρως. Βέβαια, το γεγονός πως είναι στο χέρι μας δεν το κάνει πιο εύκολο κιόλας…
