Κάποιοι θα με μισήσουν για το σημερινό μου άρθρο, υποστηρίζοντας πως είμαι κυνικός, ανώριμος κι εκτός τόπου και χρόνου. Κάποιοι άλλοι βέβαια, θα δουν τα πράγματα πιο ψύχραιμα, θα τα σκεφτούν και θα συγκρίνουν τα λεγόμενά μου με τα δεδομένα της δικής τους σχέσης. Κι αν καταφέρουν να με διαψεύσουν ειλικρινά, τότε πολύ χαίρομαι. Διότι ανήκουν στην σπάνια κατηγορία ανθρώπων, που πέτυχαν το άλλο τους μισό, πολύ νωρίς…
1. Είναι τα χρόνια της σχολής/δουλειάς
Μία σχέση για να θεωρηθεί σοβαρή πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια κι από τα δύο μέρη. Οφείλεις δηλαδή, να επενδύσεις αν μη τι άλλο χρόνο στο άλλο σου μισό. Έλα όμως που στην παρούσα φάση της ζωής σου, ο χρόνος είναι ιδιαίτερα πιεσμένος και πολύτιμος. Γιατί κακά τα ψέματα, σε αυτήν την ηλικία η νούμερο ένα προτεραιότητά σου οφείλει να είναι το πτυχίο και η επαγγελματική σου αποκατάσταση. Αυτά είναι τα σημεία των καιρών άλλωστε και με αυτά πρέπει να πορευτούμε.
2. Στα 20, ο έρωτας πληγώνει περισσότερο
Όπως αναλύω και πιο κάτω, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους οι «φοιτητικοί έρωτες» δε διαρκούν για …πάντα. Συνεπώς, στις περισσότερες από αυτές τις σχέσεις, αργά ή γρήγορα επέρχεται ο χωρισμός. Λόγω ηλικίας όμως, και των χαρακτηριστικών που διέπουν τους ανθρώπους σε αυτήν τη φάση της ζωής τους, το αποτέλεσμα του χωρισμού μοιάζει περισσότερο έντονο κι επίπονο. Η απογοήτευση είναι μεγάλη, τα παράπονα (προς όλους) τεράστια και η …καρδιά φαντάζει πληγωμένη ανεπανόρθωτα. Το θετικό βέβαια είναι πως όσο έντονα πονάμε, άλλο τόσο γρήγορα επουλώνονται οι πληγές που αφήνει πίσω της μια νεανική, ερωτική απογοήτευση…
3. Μιλάμε για τα χρόνια της σεξουαλικής αναζήτησης
Στα 20 οι ορμόνες χτυπούν κόκκινο κι αυτό δεν το λέω εγώ αλλά όλες οι σχετικές επιστημονικές έρευνες κι εκθέσεις. Με τη λίμπιντο στα ύψη, η σεξουαλική αναζήτηση δε σταματά ποτέ. Για εξήγησέ μου λοιπόν, πως φαντάζεσαι να ζήσεις όλες εκείνες τις σεξουαλικές εμπειρίες που θέλεις και φαντασιώνεσαι, όταν από τόσο νεαρή ηλικία έχεις μπει στα «βάσανα» της μόνιμης σχέσης; Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι; Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούνται τα απωθημένα τα οποία σε ακολουθούν στο πέρασμα των ετών και πολύ πιθανό να μη σε αφήσουν σε ησυχία ποτέ. Μόνο που στα 40, όταν θα έχεις σύζυγο και παιδιά, οποιοδήποτε «λάθος» είναι μακράν σημαντικότερο…
4. Οι «πειρασμοί» είναι πολλοί
Σκέψου λίγο, πόσα άτομα γνώρισες μόνο την τελευταία εβδομάδα. Ακόμη και 1-2 να απαντήσεις, πολλά είναι. Διότι η ηλικία στην οποία βρίσκεσαι τώρα, είναι μακράν της δεύτερης η πιο κοινωνική ever. Οι πιθανότητες όμως, λένε πως κάποιος/α από αυτές τις νέες γνωριμίες, θα σου κάνει το κλικ. Κι άντε μετά, να καταφέρεις να το κουμαντάρεις, να εξηγήσεις στον εαυτό σου πως είναι λάθος μια τέτοια κίνηση από τη στιγμή που έχεις σχέση κι απλά να προχωρήσεις παρακάτω σα να μη συνέβη τίποτα. Δε λέω πως δε γίνεται. Σίγουρα γίνεται. Υπάρχει όμως, αυτό το μεγάλο αλλά…
5. Τίποτα δεν είναι …τσάμπα
Ούτε καν ο έρωτας. Βόλτες, ραντεβού, δώρα, εκπλήξεις, ταξίδια και πολλά ακόμη. Μία σοβαρή σχέση που σέβεται τον εαυτό της, πρέπει να έχει μια δόση από τα παραπάνω. Είναι το αλατοπίπερο το οποίο κοστίζει. Άλλοτε φθηνότερα, άλλοτε ακριβότερα. Σημασία όμως έχει, πως σ’ αυτήν την ηλικία κανένα έξοδο δε θεωρείται αμελητέο!
6. Προφανώς και δεν ξέρεις τι θέλεις ακόμα
Και θα κλείσω με το βασικότερο, κατά τη γνώμη μου, επιχείρημα πως οι σοβαρές σχέσεις δεν είναι για τα 20. Και δεν είναι, όχι επειδή το λέω εγώ αλλά διότι η εσωτερική αναζήτηση που πραγματοποιείς δεν έχει να κάνει μόνο με τον σεξουαλικό τομέα (δες πιο πάνω) αλλά γενικότερα με όλο σου το είναι. Δεν ξέρεις ακόμη ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα σου, δεν ξέρεις τι ζητάς από το άλλο σου μισό και τι είσαι σε θέση να του/της προσφέρεις, μα πάνω απ’ όλα, δεν είσαι αρκετά ώριμος να διαχειριστείς τόσο δύσκολες κι απαιτητικές καταστάσεις. Γιατί αν η σχέση σου δεν αποτελείται από πραγματικά δύσκολες καταστάσεις, τότε πολύ απλά δεν είναι τόσο σοβαρή όσο νομίζετε και οι δύο…
