ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Ολόκληρος άντρας και παίζεις μ’ αυτά;

Αν είσαι gamer, θα έχεις σίγουρα ακούσει κι εσύ φράσεις του τύπου «ως πότε θα παίζεις με ηλεκτρονικά;» ή «μεγάλωσες πια, αυτά είναι για παιδιά». Και δεν έχω πρόβλημα να το ακούω αυτό από τη γιαγιά μου, οι τους γονείς μου ακόμη. Είναι μεγάλοι, δεν καταλαβαίνουν κι είναι αποδεκτό. Όμως το να ακούω τέτοια σχόλια […]

Default avatar

Guest Author

17 Μαΐου, 2016

Αν είσαι gamer, θα έχεις σίγουρα ακούσει κι εσύ φράσεις του τύπου «ως πότε θα παίζεις με ηλεκτρονικά;» ή «μεγάλωσες πια, αυτά είναι για παιδιά». Και δεν έχω πρόβλημα να το ακούω αυτό από τη γιαγιά μου, οι τους γονείς μου ακόμη. Είναι μεγάλοι, δεν καταλαβαίνουν κι είναι αποδεκτό.

Όμως το να ακούω τέτοια σχόλια από ανθρώπους νέους, κάτω των τριάντα ετών, είναι για μένα απογοητευτικό. Το να πηγαίνεις με γνωστούς σου σε κατάστημα με ηλεκτρονικά και να παριστάνεις πως έχεις μικρό ανιψάκι ή κάτι τέτοιο, για να μπορείς να κοιτάξεις τα παιχνίδια που θες χωρίς επικρίσεις, επίσης.

Ρωτώ λοιπόν, γιατί παραδείγματος χάρη είναι ώριμο κι αποδεκτό να παρακολουθείς ένα δράμα ή μια ταινία δράσης, άλλα όταν αυτή η εμπειρία γίνεται διαδραστική ξαφνικά, υποβαθμίζεται και είναι μόνο για παιδιά; Ίσως είναι δική μου ιδιοτροπία, ωστόσο δεν μπορώ να παρακολουθήσω τη λογική αυτού του σκεπτικού, έχω όμως στο μυαλό μου μια πιθανή εξήγηση για την επικράτηση τούτης της αντίληψης.

Ο λόγος είναι ότι οι περισσότεροι από μας που γεννηθήκαμε τη δεκαετία του ’80, αλλά ιδίως του ’90 (εγώ ανήκω στους δεύτερους), μεγαλώσαμε παίζοντας, λίγο ή πολύ, με ηλεκτρονικά παιχνίδια. Στην πορεία πολλοί από εμάς απέκτησαν άλλες ασχολίες και το ενδιαφέρον αυτό ατόνησε. Έτσι συνδύασαν στο μυαλό τους τη συγκεκριμένη ενασχόληση με την παιδική ηλικία, υιοθετώντας και τις απόψεις των μεγαλυτέρων (γονιών, θείων, κτλ).

Ωστόσο η βιομηχανία παιχνιδιών, καθώς όλες οι άλλες, είναι διαβαθμισμένη. Έτσι λοιπόν, όπως για τις ταινίες υπάρχουν οι διάφορες σημάνσεις (κατάλληλη για όλους, άνω των δεκαοκτώ, κτλ), αντίστοιχες αξιολογήσεις υπάρχουν στη συσκευασία κάθε ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως το συγκεκριμένο προϊόν απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό, κάθε ηλικίας.

Για παράδειγμα, ενώ το Minecraft είναι κατάλληλο για τον καθένα, εγώ δεν θα επέτρεπα σ’ ένα μικρο παιδί να παίξει Silent Hill ή Dead Space και νομίζω ότι όσοι γνωρίζουν, δεν θα το έκαναν επίσης. Τα παιχνίδια αυτά απευθύνονται σε ενήλικες. Επιπλέον υπάρχουν άλλα, όπως το Deus Ex, που αγγίζουν και φιλοσοφικά θέματα (το συγκεκριμένο ασχολείται με τις δυνατότητες του ανθρώπου για παρέμβαση και βελτίωση στη φύση του), ενώ είναι κι εκείνα που μπορεί να τα ευχαριστηθεί μια ολόκληρη παρέα, όπως τα ποδοσφαιράκια.

Νομίζω λοιπόν πως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας. Έχουμε αρκετά ταμπού ως κοινωνία, καλό θα ήταν να αρχίσουμε να τα ξεπερνάμε.

 

OUR20s

ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Υπολογισμοί που κάνουμε κι ας μην μας άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET