Μέσα 2ου έτους και σ’ ένα κενό πιάνουμε με την παρέα την κλασική και δίχως τέλος συζήτηση για σειρές. Κι εκεί που αναφερόμουν σε εκείνες που παρακολουθώ (τις οποίες η πλειονότητα δεν ήξερε καν, τι γατάκια!) ακούγεται από το στόμα ενός φίλου η λέξη Arrow. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, ξεκινάει ένας παροξυσμός ενθουσιασμού κι ένα ντελίριο θαυμασμού για το πόσο καλή σειρά είναι με πολλή δράση, ενδιαφέρουσα πλοκή κι απίστευτους χαρακτήρες. Η αλήθεια είναι πως την είχα ξανακούσει, αλλά δεν είχα ιδέα για το τι πραγματευόταν και κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ένιωθα σαν να είμαι τηλεοπτικά …αναλφάβητος. Έτσι λοιπόν το ίδιο απόγευμα, λόγω του έμμεσου peer pressure που βίωσα, αποφάσισα να την ξεκινήσω…
Ουσιαστικά, η σειρά για όσους δεν ξέρουν (no worries guys), αφορά έναν κακομαθημένο εκατομμυριούχο, πλεϊμπόι με six pack που παίζεις τρίλιζα επάνω, τον Oliver Queen (κάτι σαν τον Tony Stark, αλλά χωρίς την στολή του Iron Man), ο οποίος ναυαγεί σ’ ένα νησί και γενικά θεωρείται νεκρός, μέχρι που επιστρέφει με σάρκα κι οστά πίσω στην οικογένειά του (τύπου ξέρεις ότι είναι ο πρωταγωνιστής και δήθεν σοκάρεσαι από το γεγονός ότι είναι ζωντανός). Για να μη τα πολυλογώ, ο Oliver επιστρέφει στην πόλη του ως ένας μασκοφόρος τοξοβόλος με σκοπό να την προστατεύσει από τους εγκληματίες που αλωνίζουν εκεί.
Αυτήν την στιγμή στην Αμερική προβάλλεται ο 4ος κύκλος, τον οποίο και βλέπω, αλλά δεν θέλω να αναφερθώ στην πλοκή του για να μην κάνω κανένα spoil και τελικά φάω κράξιμο. Γενικά είναι μία πολύ καλή σειρά με απίστευτες εξελίξεις, καθώς επίσης σε κρατάει στην τσίτα κατά τη διάρκεια κάθε επεισοδίου της.
Στον αντίποδα, για να το παίξω κι εγώ έξυπνος στους φίλους μου, ξεκίνησα μια παρόμοια σειρά που προβάλλεται από το Netflix (Orange Is The New Black και House Of Cards είναι μερικές από τις απίστευτες σειρές που προβάλει) και λέγεται DareDevil. Αυτός ο τίτλος ίσως και να σας θυμίζει μια ταινία του 2003 (όταν εγώ πήγαινα 3η δημοτικού, φανταστείτε) με πρωταγωνιστές τον Ben Affleck (ο οποίος ήταν σαν αγγούρι) και την Jennifer Garner (η οποία ψιλο-τρωγόταν).
Η σειρά αυτή αφορά έναν τυφλό δικηγόρο, τον Matt Murdock, ο οποίος τυφλώθηκε σε μικρή ηλικία, όμως οξύνθηκαν απίστευτα πολύ οι υπόλοιπες αισθήσεις του. Αυτό το μικρό και τυφλό αγόρι μεγάλωσε κι αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του για να προστατεύσει τους αδύναμους της περιοχής Hell’s Kitchen που βρίσκεται στη Νέα Υόρκη (μόλις άκουσα το όνομα της περιοχής, νόμιζα ότι αναφερόταν στο σοου μαγειρικής του Gordon Ramsay και σκάλωσα άγρια).
Όσον αφορά αυτή τη σειρά, στην Αμερική έχει ήδη προβληθεί ο 1ος κύκλος κι αναμένεται ο 2ος, χωρίς όμως να έχει γνωστοποιηθεί η ημερομηνία της πρεμιέρας (can’t wait!!!). Αντίστοιχα κι αυτή η σειρά είναι απίστευτη με έντονα τα στοιχεία της δράσης, με το σασπένς να σε κυριεύει σε κάθε επεισόδιο και τους χαρακτήρες να σε προσκαλούν να τους γνωρίσεις όλο και περισσότερο.
Τώρα αν με ρωτούσες ποια από τις δύο προτιμώ περισσότερο, θα με έβαζες σε πολλές σκέψεις, καθώς προσωπικά βρίσκω και τις δύο θεσπέσιες στο είδος που πρεσβεύουν. Αν βέβαια μου έβαζες το πιστόλι στον κρόταφο, σώνει και ντε να διαλέξω, θα προτιμούσα το DareDevil, γιατί στα μάτια μου παρουσιάζει μια πολύ πιο ρεαλιστική κατάσταση. Δηλαδή δεν γίνεται να πέφτει ξύλο κι ο Oliver να μένει ανέπαφος ή να φτιάχνει ένα ειδικό ματζούνι και να γιατρεύεται, ενώ ο Matt να σπάει πλευρά και να μελανιάζει παντού! Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο ότι στο IMDb, το Arrow παίρνει βαθμολογία 8.1/10, ενώ το DareDevil 8.9/10 (όντας το νούμερο 53 στο τοπ των 250 του IMDb).
Πάντως, σου συστήνω ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσεις και τις 2 και θα με θυμηθείς!
