Οι πολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, την 8η Νοεμβρίου 2016 ψήφισαν και έκριναν το μέλλον τους. Ο λιγότερο πιθανός νικηφόρος υποψήφιος για τις Αμερικανικές εκλογές μόλις κέρδισε τη μάχη για τον Λευκό Οίκο. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι επισήμως ο 45ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτός είναι ο νικητήριος λόγος του 45ου Προέδρου των ΗΠΑ:
Μετά από μία Δημοκρατική 8ετία με τον Barack Obama, είναι πλέον επίσημο το πέρασμα στους Ρεπουμπλικάνους. Μία μικρή παρένθεση εδώ για τα δύο πολιτικά φάσματα που κυριαρχούν στις ΗΠΑ. Το Δημοκρατικό Κόμμα αφορά σε μία κοινωνικά φιλελεύθερη και προοδευτική πλευρά και αποτελεί την κεντροαριστερή κατεύθυνση στο πολιτικό φάσμα, αν μιλούσαμε με τα δικά μας δεδομένα. Από την άλλη, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εκφράζει την πίστη του στα ελεύθερα κράτη υπό τις αξίες της ισότητας και της ελευθερίας.
Οι πολιτείες όπως η Φλόριντα, το Ουισκόνσιν και το Μίσιγκαν ήταν εκείνες που ήταν κρίσιμες για την έκβαση του αποτελέσματος και μάλιστα εκείνες οι οποίες σύμφωνα με τις πιθανότητες θα περνούσαν στην επιρροή της Χίλαρι. Ωστόσο, ο Τραμπ άλλαξε ριζικά τον χάρτη και κατέρριψε προς θλίψη μας τα δεδομένα. Οι σημαντικές πολιτείες, εκείνες δηλαδή που ορίζουν πάνω από 15 εκλέκτορες, όπως η Φλόριντα, το Τέξας, το Οχάιο κι η Πενσιλβανία πέρασαν στην επιρροή του Τραμπ κι έκριναν το αποτέλεσμα.
Η νίκη του κρίθηκε βέβαιη από την στιγμή που ξεπέρασε τον απαραίτητο αριθμό εκλεκτόρων, δηλαδή τους 270, καθώς επίσης και τη Γερουσία αλλά και τη Βουλή των Αντιπροσώπων που ανήκει πλέον στους Ρεπουμπλικάνους. Οι εξελίξεις κι οι προβλέψεις δεν ήταν οι αναμενόμενες, όπως και τα στοιχήματα, αλλά κι οι αντιδράσεις στην ανακοίνωση του νέου Πλανητάρχη. Τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη… όπως για παράδειγμα, πώς οι περισσότερες αντιδράσεις είναι κατά βάση αρνητικές και ελάχιστα ευοίωνες για τον νέο Πρόεδρο από τη μία αλλά η νίκη του είναι ξεκάθαρη από την άλλη. Γιατί υπάρχει άραγε δυσάρεστο κλίμα ακόμη κι από εκείνους τους ίδιους που έκριναν το αποτέλεσμα;
Η Χίλαρι τόσο όσο κι ο Τραμπ, είναι μισητές φιγούρες στη γενική εικόνα του κόσμου. Η Χίλαρι αποτελούσε μία σχετικά πιο ασφαλή επιλογή για όλους, δεδομένου ότι είναι γνωστή η πορεία της όλα τα προηγούμενα χρόνια – μην ξεχνάμε ότι έχει διατελέσει και Υπουργός Εξωτερικών στη χώρα – καθώς κι η αντιμετώπισή της σχετικά με τα εσωτερικά θέματα της χώρας. Επομένως, αν κρινόταν υπέρ της το αποτέλεσμα, ο κόσμος όλος, μαζί κι η Ευρώπη, γνώριζε σε σχετικές γραμμές την πολιτική που θα ακολουθούσε.
Από την άλλη μεριά, ο Τραμπ αντιπροσωπεύει κάτι το μη συνηθισμένο, επομένως τολμώ να πω και απειλητικό. Κι αυτό γιατί πάντα νιώθουμε να απειλούμαστε από κάτι το οποίο δεν γνωρίζουμε και τόσο καλά. Και καλά κάνουμε. Οι δηλώσεις του ήταν προκλητικές, διχαστικές και απόλυτα σεξιστικές, παρόλα αυτά κατάφερε να κυριαρχήσει κατά τη γνώμη μου με κύριο γνώμονα την αντίδραση του κόσμου. Η αντίδραση του κόσμου προς τα τεκταινόμενα και τις υπάρχουσες δομές, είναι αυτή που οδήγησε σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Από αντίδραση και μόνο όμως, δεν καταφέρνει κανείς να πετύχει την αλλαγή. Η παρορμητικότητα κι η αρνητικότητα απέναντι στο κατεστημένο μέσω μίας «διαφορετικής και μη αναμενόμενης» ψήφου δεν οδηγεί πάντα σε πιο αισιόδοξες και ευνοϊκές προς τον κόσμο αλλαγές. Τα παραδείγματα ανά την ιστορία είναι πολλά. Το ξέρουμε κι εμείς οι ίδιοι μέσα από την ίδια τη χώρα μας…
Είναι πολύ νωρίς για να ειπωθεί το οτιδήποτε, καθώς είναι όλα πολύ ρευστά και λεπτά ακόμη. Η προτροπή μου είναι να μην ειπωθούν πράγματα τα οποία όσοι δήλωσαν θα μετανιώσουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Πολλοί δηλώνουν ήδη ότι η χθεσινή ημέρα είναι μία από τις πιο μαύρες μέρες τις ιστορίας ή πως είναι η χειρότερη εξέλιξη ύστερα από το Brexit. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η ιστορία θα τα κρίνει όλα…
