Αυτές τις μέρες, θα δεις πολλές “movies of the year” λίστες και σημασία δεν έχει τι επιλέγεις, αλλά τι αφήνεις απ’έξω. Είναι απλά αδύνατο να κριθεί ποιες είναι «καλύτερες» αντικειμενικά. Αλλά αν με διαβάζεις καιρό, ίσως έχεις πάρει πρέφα για την αδυναμία μου σε λιγότερο συζητημένες κι υποτιμημένες ταινίες.
Μιας και π.χ. τις οσκαρικές είναι πολύ εύκολο να τις βρεις, επέλεξα κάποιες που δεν έκαναν ντόρο, ούτε αναγνωρίστηκαν όσο άξιζαν, αλλά είναι θέμα χρόνου να βρουν το κοινό τους. Μας διασκέδασαν, μας ιντριγκάρισαν, μας άφησαν σκεπτόμενους αντί για αποχαυνωμένους, μας ακολούθησαν καιρό αφότου τις είδαμε κι έκαναν μια άσχημη χρονιά, λιγάκι καλύτερη…
Ανακάλυψε τες κι εσύ… Το αξίζουν!
7 Λεπτά Μετά Τα Μεσάνυχτα (A Monster Calls)
Αν περιέγραφα με λίγα λόγια αυτήν τη μικρή έκπληξη, θα έλεγα ανατριχίλες από το πουθενά… Ο σκηνοθεταράς του Ορφανοτροφείου, παραδίδει (άλλο) ένα παραμύθι ενηλικίωσης, που εισχωρεί μέσα στους φόβους, τους πόθους και τα «τέρατα» που τελικά έχουμε ανάγκη σ’ αυτήν τη ζωή, με ηγέτη τον Λίαμ Νίσον και την επιβλητική φωνάρα του… Respect.
The Nice Guys
Πώς στην ευχή απέτυχε εισπρακτικά αυτό το διαμάντι; Μια σούπερ στιλάτη, old-school, αστυνομική “buddy” κωμωδία, στα χνάρια του Φιλιά και Σφαίρες ή του Lethal Weapon, με περίτεχνο σενάριο και γέλιο σε σημεία… εμφράγματος! Ο Ράιαν Γκόσλινγκ δίνει μια από τις top ερμηνείες του κι επιδεικνύει μια κωμική περσόνα που θα αφήσει εποχή! Εγγύηση ψυχαγωγίας, σε ένα είδος τόσο (μα τόσο) ταλαιπωρημένο τη σήμερον ημέρα…
The Invitation
Το πιο υποτιμημένο horror movie της χρονιάς δεν έχει φαντάσματα και «μπου!» στη μάπα σου, παρά μόνο ανθρώπους σε ένα σπίτι να μιλάνε (!), σε μια βραδιά που συνεχώς νιώθεις ότι κάτι δεν πάει καλά, μέχρι η αμηχανία κι η ένταση να φτάσουν σε σημείο ασφυξίας… Ένα αριστοτεχνικό θρίλερ κλιμακούμενης αγωνίας, που συνεχώς τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια σου, προκαλώντας σε να σκεφτείς τι θα έκανες εσύ σ’ αυτή τη θέση. Αρκεί να το δεις εντελώς στα τυφλά, γιατί το παραμικρό spoiler θα στο καταστρέψει!
Η Κόκκινη Χελώνα (La Tortue Rouge)
Animation φτιαγμένο στο χέρι, καθόλου διάλογοι, συμπαραγωγή Ευρώπης-Ιαπωνίας και κανένας σταρ να δίνει φωνή… Αναρωτιέσαι ακόμα γιατί δεν το έχεις ακούσει; Αν όχι, περίμενε να αφεθείς στη μαγεία του και (όπως όλοι όσοι το είδαν) να παραμιλάς! Λιτό, πανέμορφο και βαθυστόχαστο, αυτό το κομψοτέχνημα υπενθυμίζει ότι οι σπουδαιότερες ιστορίες, όπως κι η ζωή η ίδια, δεν περιγράφονται με λόγια… Ακολούθα τον ήρωα του, βγες από την “comfort zone” σου και παραδώσου σε μια νέα, ξεχωριστή εμπειρία.
Deadpool
https://www.youtube.com/watch?v=R6p4yIHgink
Ίσως να μη μοιάζει με κάνα επίτευγμα της 7ης τέχνης, αλλά ούτε και χρειάζεται να είναι. Γιατί έχει τόσο αγνό, ανόθευτο και hardcore χαβαλέ, που σε κάνει να πληρώνεις εισιτήριο και να νιώθεις ότι τους έκλεψες! Κι αν αγαπάς και το κόμικ, να βρέχεσαι λιγουλάκι – από δάκρυα χαράς, τι άλλο;! Σε μια χρονιά που κατάπιαμε τόσες superhero παπάρες αμάσητες, αυτή η ταινία είναι σαν μια ανάσα καθαρού αέρα, μετά από ξενύχτι στον υπόνομο. Nα τι γίνεται όταν δημιουργούν αληθινοί φαν και όχι άσχετοι χλαπατσοκώληδες παραγωγοί!
Η Υπηρέτρια (The Handmaiden / Ah-ga-ssi)
Οι οπαδοί του Τσαν Γουκ Παρκ τον περίμεναν στωικά και o Νοτιοκορεάτης μάστερ δεν τους απογοήτευσε! Με τη βοήθεια μιας θαρραλέας 25χρονης ηθοποιού (που επιλέχτηκε σε μια οντισιόν 1500 κοριτσιών), δημιούργησε ένα αληθινό έδεσμα για τις αισθήσεις! Ένα διαφορετικό ερωτικό θρίλερ, οπτικά υποδειγματικό και αφόρητα ε(ρε)θιστικό, που διδάσκει ότι ο ερωτισμός δεν μετριέται στο πόσο δέρμα θα πετάξεις έξω, αλλά στο αληθινό πάθος, που εδώ είναι βραδυφλεγές, αλλά μονίμως έτοιμο να εκραγεί.
13 Ώρες: Οι Μυστικοί Στρατιώτες της Βεγγάζης (13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi)
Ο Μάικλ Μπέι (Transformers) αφηγείται την αληθινή ιστορία έξι παρατημένων από την κυβέρνηση τους Αμερικανών στρατιωτών, που πολέμησαν ολονυχτίς ενάντια σε τρομοκράτες του ISIS, στη Βεγγάζη της Λιβύης… Και σκίζει βάρδουλα! Με έναν αγνώριστο Τζον Κραζίνσκι, τέρμα σκληροπυρηνικές μάχες κι έχοντας και 2-3 πράματα να πει για τον πόλεμο, είναι άνετα η κορυφαία ταινία δράσης του ’16! Ναι, ο πιο αντιπαθής σκηνοθέτης του Χόλιγουντ επέστρεψε, για να διδάξει το blockbuster το σωστό, γατάκια!
Equals
Πώς είναι να ερωτεύεσαι; Τι το δημιουργεί; Είναι κάτι που εξηγείται; Μπορείς να το ελέγξεις; Σ’ ένα αποστειρωμένο μέλλον όπου απαγορεύεται να έχεις συναισθήματα, δυο νέοι (υπέροχοι οι Νίκολας Χουλτ και Κρίστεν Στιούαρτ) ανακαλύπτουν αυτήν την ασυγκράτητη, τρομακτική, αλλά τόσο όμορφη αίσθηση, αψηφώντας τον κίνδυνο της κοινωνικής κατακραυγής. Ίσως το πιο βαθιά ρομαντικό φιλμ της χρονιάς, σαν ένα ταξίδι σε όσα νιώθουμε, αλλά αδυνατούμε να εκφράσουμε. Έχε χαρτομάντιλα δίπλα…
Η Μάγισσα (The Witch: A New-England Folktale)
Σεμινάριο κινηματογράφου όσο και Ιστορίας, σε μια άψογη ηθογραφία του 17ου αιώνα (εποχές «κάψτε τις μάγισσες» κι έτσι) και ταυτόχρονα, ένα αριστούργημα ψυχολογικού τρόμου, που δεν δίνει τίποτα στο πιάτο, αφήνοντας σε εσένα τα τελικά συμπεράσματα. Θα σε τεντώσει, θα σε ταράξει και θα σε αφήσει στο σκοτάδι να αναρωτιέσαι. Όμως αυτά είναι και τα χαρακτηριστικά ενός αληθινού εφιάλτη. Κι αυτή είναι κι η ψίχα της τέχνης: να μη φαίνεται στο γυμνό μάτι, απαιτώντας τη δική σου συμμετοχή…
Αλλά αν υπήρχε ΜΙΑ που θα σου έλεγα να δεις πάση θυσία για φέτος, είναι το…
Ζωούπολη (Zootopia)
Ό,τι αρχικά έμοιαζε σαν ένα ακόμη «παιδικό» με τρισχαριτωμένα ζωάκια, αναδείχτηκε σε μια μεγαλειώδη αλληγορία, χάρη στην ευφυΐα της Pixar. Τα στανταράκια της εταιρείας είναι όλα εδώ: χιούμορ, περιπέτεια, χαρακτήρες που υπεραγαπάς κι εντυπωσιακό animation, που πρέπει να δεις δέκα φορές για να εκτιμήσεις κάθε μικρή λεπτομέρεια!
Ταυτόχρονα όμως, είναι μια από τις σπουδαιότερες αντιρατσιστικές ταινίες όλων των εποχών. Και μ’ αυτήν την αρρώστια να βρίσκεται σε παγκόσμια έξαρση, είναι απαραίτητο να την κατανοήσουμε. Η ταινία μιλάει για το ρατσισμό και τις διακρίσεις κάθε τύπου (φυλετικές, ταξικές) με τρόπο άμεσο, κατανοητό και κυρίως σφαιρικό, δίνοντας σου να καταλάβεις πολλά που ίσως να μην είχες αντιληφθεί – για τον εαυτό σου και τους άλλους…
Η χρονιά ανήκε στο Finding Dory, αλλά μην υποτιμάς αυτό το μεγαλούργημα. Σε χορταίνει διασκέδαση, αλλά σε πονάει κιόλας. Και μας αξίζει. Γιατί θα αποτελεί για πάντα ένα ντοκουμέντο, που θα εξηγεί πλήρως πόσο… ζούγκλα είναι αυτός ο κόσμος, ειδικά στα χρόνια που έζησε η γενιά μας. Disney, για μια ακόμη φορά, μας έκανες πουτανάκια σου.
Υ.Γ: Τη Σακίρα τι τη θέλατε ρε μαλάκες;;
And the rest of the best! Μερικά ακόμη, που φλέρταραν με τη δεκάδα…
- Η Ολοκαίνουργια… Καινή Διαθήκη (Le Tout Nouveau Testament)
- 10 Cloverfield Lane
- Hardcore Henry
- Nerve
- The Neon Demon
- Μήδεια, Κρείσσων των Εμών Βουλευμάτων
- Τσεκούρι από Κόκκαλο (Bone Tomahawk)
