ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Είναι μέχρι να ξενερώσεις. Μετά όλα είναι τόσο απλά.

Όλοι είχαν να λένε ότι ήσασταν ένα ιδανικό ζευγάρι. Ένα ζευγάρι πολύ ερωτευμένο, ευτυχισμένο, ο ένας αδελφή – ψυχή του άλλου. Επικοινωνούσατε με τα μάτια, γελούσατε διαρκώς, ήσασταν αχώριστοι και το σεξ ήταν φανταστικό. Και ξαφνικά μία μέρα, όσο κεραυνοβόλα ερωτευτήκατε, τόσο κεραυνοβόλα ξενερώσατε. Δεν είναι ότι δεν εξακολουθούσε να σου αρέσει ή δεν περνούσες […]

Όλοι είχαν να λένε ότι ήσασταν ένα ιδανικό ζευγάρι. Ένα ζευγάρι πολύ ερωτευμένο, ευτυχισμένο, ο ένας αδελφή – ψυχή του άλλου. Επικοινωνούσατε με τα μάτια, γελούσατε διαρκώς, ήσασταν αχώριστοι και το σεξ ήταν φανταστικό.

Και ξαφνικά μία μέρα, όσο κεραυνοβόλα ερωτευτήκατε, τόσο κεραυνοβόλα ξενερώσατε. Δεν είναι ότι δεν εξακολουθούσε να σου αρέσει ή δεν περνούσες καλά μαζί του/της, απλά πλέον τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Νευρίαζες με το παραμικρό, έψαχνες αφορμή για τσακωμούς κι εντάσεις κι όλα εκείνα που έβρισκες χαριτωμένα πάνω του/της, πλέον ήταν ανυπόφορα.

Το ξενέρωμα είναι από εκείνα τα συναισθήματα που κάθε άνθρωπος βιώνει έστω και μία φορά στη ζωή του. Είναι εκείνη η στιγμή που μαγικά παύεις να ενδιαφέρεσαι για το οτιδήποτε. Κάτι έχει ραγίσει μέσα σου κι εσύ δεν έχεις καμία διάθεση να προσπαθήσεις να το ξανακολλήσεις. Η αγάπη, ο θαυμασμός κι η συντροφικότητα μένουν, αλλά η ξενέρα κυριαρχεί.

Έχω πει πολλές φορές ότι το κλειδί για μία επιτυχημένη σχέση είναι ο συμβιβασμός. Τι γίνεται όμως όταν φτάσεις στο σημείο να κάνεις πράγματα μηχανικά μόνο και μόνο για να γλιτώσεις γκρίνια και παράπονα από τον/τη σύντροφό σου, ενώ δεν τα νιώθεις πραγματικά; Ξενερώνεις και ξενερώνεις τόσο γρήγορα όσο τον/την ερωτεύτηκες.

Η σχέση από υγιής κι ευτυχισμένη, γίνεται πλέον ψεύτικη. Ο ονειρικός κόσμος που είχες χτίσει στο μυαλό σου μαζί του/της τώρα καταρρέει κι εσύ μένεις να τον/την κοιτάζεις από μακριά δίχως να νιώθεις κάτι. Ο έρωτας και το πάθος έχουν δώσει τη θέση τους στην αδιαφορία και τα άδεια συναισθήματα. Έτσι ήταν πάντα κι έτσι θα συνεχίσει να είναι. Η σχέση έκανε τον κύκλο της κι εσύ δεν έχεις άλλα να της προσφέρεις, αλλά ούτε κι εκείνη σε σένα πίσω. Ο μέχρι πρότινος άνθρωπός σου, δεν είναι και τόσο ιδανικός στα μάτια σου πλέον κι εσύ αναρωτιέσαι γιατί δεν προέκυψε νωρίτερα αυτή η απομυθοποίηση για να γλιτώσεις μία ώρα αρχύτερα. Η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι σκληρό πράγμα.

Ερωτευόμαστε τα ελαττώματα και τις ατέλειες του άλλου κι όταν βλέπουμε την πραγματικότητα αρνούμαστε να τη δεχτούμε. Τώρα που ξέρεις πια τι άνθρωπο έχεις δίπλα σου, το όνειρό σου κάνει φτερά και το συναίσθημα της ξενέρας είναι τόσο μεγάλο που καταιγίζει τις σκέψεις και το είναι σου. Και μετά… δημιουργείται ένα κενό. Είσαι αδύναμος/η να νιώσεις οτιδήποτε κι απλά αποφασίζεις να δώσεις ένα τέλος και να πας τη ζωή σου παρακάτω. Είναι κάποιες φορές που η απουσία ενός ατόμου κάνει τόσο καλό στη ζωή σου! Σκληρό μεν, αλλά έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Άλλωστε, ουδείς αναντικατάστατος λένε κι έχουν απόλυτο δίκιο.

Η ζωή δεν τελειώνει με μία ξενέρα, αλλά από εκείνο το σημείο ξεκινάει. Να είσαι ευγνώμων για κάθε συναίσθημα που έχεις την τύχη να βιώνεις στη διάρκεια της ζωής σου και να είσαι σίγουρος/η ότι μόνο πιο δυνατός/ή θα γίνεσαι μέσα από αυτή τη διαδικασία. Είμαι της άποψης ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Γιατί λοιπόν να πας κόντρα στο ρου της ζωής; Θα κλάψεις, θα πονέσεις, θα λυγίσεις, αλλά ο ήλιος θα ανατείλει ξανά.

 

OUR20s

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET