Αφού υπάρχουν τόσοι μόνοι, γιατί υπάρχουν τόσοι μόνοι;
Κλασσικό ερώτημα που μένει αναπάντητο, κάτι σαν τα μυστήρια του κόσμου, την Ατλαντίδα, τις αδελφές ψυχές, τη δεύτερη ζωή κλπ. Όχι, σήμερα δεν θα προσπαθήσω να απαντήσω στα ερωτήματα περί έρωτος και άλλων εξαρτησιογόνων…
21ος αιώνας, οι ανθρώπινες αξίες και σχέσεις περνούν κρίση, η τεχνολογία κατακτά το ανθρώπινο γένος και η βιομηχανία του σεξ έχει απλώσει τα πλοκάμια της γύρω από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Περιστασιακό σεξ, one night stand, εφαρμογές προς εύρεση sex partner και άλλα πολλά. Μυστικά, απωθημένα και ψέματα με το κιλό, αλήθειες με το στανιό. Αυτή είναι η πραγματικότητά μας.
Οκ, ας μην τα παρουσιάζουμε και όλα τραγικά, υπάρχουν και άνθρωποι που κατάφεραν και έκαναν υγιείς σχέσεις, και δεν εννοώ μακροχρόνιες ή σοβαρές. Σχέσεις αμοιβαίας επιθυμίας, χωρίς ψέματα και ταμπού.
Όμως πάντα κάτι λείπει. Το φλερτ.
Η κατάσταση έχει ως εξής : η – ας την πούμε – Μαρία, βγαίνει με την παρέα της (φιλενάδες έχει καταντήσει πολύ mainstream) σε γνωστά και άγνωστα μέρη της πόλης τους. Ξεκινά το φλερτ με ματάκια, χαμογελάκια, δειλές συζητήσεις ή νηπιακές κόντρες με τον – ας τον πούμε – Γιάννη, ο γνωστός του γνωστού ενός παιδιού της παρέας. Μόλις επιστρέφουν σπίτι, ο ένας κάνει τον άλλον add στο facebook κι από like σε like, άντε να σημειώσουν πρόοδο σε σχόλια ή σαχλές συζητήσεις στο τσατ.
Οτιδήποτε κι αν προκύψει μεταξύ της Μαρίας και του Γιάννη, είναι σεβαστό, όμως έχει προκύψει δίχως ανθρώπινη επαφή, με τις καλύτερες συζητήσεις μέσω της οθόνης. Έχουμε καταργήσει μέχρι και τα κινητά, που όσο να ‘ναι δημιουργούσαν μια επιθυμία συνάντησης.
Κάπως έτσι, με την τεχνολογία να δεσπόζει στη ζωή μας , το φλερτ λείπει. Λείπουν οι ματιές, τα αστεία, η επιθυμία συνάντησης, οι συζητήσεις μέχρι το πρωί, το τετ-α-τετ, ο χορός, οι βόλτες, τα πρώτα φιλιά. Όλο αυτό το πρώτο στάδιο της γνωριμίας, έχει παραλειφθεί μέσω της τεχνολογίας. Όταν λοιπόν γίνεται η πρώτη συνάντηση, δεν έχεις τι να πεις, είτε έχετε γνωριστεί μέσω κοινού φίλου, είτε είχατε βγει παρέα πριν ένα σουκου. Και δίνουμε τα χείλη και το σώμα μας, πριν καλά καλά συστηθούμε. Έχουν γίνει όλα ένα προσχεδιασμένο μοτίβο: Chat-ποτό/καφές-φιλί-σεξ.
Κάνουμε skip στο φλερτ, όπως στις διαφημίσεις στο YouTube, μη σας πω και με μεγαλύτερη ευκολία. Πείτε μου, τι ποιο όμορφο από τις ματιές, τα χαμόγελα, τα αστεία, τα υπονοούμενα; Δεν έχει σχέση τι θα επακολουθήσει και μέχρι που θα φθάσει. Το θέμα είναι πως μάθαμε να κρυβόμαστε πίσω από μάσκες, οθόνες, ρούχα και ψέματα. Για κάποιον λόγο, προτιμήσαμε την «ακύρωση» της ανθρώπινης ύπαρξης, της φυσικότητας και προτιμήσαμε τις οδηγίες χρήσεις.
Το σημερινό άρθρο δεν είναι απορίες σχετικά με το γιατί δεν φλερτάρουν οι άνδρες στα μπαρ, ούτε επιχειρήματα της κάθε επιδέξιας Carrie. Είναι ένα παράπονο ως προς το είδος μας. Και λέω να κλείσω αυτό το «παράπονο» με ένα love alert: φλερτ αγνοείται, εάν κλείσετε τα κινητά σας, ίσως το βρείτε. Τη δεκαετία που χάθηκε, φορούσαμε ακόμη ψηλόμεσα τζιν, λακ με το κιλό και καλούσαμε από καρτοτηλέφωνα. Όποιος το βρει, ας επικοινωνήσει. Κινδυνεύει με αφανισμό.
