ΙΝΣΠΙΡΕΪΣΙΟΝ

Μήπως η ευτυχία σου εξαρτάται από τους άλλους;

Ο τρόπος ανατροφής πολλών ανθρώπων είναι κοινός. Οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά και τα παιδιά προσπαθούν να ανταποκριθούν σε αυτό το πρότυπο. Το να καμαρώνει κάποιος ένα παιδί και την επιτυχία του, να το επιβραβεύει και να το τιμωρεί από την άλλη αυστηρά για μια αποτυχία, μπορεί να οδηγήσει σε μια μελλοντική τελειομανία […]

Default avatar

Guest Author

25 Αυγούστου, 2016

Ο τρόπος ανατροφής πολλών ανθρώπων είναι κοινός. Οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά και τα παιδιά προσπαθούν να ανταποκριθούν σε αυτό το πρότυπο. Το να καμαρώνει κάποιος ένα παιδί και την επιτυχία του, να το επιβραβεύει και να το τιμωρεί από την άλλη αυστηρά για μια αποτυχία, μπορεί να οδηγήσει σε μια μελλοντική τελειομανία για τα παιδιά και εξάρτηση από τη γνώμη των άλλων. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητο. Αντίθετα μπορεί, οι γονείς να μην ασχολούνταν καθόλου.

Ο θαυμασμός που αποσπά κανείς και η αποδοχή των άλλων, έχουν γίνει έννοιες ταυτόσημες με την ευτυχία. Έχουν επίδραση στο πώς θα αισθανθεί κανείς, ενώ το αντίθετο της επιβράβευσης είναι συνυφασμένο με την προσωπική αποτυχία. Όταν ζει κανείς με τον φόβο της αμφισβήτησης των επιλογών του, παύει να δρα ελεύθερα και αυτόνομα. Έτσι, λείπει η καινοτομία, η τόλμη και η διαφορετικότητα.

Από την άλλη υπάρχει μια εμμονή με την εικόνα. Στις μέρες μας, όλα είναι πλασμένα με εικόνες και η κοινωνία μας βασίζεται στην εικόνα. Όχι μόνο την εξωτερική, αλλά και την ιδέα αυτής της εικόνας. Οι εικόνες μας κατακλύζουν μέσω της τηλεόρασης, του διαδικτύου και κάθε μέσου που είναι δυνατό να την αναπαράγει. Αυτή καθορίζει πια πως θα επενδύσει κανείς την προσωπική του εικόνα και την εικόνα του εαυτού του. Αρκετά απατηλά καμιά φορά.

Όταν το μόνο που ενδιαφέρει κάποιον είναι η επιβεβαίωση, ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται, υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης στις επιλογές. Ίσως καμιά φορά από την άλλη να αγχώνεται κανείς ακούγοντας τις απόψεις των άλλων, επειδή αυτές εκφράζουν προσωπικές ανησυχίες και αμφιβολίες. Αν λείπει όμως η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στο δυναμικό του ατόμου, ο διαχωρισμός μεταξύ προσωπικής ανασφάλειας ή πραγματικών φόβων, είναι αρκετά δύσκολος.

Τα άτομα που εξαρτώνται από τη γνώμη των άλλων είναι πολύ μοναχικά ενώ ταυτόχρονα, είναι εκεί γι’ αυτούς τους άλλους. Χαρακτηρίζονται από μια απομόνωση, αφού τους καθορίζει το άγχος της επιβεβαίωσης, το οποίο βέβαια συχνά δεν ομολογούν και δεν φέρνουν στον Λόγο και γι’ αυτόν τον λόγο, χρειάζονται τους άλλους για το απλό νεύμα ότι όλα είναι καλά. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επισφαλές στο μέλλον, όχι μόνο λειτουργώντας ως τέλμα για την πραγματική μελλοντική ευτυχία αλλά και όντας ένας εν δυνάμει κίνδυνος. Μια άποψη, μπορεί να εκλαμβάνεται από κάποιον ως θέσφατο αλλά μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές: Από το να δέχεται κανείς τις επιταγές ενός αυταρχικού συντρόφου, μέχρι το να εμπλέκεται σε ανθυγιεινές συνήθειες ή να κάνει δουλειές που δεν του αρέσουν για το χατίρι των άλλων. Και όλα αυτά μοιάζουν τραγελαφικά. Στην πράξη όμως, αν εξαρτάται κανείς τόσο πολύ από τα αρνητικά σχόλια των άλλων, πολύ εύκολα δρα με αυτόν τον τρόπο χωρίς καν να μπορεί να θέσει κάποιο όριο.

Η τελειότητα καλλιεργεί σχέσεις εξάρτησης. Κι αυτή η σχέση εξάρτησης, έχει να κάνει πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό. Η ευτυχία όμως δεν έρχεται έτσι και δεν θα πρέπει να εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων. Ούτε έστω από μία γνώμη. Η ευτυχία είναι τόσο μοναδική για τον καθένα και θα ήταν καλό να της αποδίδεται ο ανάλογος σεβασμός και μια ελευθερία. Αδιαμφισβήτητα, ο κοινωνικός μας περίγυρος μας επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και θα ήταν ανησυχητικό το να βρισκόμαστε πέραν του κοινωνικού Λόγου και της τάξης της Γλώσσας. Στο τέλος της μέρας όμως, σε αυτή τη μοναξιά – που μαζί της όλοι πλαγιάζουν – αρκεί να αναρωτηθούμε: «Τι έκανα πραγματικά για εμένα;». Και να βρούμε πλέον κάποιο έστω μικρό νόημα της προσωπικής μας δυστυχίας και ευτυχίας . Και πέρα από την πολυκοσμία και τις σειρήνες, να βρούμε αν είμαστε εκεί πραγματικά για εμάς.

 

OUR20s

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET