Οι εποχές είναι δύσκολες και σίγουρα δεν ψήνεσαι ιδιαίτερα να ζητάς από τους δικούς σου χρήματα κάθε τρεις και λίγο, για να βγαίνεις. Οι επιλογές σου επομένως είναι δύο: «Να μείνω Αθήνα και να συνεχίσω τη δουλειά έχοντας μία εβδομάδα άδεια» ή «Να τα παρατήσω όλα και να πάω διακοπές με γονική βέβαια… χρηματοδότηση».
Ας πούμε λοιπόν, ότι παίρνεις τη «γενναία» απόφαση να μείνεις πίσω, στη ζέστη και την πίεση της Αθήνας και να συνεχίσεις να μαζεύεις χρήματα μέχρι να έρθει ο χειμώνας, όπου θα μπεις και πάλι σε έναν ρυθμό.
Ωστόσο, δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι – και είναι απολύτως φυσιολογικό – ότι θα χαραμίσεις θάλασσες, μπάνια, παρέες, καφέδες , κοκτέιλ στο κύμα και διακοπές με την κοπέλα ή το αγόρι σου. Όμως γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ, να σε λογικέψουμε και να μην τα παρατήσεις!
Πώς βρε κακομοίρη/α θα τα κάνεις όλα αυτά που ψευδώς πιστεύεις ότι θα χάσεις; Μήπως ο μπαμπάς σου είναι ο Ωνάσης και η μαμά σου η Βαρδινογιάννη; Ειδάλλως να χαλάς κάθε μέρα τουλάχιστον 30 ευρώ μου φαίνεται λίγο απίθανο έως ακατόρθωτο!
Σκέψου τα πράγματα πιο ρεαλιστικά και όσο δύσκολο και να είναι, προσπάθησε να επιβιώσεις αυτούς τους τρεις μήνες στη μεγαλούπολη, απολαμβάνοντας το κοκτέιλ σου στη μαγευτική παραλιακή αντί σε ένα μπαράκι πάνω σε ένα νησιώτικο βράχο και χαλάρωσε κάνοντας τις βουτιές σου στα καθαρά νερά της Βουλιαγμένης!
Καλή τύχη λοιπόν και καλή υπομονή…
Πάντως να θυμάσαι πως ο χειμώνας για σένα θα είναι πιο γλυκός!
