BINGE WATCHING

Karate Kid | Η ταινία που μας γεμίζει παιδικές αναμνήσεις, όσο καμία άλλη!

Κάθε φορά που ανοίγεις Σαββατοκύριακο μεσημέρι την TV, κάνεις ένα ζάπινγκ τσεκάροντας τι ταινία θα δείχνουν για πεντακοσιοστή φορά. Ασυναίσθητα, ο νους σου πάει πάντα σε μία από τη δεκαετία του 80, με έναν μελαχρινό πιτσιρικά. Κι αν όντως την πετύχεις, ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη σου, που σταματάει μόνο όταν ανοίγεις το στόμα σου για να […]

Κάθε φορά που ανοίγεις Σαββατοκύριακο μεσημέρι την TV, κάνεις ένα ζάπινγκ τσεκάροντας τι ταινία θα δείχνουν για πεντακοσιοστή φορά. Ασυναίσθητα, ο νους σου πάει πάντα σε μία από τη δεκαετία του 80, με έναν μελαχρινό πιτσιρικά. Κι αν όντως την πετύχεις, ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη σου, που σταματάει μόνο όταν ανοίγεις το στόμα σου για να ξαναπείς τις ατάκες, που πλέον ξέρεις απέξω. Η μόνη ταινία που προκαλεί αυτό το συναίσθημα τόσα χρόνια, είναι το Καράτε Κιντ!

Ξεκίνησε σαν ένα πολύ απλό concept, όταν κάποιος στα γραφεία της Columbia είπε: Τι θα λέγατε να κάνουμε το Ρόκι, αλλά με πιτσιρίκια; Αυτό ήταν! Κατ’αρχήν, έχουμε τον ίδιο σκηνοθέτη (Τζον Άβιλντσεν) ο οποίος κάτι χρόνια πριν, πήρε το σχετικό Όσκαρ για την πρώτη ταινία με τον Σταλόνε. Έχουμε επίσης παρόμοια μοντάζ προπόνησης, τον ίδιο συνθέτη (Μπιλ Κόντι) να γράφει την υπέροχη μουσική, ενώ στα credits μετά το τέλος, παίζει τραγούδι των Survivor! Ακόμα και ο πρωταγωνιστής είναι σαν τον Μπαλμπόα, αλλά νεαρός έχουν μέχρι και τον ίδιο τόνο ομιλίας!

Karate Kid

Ραλφ Μάτσιο: H φάτσα (και η πόζα) που έγινε αφίσα σε χιλιάδες εφηβικά δωμάτια.

Έτσι και η υπόθεση είναι ο ορισμός του undrerdog story. Ο Ντάνιελ Λαρούσο μετακομίζει στην Καλιφόρνια με την (στην κοσμάρα της) μητέρα του και γνωρίζει ένα πολύ φιλικό κορίτσι Ελίζαμπεθ Σου πριν γίνει σταρ), που όμως τα ‘χει με έναν κόπανο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός και οι φίλοι του ξέρουν καράτε, που το χρησιμοποιούν για να επιβληθούν σε όποιον δεν γουστάρουν. Αφού δείρουν το άμοιρο αγόρι κάτι φορές, θα τις φάνε από τον κ.Μιγιάγκι, τον μάστορα που μένει κοντά στον Ντάνιελ και τυχαίνει να είναι και μάστορας του καράτε! Από κει και μετά, ο Γιαπωνέζος κυριούλης θα αναλάβει να διδάξει τα μυστικά της τέχνης στον Λαρούσο, για να διαγωνιστεί κόντρα στους νταήδες σ’ ένα τουρνουά.

Δεν νομίζω ότι χρειαζόταν να αναφέρω αυτήν την κλασική ιστορία, γιατί όλοι τη θυμούνται και όχι τυχαία. Όλοι μας έχουμε υπάρξει θύματα, συνένοχοι ή μάρτυρες σε bullying, οπότε η ταύτιση με τον Ντάνιελ είναι αναπόφευκτη. Πέρα όμως από τη νοσταλγία που νιώθουμε όλοι, το Καράτε Κιντ δεν είναι απλώς «η ταινία που μας μεγάλωσε», αλλά ένα διαχρονικό έργο που ακόμα κρατάει γερά.

Η καρδιά της ταινίας είναι η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Ντάνιελ και τον Μιγιάγκι. Ο μικρός έχασε τον πατέρα του κι ο μεγάλος τον γιο του, οπότε αλληλοκαλύπτουν ο ένας τον άλλο και γίνονται φίλοι. Η μαγεία είναι στο πώς βλέπουμε τον Ντάνιελ να εξελίσσεται. Ουσιαστικά ό,τι μαθαίνει αυτός, το μαθαίνεις κι εσύ μαζί του. Αγαπημένο παράδειγμα, η σκηνή όπου ο μέντορας του του σπάει τα νεύρα με τις μπαντανόβουρτσες και τα βαψίματα, αλλά όταν δεις σε τι αποσκοπούσε ο δαιμόνιος γέρος, τα σαγόνια σου πέφτουν στο πάτωμα και μένουν εκεί!

H σκηνάρα που τίναξε τα παιδικά μας μυαλά στον αέρα!
Κάποιες φορές, ξέρεις πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζεις…

Αυτή είναι η απόλυτη μαγκιά: Ότι ενώ ο τίτλος έχει τη λέξη ”karate”, δεν βλέπεις και πολύ ξύλο, παρά μόνο στο τρίτο μέρος με το πρωτάθλημα. Η βάση δίνεται στους χαρακτήρες, με το καράτε να είναι απλά ένας κοινός άξονας, που δείχνει τι μαθαίνεις από την πειθαρχία και το πνεύμα μιας πολεμικής τέχνης και όχι να την ξέρεις σαν όπλο. Ο τελικός θρίαμβος του Ντάνιελ ήταν πολύ πιο προσωπικός από ένα κρύο τρόπαιο και σε γεμίζει θετική ενέργεια, γιατί αισθάνεσαι ότι ήσουν δίπλα του σε αυτό το ταξίδι. Σήμερα, δεν υπήρχε περίπτωση να γυριζόταν μια παρόμοια ταινία, γιατί η ιδέα του «μία ώρα δράμα και στο τέλος λίγο ξύλο», θα ήταν ανήκουστη…

To τι ακολούθησε, το ζούμε ακόμα. Η ταινία σάρωσε στα ταμεία, έγινε σύμβολο για το σινεμά των 80ς και εξακολουθεί να προβάλεται με επιτυχία στη μικρή οθόνη. Η χημεία και οι ερμηνείες των Ραλφ Μάτσιο και Πατ Μορίτα, ήταν ανυπέρβλητες. Ο πρώτος έγινε νεανικό ίνδαλμα για γενιές και γενιές, χωρίς η καριέρα του να ξαναφτάσει ποτέ σε παρόμοια ύψη.

Ο δεύτερος ήταν μέχρι τότε μεροκαματιάρης κωμικός σε μαγαζιά και ενίοτε κομπάρσος σε ταινίες. Δεν ήταν γνωστή φάτσα και οι παραγωγοί δεν τον ήθελαν καθόλου (ο σκηνοθέτης τον επέλεξε). Αλλά δημιουργώντας τον κ.Μιγιάγκι, κέρδισε μια θέση στην αιωνιότητα σαν την πιο χαρακτηριστική φιγούρα ενός δασκάλου. Έφτασε μέχρι την υποψηφιότητα για Όσκαρ Β’ Αντρικού (!) και μπορεί να μη του έδωσαν το αγαλματίδιο, αλλά στις καρδιές μας βρήκε μια θέση που δεν θα χαθεί ποτέ. Έγινε ένας από τους πιο εμβληματικούς ήρωες της μεγάλης οθόνης, ως ο πιο αγαπητός και ταυτόχρονα badass παππούλης! Ο απόλυτος sensei…

