Γιατί καταλαβαίνεις όλη την ελευθερία του χωροχρόνου μέσα από το γλυκό φύσημα του αέρα. Σαν όλος ο κόσμος να σου ανήκει και να του ανήκεις.
Γιατί περισσότερη αλμύρα, σημαίνει περισσότερη όρεξη για παιχνίδι. Το δέρμα ζεστό, τα μαλλιά ξανθά μπροστά από τις ακτίνες του ήλιου.
Γιατί, όταν το ηλιοβασίλεμα βγαίνει και μετατρέπει τα πάντα σε πίνακα ζωγραφικής παιχνιδίζοντας με τα χρώματα, σε ερωτεύομαι ξανά.
Γιατί, όταν η θάλασσα ακουμπά τις μύτες των ποδιών μου, νιώθω σαν να μην πατώ στη γη. Το βήμα γίνεται άτσαλο και η κατεύθυνση μου βεβιασμένη προς το άγνωστο. Άλλωστε πάντα προς τα εκεί δε βάδιζα;
Γιατί όσο στεναχωρημένος και να είμαι, με μια ματιά στο απέραντο γαλάζιο που απλώνεται μπροστά μου, τα ξεχνάω όλα.
Γιατί το καλοκαίρι είναι μέσα στα μάτια σου.
Γιατί μετρώντας τα κύματα, είναι σαν να μετρώ τα φιλιά σου.
Για όλα αυτά τα «γιατί» και άλλα τόσα ακόμα θα αγαπώ το καλοκαίρι. Το καλοκαίρι που μόνο εμείς ξέρουμε να φτιάχνουμε, ακόμα και όταν η θερμοκρασία είναι υπό του μηδενός. Γι’ αυτό και άλλα τόσα καλοκαίρια…