Η αγάπη αντέχει στο χρόνο, αντέχει στις δυσκολίες, δοκιμάζεται καθημερινά μέσα από τις εντάσεις, αλλά τελικά αντέχει υπό κάποιες προϋποθέσεις!
Πότε αντέχει η αγάπη;
Πρόσφατα διάβασα κάπου κάτι πολύ όμορφο, πολύ τρυφερό… μια φράση που αν και την είδα γρήγορα, έμεινε στο νου μου και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας:
«Όταν είναι αγάπη, το εγώ χάνεται!»
Μεγάλη φιλοσοφία. Απόλυτη αλήθεια. Τότε είναι που νικά η αγάπη!
Όταν στον πρώτο μας τσακωμό, η ανάγκη να σου μιλήσω, η ανάγκη να σε δω, η ανάγκη να τα ξαναβρούμε και να είμαστε όπως πριν, αγαπημένοι και ερωτευμένοι, με κάνει να ξεπεράσω τη «βόλεψη» του εαυτού μου.
Κάνω πίσω εγώ, ώστε να φέρω ένα βήμα πιο κοντά μου εσένα… Γιατί απλούστατα σε θέλω!
Δεν σε χρειάζομαι, σε θέλω! Kι αυτό είναι το σπουδαίο.
Η αγάπη αντέχει όταν εσύ αποτελείς προτεραιότητα. Αντέχει όταν τελικά είσαι η πρώτη και η τελευταία μου σκέψη. Και κυρίως αντέχει όταν αξίζει δυο άνθρωποι να είναι μαζί!
Μαζί γιατί το διάλεξαν. Συνειδητά και υπεύθυνα, έκαναν πέρα τους υπόλοιπους και αποφάσισαν να συμπορευτούν παρέα.
Η αγάπη νικά όταν ξέρεις ποιον έχεις δίπλα σου, τον θαυμάζεις και τον εκτιμάς , όντας αποφασισμένος να αγωνιστείς για μια κοινή πορεία.
Κακά τα ψέματα όμως, υπάρχουν και οι φορές εκείνες που σε πιάνει ο εγωισμός σου και το πείσμα σου… και όπως λέει και μια παροιμία «το γινάτι βγάζει μάτι!». Είναι τότε που λες «δεν θα κάνω πίσω αν δεν με πάρει τηλέφωνο», «δεν πρόκειται να υποχωρήσω αν δεν μου πει συγνώμη» και άλλα τέτοια που είμαι σίγουρη πως όλοι μας έχουμε σκεφτεί όταν νιώθουμε τον θυμό.
Πότε όμως τελικά υποχωρούμε;
Ίσως να έχεις ακούσει να λένε «Όταν ο εγωισμός λέει αντίο, η αγάπη ψιθυρίζει, θα τα ξαναπούμε!». Τότε αγαπημένε μου αναγνώστη, η αγάπη κερδίζει! Κερδίζει τη μάχη του να μην είστε χώρια!
Έρχονται στο νου σου, οι στιγμές που ζήσατε, οι συζητήσεις που κάνατε, τα όνειρα που είχατε για ένα κοινό μέλλον, τα ηχηρά σας γέλια, οι ερωτικές σας στιγμές, όσα μοιραστήκατε και γενικά όσα ζήσατε τον καιρό του «μαζί».
Γιατί ναι, πλέον σε ξέρει καλά, σε έχει δει να κλαις, να χαίρεσαι, να θυμώνεις, να αστειεύεσαι, να σιωπάς και ναι, να αγαπάς. Να αγαπάς με δύναμη ψυχής, όχι μόνο εσένα, αλλά και τον άλλον. Γιατί μέσα από εκείνον ή εκείνη, γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου! Ανακαλύπτεις τα όρια σου, τις αντιδράσεις σου και πτυχές του χαρακτήρα σου, που δεν γνώριζες ότι είχες!
Κι αν η ζωή ομορφαίνει μέσα από τα μάτια του ατόμου που είναι απέναντι σου, σαφώς η αγάπη νικά!
Δώστε αγάπη, γυρίζει πίσω παιδιά… Βρίσκει πάντα τον τρόπο και τον δρόμο!!
Αγαπησιάρικες καληνύχτες ♥