output_vNnRCn

Η μορφή. Ο αγαπημένος μας παππούλης. Ο άνθρωπος που μας μεγάλωσε. RIP mr.Miyagi…

Το κοινό τον αγάπησε τόσο πολύ, που όταν γυρίστηκε Νο2, το focus έπεσε σ’αυτόν. Δύο χρόνια μετά που βγήκε το σίκουελ, ο Μιγιάγκι επιστρέφει στη γενέτειρά του, στην πανέμορφη Οκινάουα. Προσωπικά, πάντα λάτρευα περισσότερο τη δεύτερη ταινία, επειδή μαθαίνουμε για το παρελθόν του, τους λόγους που έφυγε και όσα τον βασάνιζαν μια ζωή. Επίσης, είναι η στιγμή όπου ο Ντάνιελ πρέπει να ανδρωθεί οριστικά. Η τελική μάχη δεν είναι σε τουρνουά και δεν υπάρχουν κανονισμοί να τον προστατέψουν. Πλέον, παλεύει στ’αλήθεια. Το ξύλο είναι αληθινό, ο πόνος ανελέητος, η αγωνία σε τεντώνει και η κορύφωση είναι ΕΠΙΚΗ.

Περιττό να πω ότι και η δεύτερη ταινία χόρεψε τα ταμεία στο ταψί, άρα ένα τρίτο μέρος ήταν απαραίτητο. Όπως λένε και οι Αμερικάνοι, “not making a third, would have been absurd”! Και κάπου εκεί άρχισε το ηλιοβασίλεμα…

2

“Daniel-san, this not tournament… This for real…”

Το part III βγήκε το 1989, με τον Μάτσιο να είναι πλέον 28 χρονων (ναι, ακόμα μικροδείχνει) και πλέον είχε χάσει την αίγλη του. Δεν υπήρχε πια κανένα κίνητρο ή πρόκληση για τον πρωταγωνιστή και ήταν σαν να τη γύρισαν για ένα γρήγορο μεροκάματο. Μια τεμπέλικη ανακύκλωση της πρώτης ταινίας, που απλά σου έσπαγε τα νεύρα μέχρι το πανηγυρικό φινάλε. Η πορεία στα ταμεία ήταν η χειρότερη εως τότε και η κριτική το μαγάρισε (5 υποψηφιότητες στα Χρυσά Βατόμουρα), αλλά εντάξει, δεν ήταν και τόσο άθλιο!

Kατ’αρχήν, έχεις τον κ.Μιγιάγκι να συνεχίζει να ξυλοφορτώνει κόσμο. Αυτό από μόνο του αρκεί, αλλά αν υπάρχει κάτι που οφείλεις να λατρέψεις, είναι οι κακοί! Είναι τόσο καρτουνίστικοι και υπερβολικοί, που καταντούν ξεκαρδιστικοί. Ειδικά ο ζάμπλουτος κοτσιδάκιας φίλος του Κreese, που είναι πιστοποιημένος τρελάρας! Σοβαρά, ο τύπος στήνει ολόκληρο σχέδιο/πλεκτάνη μόνο και μόνο για να τραμπουκίσει τον Ντάνιελ, επειδή προφανώς δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει! Είναι λυσσαλέα αστείο!

3

Πες ό,τι θέλεις για το Νο3, αλλά οι κακοί ήταν όλα τα λεφτά!

Όσοι μίσησαν το Νο3 και το κατηγόρησαν ότι σκότωσε τη σειρά, κατάπιαν τη γλώσσα τους το 1994, όταν βγήκε το The Next Karate Kid (σαν ριάλιτι τηλεπαιχνίδι ακούγεται)! Αλλάζοντας φύλο στο «παιδί», την σκυτάλη παίρνει η 19χρονη Χίλαρι Σουάνκ και οφείλεις να της δώσεις πολύ respect που κατάφερε να κάνει τόσο μεγάλη καριέρα, ύστερα από τέτοιο ξεκίνημα! Τίποτα καινούριο εδώ πέρα, εκτός από την κουκλάρα πρωταγωνίστρια που από τότε ήξερε να το παλεύει, όσο μέτριο κι αν ήταν το έργο όπου δούλευε.

