Η εβδομάδα που ξεκινάει από σήμερα στα σινεμά, είναι λίγο περίεργη! Από τη μία, έχεις τα αμερικανικά action movies που όλοι προσέχουν πρώτα, ενώ από την άλλη, δύο ντοκιμαντέρ που ενθουσίασαν κριτικούς όπου προβλήθηκαν (το ένα μάλιστα υπήρξε υποψήφιο για Όσκαρ), καθώς και μια ευρωπαϊκή σινεφίλ ταινία να συμπληρώνει τον κατάλογο.
Θα εστιάσουμε σε αυτές που σίγουρα θα σου τραβήξουν το ενδιαφέρον πρώτα, κυρίως επειδή πρέπει να ξέρεις τι θα πας να δεις. Και μπορεί η μια να αξίζει, αλλά η άλλη είναι ένα απίστευτα κακόγουστο αξιοπερίεργο έργο, που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πλησιάσεις… Ούτε για πλάκα! Να θυμίσουμε φυσικά, ότι η Αθήνα υποδέχεται το πρώτο En Lefko Film Festival, με τρομερά δυνατό πρόγραμμα προβολών (πάτα εδώ για να το δεις αναλυτικά) κι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες επιπλέον δραστηριότητες!
Οι ταινίες που βγαίνουν αυτήν την εβδομάδα (από 27/4):
Η Μέρα Των Ηρώων (Patriots Day) 
Από τους ίδιους δημιουργούς που πριν μερικούς μήνες μας έφεραν το Deepwater Horizon, έρχεται μια νέα περιπέτεια που βασίζεται σε μια αληθινή, αλλά ακόμα περισσότερο τραγική ιστορία. Συγκεκριμένα, στη βομβιστική επίθεση του μαραθωνίου της Βοστόνης, που το 2013 συγκλόνισε τις ΗΠΑ και στοίχισε πολλές ανθρώπινες ζωές.
Η ταινία είναι ένα περιπετειώδες δράμα, με δυνατά ξεσπάσματα θεαματικής δράσης. Το στόρι χάνεται λίγο λόγω των πολλών χαρακτήρων που προσπαθεί να ενσωματώσει στην αφήγηση, επειδή θέλει να τονίσει πόσες ανθρώπινες ζωές επηρεάστηκαν από την τραγωδία. Αυτό σημαίνει βέβαια και πολλή μελούρα, που πιο πολύ κουράζει παρά συγκινεί…
Αξίζει να τη δεις σαν μια υψηλών στάνταρ παραγωγή με πολύ πρωτοκλασάτα ονόματα, αλλά να ‘σαι και προετοιμασμένος για τον ατελείωτο πατριωτισμό. Σίγουρα σεβόμαστε που τιμούν τα αθώα θύματα των τρομοκρατών, αλλά το φιλμ έχει τόση δακρύβρεχτη διαφήμιση για τον «γενναίο αμερικανικό λαό», που καταντάει λίγο αηδία, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα περάσεις καλά ή δεν θα ανταμειφθείς. Όπως κι η προηγούμενη, είναι απλά… οκ!
Διπλή Εκδίκηση (The Assingment) 
Η Μισέλ Ροντρίγκεζ υποδύεται άντρα (…) επαγγελματία δολοφόνο, ο οποίος μια μέρα ξυπνάει συνειδητοποιώντας ότι έχει υποστεί εγχείρηση αλλαγής φύλου παρά τη θέληση του, οπότε και ξεκινάει ένα οργισμένο κυνηγητό ενάντια στους υπεύθυνους για την κατάσταση του! Ξαναδιάβασε το, δεν κάνω πλάκα, αυτή είναι η ιστορία!!
Κουλό concept; Κι όμως, αποτελεί το μικρότερο πρόβλημα σ’ αυτόν τον αχταρμά… Τσαπατσούλικη κι εντελώς ανέμπνευστη σκηνοθεσία. Σενάριο που πηγαινοέρχεται μπρος-πίσω, προκαλώντας σύγχυση. Αμήχανες και βαριεστημένες ερμηνείες . Ελάχιστη κι αδιάφορη δράση. Διάλογοι που θυμίζουν καθημερινή μεξικανική σαπουνόπερα!
Η μόνη που πήγε κάπως να σωθεί, είναι η Σιγκούρνεϊ Γουίβερ, που δείχνει να γουστάρει τον ρόλο της μουρλής σκύλας, αλλά χαραμίζεται σε μονολόγους που έχουν τον ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ!! Σοβαρά, η γυναίκα λέει, λέει, λέει κι είμαι σίγουρος ότι ούτε εκείνη δε ξέρει τι λέει!!!
Παρά τα χάχανα που αρχικά προκαλεί το στόρι, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη ιδέα, με δυνατότητες για ένα χαζό, αλλά πλακατζίδικο b-movie. Φαίνεται όμως ότι κανένας συντελεστής δεν πίστεψε σ’ αυτό, καταδικάζοντας το στην ατελείωτη λίστα του «για ποιο λόγο έφεραν στα ελληνικά σινεμά μια πατάτα του βιντεοκλάμπ;;»!!
Και λυπάμαι οικτρά, γιατί αυτός ο σκηνοθέτης κάποτε γύριζε κομψοτεχνήματα. Δεν έχω ιδέα γιατί αναμείχτηκε σε ένα τόσο αφιλόδοξο, βαρετό και στην τελική, ντροπιαστικό σκουπίδι. Στα πρώτα λεπτά, δείχνει την πρωταγωνίστρια τον πρωταγωνιστή στο ντους και μας κάνει ένα επίμονο close-up στο πέος του! Η τέλεια σύνοψη της ταινίας: για το π*@/$ο!!
Βγαίνουν επίσης (και αξίζουν πολύ περισσότερο):
- Η Όψη της Σιωπής (The Look of Silence)
- Η Κυνηγός με τον Αετό (The Eagle Huntress)
- Όνειρα Γλυκά (Fai Be Sogni)
