4 συλλαβές
8 γράμματα
Μία λέξη. Μία φαινομενικά απλή λέξη που όμως καθορίζει τόσα πολλά.
Απόσταση. Απόσταση από αυτό που αγαπάς. Απόσταση από τον άνθρωπό σου.
Απόσταση. Χιλιάδες χιλιόμετρα που σε χωρίζουν από αυτόν.
Από ό,τι θα ήθελες να έχεις δίπλα σου κι όχι μακριά σου.
Στο άκουσμα της λέξης «απόσταση», οι περισσότεροι τρομάζουν, φρικάρουν, μελαγχολούν. Κι αυτό γιατί απόσταση σημαίνει απομάκρυνση. Απόσταση σημαίνει μοναξιά. Απόσταση όμως σημαίνει και δοκιμασία.
Απομακρύνεσαι από ό,τι σου δίνει ζωή. Βιώνεις τη μοναξιά χωρίς αυτό. Αυτομάτως περνάς από μια δοκιμασία. Μια δύσκολη δοκιμασία. Θα αντέξεις μόνος; Θα συμφιλιωθείς με την απόσταση ή αυτή θα σε λιώσει και θα σε ρίξει στα πατώματα; Θα νικήσεις εσύ ή η αυτή; Ισοπαλία σ’ αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχει. Νίκη ή ήττα. Και η ήττα είναι βαριά. Η ήττα στοιχίζει. Στοιχίζει δάκρυα, πόνο, θλίψη.
Η νίκη όμως επίσης στοιχίζει. Αν νικήσεις την απόσταση, σημαίνει ότι έχεις ξεχάσει. Έχεις ξεχάσει αυτόν/ή που βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Έχεις ξεχάσει τα βράδια που έμεινες ξάγρυπνος/η για αυτόν/ή. Έπαψες να νοιάζεσαι. Η απόσταση για τις σχέσεις είναι όπως το νερό για τη φωτιά. Τις σβήνει. Αφήνει πίσω μόνο αποκαΐδια. Άχρηστα αποκαΐδια που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα.
Έπαψες να νοιάζεσαι. Μήπως λοιπόν έχει νικήσει πάλι η απόσταση; Μήπως εξαιτίας της έχασες έναν άνθρωπό σου; Δε μπόρεσες να αντέξεις τη δύναμη της απόστασης και λύγισες. Προτίμησες να χάσεις κάποιον άλλον παρά τον εαυτό σου.
Από την άλλη μήπως σε βοήθησε; Αν ο άνθρωπος αυτός άξιζε να μείνει δίπλα σου, θα πάσχιζες να τον κρατήσεις κοντά σου. Δε θα επέτρεπες στην απόσταση να σας χωρίσει. Μήπως λοιπόν η απόσταση ήταν αυτή η δικαιολογία που έψαχνες κάθε βράδυ για να απομακρυνθείς απ’ ό,τι σε πληγώνει;
Να που πάλι η απόσταση έχει νικήσει. Σε αφήνει να πιστεύεις ότι κέρδισες, όμως η απόσταση είναι ισχυρός παίκτης.
Ακόμα κι αν συναντηθείς με τον άνθρωπό σου έπειτα από καιρό, η απόσταση θα έχει προλάβει να ρίξει το δηλητήριο της.
Ναι, ίσως όταν συναντηθείτε η σχέση σας να μοιάζει με πιο δυνατή.
Ναι, ίσως να τον κοιτάς με περισσότερο πόθο.
Ναι, ίσως να νιώθεις ότι πλέον όλα θα πάνε καλά.
Ναι, ίσως η απόσταση δεν εμποδίζει την αληθινή επιθυμία.
Αυτά τα «ίσως» όμως έχουν ημερομηνία λήξης.
Όταν περάσει ο πόθος, η χαρά που ανταμώσατε και πάλι, σταδιακά, με αργά αργά και ύπουλα βήματα, τα αποτελέσματα της απόστασης αρχίζουν να εμφανίζονται.
Ο ένας έχασε σημαντικές στιγμές από τη ζωή του άλλου.
Δεν ήταν εκεί ο ένας για τον άλλο μήτε στα εύκολα, μήτε στα δύσκολα.
Υποσυνείδητα, όσο είστε χώρια, αρχίζεις να αλλάζεις, αρχίζεις να συνηθίζεις την απουσία του άλλου. Η παρουσία του πλέον δε σου είναι απαραίτητη. Κι όμως αρνείσαι να το πιστέψεις αυτό. Πώς γίνεται να μην τον χρειάζεσαι, αφού νιώθεις μισός χωρίς αυτόν; Κι όμως, γίνεται.
Το καταλαβαίνεις όταν ο άλλος επιστρέφει. Η ανακούφιση που πίστευες ότι θα αισθανόσουν μετατρέπεται σε αφόρητη πίεση.
Η παρουσία του άλλου δίπλα σου πλέον όχι μόνο δε σου είναι απαραίτητη, αλλά αντίθετα σου προκαλεί πλήξη.
Τόσο καιρό συνήθισες. Συνήθισες χωρίς αυτόν. Οι νύχτες που πέρασες κλαίγοντας ανήκουν στο παρελθόν. Ό,τι ένιωθες για αυτόν ανήκει στο παρελθόν. Ο άλλος ξεχάστηκε. Μπορεί στην αρχή να έλειψε, αλλά έπειτα ξεχάστηκε. Νόμιζες πως θα τον δεις και θα ορμίσεις πάνω του, αλλά αυτό δεν έγινε. Αντίθετα, μόλις τον αντίκρισες πάγωσες στη θέση σου.
Τον κοιτούσες στα μάτια και ένιωθες να κοιτάς έναν άγνωστο. Ο άνθρωπος απέναντι σου δεν είναι πια ο άνθρωπος σου. Η απόσταση που σας χώριζε τον άλλαξε, όπως άλλαξε και εσένα.
Δυο ξένοι. Ο καθένας έχει τραβήξει πια τον δικό του δρόμο. Δυο δρόμους που δε θα συναντηθούν ποτέ.
Ίσως σε μια στιγμή αδυναμίας, να νιώσεις ένα σφίξιμο που θα σε γυρίσει πίσω. Πίσω στις στιγμές σας. Όμως συνήθισες μακριά του και το σφίξιμο αυτό μετατρέπεται σε μια μικρή ενόχληση που απλά την αγνοείς…
Ανεπανόρθωτες οι βλάβες της απόστασης. Κανένα γιατρικό δεν τις γιατρεύει.