Και μετά είχαμε το ριμέικ του 2010 με τον γιο του Γουίλ Σμιθ. Κανένα σχόλιο.

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο καθένας μας για τα σίκουελ (κι εννοώ μέχρι το 4), η ουσία είναι πως οι λέξεις «Καράτε Κιντ» έχουν χαραχτεί στη συνείδηση μας ανεξίτηλα. Η πρώτη ταινία ήταν κάτι ανεπανάληπτο. Γυρίστηκε από τους σωστούς ανθρώπους, την κατάλληλη στιγμή και με τους ιδανικότερους ηθοποιούς. Ήταν σαν τα αστέρια να ήρθαν στην άψογη ευθεία, για να επιτευχθεί το τέλειο!

Ο Ραλφ Μάτσιο εξακολουθεί να μας κάνει να χαμογελάμε μελαγχολικά, κάθε φορά που τον βλέπουμε. Άσε που είναι τρομερά φιλικός και ευχάριστος τυπάς!

4

Ο Ντάνιελ μας έλειψε στο «Η Νέα Γενιά», αλλά η εκθαμβωτική Χίλαρι Σουάνκ δεν χάλασε κανέναν. Τουλάχιστον είχε ακόμα τον κ.Μιγιάγκι…

Ο Πατ Μορίτα ήταν περίπτωση. Δούλευε ασταμάτητα όλη του τη ζωή χωρίς να τον νοιάζει ο ρόλος και γι’ αυτό, αναλώθηκε σε μικρά ρολάκια, όπου σχεδόν πάντα έκανε τον αστείο παππούλη. Η μόνη φορά που τον θυμηθήκαμε, ήταν όταν έδωσε τη φωνή του στον αυτοκράτορα της Κίνας, στο «Μουλάν». Ίσως απογοητευτείς αν τον δεις σε συνεντέυξεις, επειδή δεν είχε καμία σχέση με τον χαρακτήρα που υποδύθηκε. Ήταν ένας παλαβιάρης κωμικός, που αρχικά θα σου φανεί σαν πρεζόνι Μιγιάγκι! Αλλά τι πειράζει; Κάθε άνθρωπος έχει τα χαρακτηριστικά του και δεν είναι ανάγκη να ικανοποιούν τα στάνταρ κανενός.

Δεν πιστεύω ότι το Karate Kid θα πάψει ποτέ να είναι επίκαιρο. Πάντα θα ακούμε τη μουσική του και θα ανατριχιάζουμε, πάντα θα σκεφτόμαστε να ντυθούμε μπανιέρα στις απόκριες, πάντα θα παίρνουμε την στάση του γερανού, έστω για πλάκα. Το συζητάμε, άλλοι το κοροϊδεύουν, άλλοι το αναπολούν, αλλά όλοι μας το αγαπάμε εγκάρδια. Και το να γίνεται μέρος της ζωής σου σε τέτοιο βαθμό, είναι θεϊκό για μια ταινία. Δεν μπορείς να το προσποιηθείς, απλά συμβαίνει από μόνο του.

Φυσικά, επηρέασε πολύ το σινεμά των επόμενων χρόνων κι αποτέλεσε το απόλυτο σχολείο για νεανικές ταινίες. Κάθε γενιά ζει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, αλλά πάντα μας απασχολούσαν τα ίδια ζητήματα κατά βάθος. Αυτό είναι που σε κάνει να αγαπάς τον Ντάνιελ , γιατί έχει κάτι από σένα. Κι όπως εκείνος, θέλεις να παλέψεις για όσα αγαπάς και γιατί όχι, να ανακαλύψεις τον ίδιο τον εαυτό σου…

Εκτός αν διαφωνείς με όλα όσα είπα, οπότε θα λατρέψεις αυτό το βίντεο, που λέει όλη την αλήθεια με πλήρη επιχειρήματα: Ο Ντάνιελ ήταν το πραγματικό κωλόπαιδο!

