Είναι δεδομένο ότι θα αποτύχεις κάποια στιγμή στη ζωή σου. Στην πραγματικότητα, αυτό που θα βιώσεις δεν ονομάζεται καν αποτυχία, αλλά προσωρινή ήττα. Και ναι, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Η πραγματική «μαγκιά», ωστόσο, είναι να μην αφήσεις αυτήν την προσωρινή ήττα να σε αποτρέψει από το να συνεχίσεις την προσπάθεια και φυσικά να μη χάσεις τον ενθουσιασμό σου. Με λίγα λόγια, ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙΣ!
Για να μάθεις να πετάς, πρέπει πρώτα να πέσεις κάτω. Κανείς δεν έμαθε να πετάει… πετώντας. Επομένως, πρέπει να θεωρήσεις δεδομένο ότι δεν πρόκειται να πετύχεις τους στόχους σου με την πρώτη. Σε τελική ανάλυση, αν πετύχαινες ό,τι θέλεις με την πρώτη, τότε ίσως η όλη προσπάθεια σου να έχανε κάτι από τη «γλύκα» της.
Σκέψου ένα παράλληλο σύμπαν, όπου έχεις όλα αυτά που θέλεις, χωρίς να χρειάζεται να προσπαθήσεις για να τα αποκτήσεις. Μπορεί να σου φαίνεται ιδεατή ως κατάσταση, ωστόσο να είσαι βέβαιος/η πως δεν θα απολάμβανες το ίδιο όλα όσα έχεις συγκριτικά με τη «γλύκα» που θα ένιωθες με μια ενδεχόμενη επιτυχία σου, για την οποία κατέβάλες αρκετό κόπο και δύναμη για να την κατακτήσεις.
Το μυστικό είναι να βλέπεις κάθε αποτυχία (εεεμ… προσωρινή ήττα είπαμε) ως κάποιο είδος μαθήματος, που μπορεί να σε διδάξει πού έκανες λάθος ή τι παραπάνω χρειάζεται η προσπάθεια σου για να ευοδώσει. Επομένως, μη βλέπεις την αποτυχία (προσωρινή ήττα λέμεεεε) ως κάτι το απολύτως αρνητικό ή ως μία κατάσταση που δεν μπορεί να αλλάξει ή να αντιστραφεί (άλλωστε, όπως είπαμε συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες).
Σκέψου, πως κανένα πείραμα δεν πέτυχε με την πρώτη και κανένας άνθρωπος δεν έγινε επιτυχημένος χωρίς να έχει φάει τα μούτρα του 2-3 φορές πρώτα. Ακόμα και το βιβλίο της J.K.Rowling απορρίφθηκε 12 φορές πριν γίνει επιτυχία (ναι, στον Χάρι Πότερ αναφέρομαι).
Και κάπου εδώ, θα αναφέρω μία φράση που είχα διαβάσει πέρυσι (την ένδοξη χρονιά τον Πανελληνίων 
) κι η οποία ανήκει στον Winston Churchill: «Επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου». Προσωπικά, με είχε βοηθήσει πολύ!