Ήξερες ότι..

 Οι παραγωγοί επέμεναν να κοπεί η σκηνή με τον μεθυσμένο Μιγιάγκι, γιατί χάλαγε τον ρυθμό της ταινίας, αλλά ο σκηνοθέτης λύσσαξε να την αφήσουν μέσα. Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η σκηνή σφράγισε την οσκαρική υποψηφιότητα του Μορίτα.

Ο Γουίλιαμ Ζάμπκα που υποδυόταν τον Τζόνι, στην σκηνή που είναι ντυμένος σκελετός, ρίχνει μια στριφογυριστή κλωτσιά στο πρόσωπο του Ντάνιελ. Κατά λάθος, χτύπησε στ’αλήθεια τον Μάτσιο, τραυματίζοντάς τον άσχημα!

• Η Ελίζαμπεθ Σου ήταν 20 χρονών και διέκοψε τις σπουδές της στο Χάρβαρντ για να παίξει στην ταινία.

Υπήρχε για χρόνια η φήμη ότι ο Τσακ Νόρρις απέρριψε τον ρόλο του Kreese (που κατέληξε στον υπέροχο Μάρτιν Κόουβ), επειδή δεν του άρεσε που ένας δάσκαλος πολεμικών τεχνών ήταν τέτοιος φασίστας. Χρόνια μετά, ο Νόρρις είπε ότι ποτέ δεν τον προσέγγισαν για τον ρόλο, αλλά και πάλι δεν θα δεχόταν για τους ίδιους λόγους!

Το κλασικό κίτρινο Ford που ο Μιγιάγκι δωρίζει στον Ντάνιελ, δόθηκε στ’αλήθεια σαν δώρο στον Ραλφ Μάτσιο από τους παραγωγούς! Ακόμα το έχει.

Το τραγούδι  “You’re the Best” που συνδέθηκε για πάντα με την ταινία, αρχικά προοριζόταν για το Ρόκι 3, κάτι που εξηγεί τον στίχο “History repeats itself”. Τελικά, το άφησαν απέξω κι έβαλαν το “Eye of the Tiger”, που άφησε εποχή.

Αν προσέξεις, η σκηνή όπου ο Ντάνιελ βγαίνει από τα αποδυτήρια μέχρι να μπει στα ρινγκ, ήταν μονόπλανο. Γυρίστηκε 35 φορές μέχρι να το πετύχουν.

Ο νεαρός τότε Τσάρλι Σιν, απέρριψε τον ρόλο του Ντάνιελ. Ιδιοφυές.

• Ο Κάιλ Ίστγουντ (γιος του Κλιντ) πέρασε από οντισιόν για τον ίδιο ρόλο, αλλά δεν επελέγη τελικά, με τον μπαμπάκα του να τσινάει άσχημα. Ξυδάκι.

 

FUN ZONE

EVENTS

Red Bull Dance Your Style: Ο πιο δυνατός ελληνικός street dance διαγωνισμός επιστρέφει! 

Μουσική

Εταιρεία σε πληρώνει για να ακούσεις το νέο άλμπουμ της Taylor Swift δοκιμάζοντας εσώρουχα!

BINGE WATCHING

Ξεχάστε τους Πειρατές της Καραϊβικής που ξέρατε, η επόμενη ταινία θα είναι reboot!

BINGE WATCHING

‘Maestro’: Το Mega έδωσε ημερομηνία πρεμιέρας της 2ης σεζόν – Το φθινόπωρο και η 3η!

EVENTS

Στο Horrorant Film Festival θα απολαύσεις 3 ταινίες του Lamberto Bava παρουσία του ίδιου!

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET