90s… μια εποχή, μια δεκαετία που άφησε τη δική της ιστορία και το δικό της ξεχωριστό σημάδι στο τέλος του 20ου αιώνα. Μια χρυσή και υπερβολική περίοδος που μισήθηκε από πολλούς και αγαπήθηκε από πολλούς περισσότερους.
Η τότε αρχή της ιδιωτικής τηλεόρασης, του πολύ αργού διαδικτύου και των αγαπημένων περιοδικών, μεγάλωσαν μια ολόκληρη γενιά. Μια γενιά που πραγματικά έζησε μεγάλα πράγματα και η πρώτη που άρχιζε να βιώνει μια πιο σύγχρονη ζωή. Για να δούμε λοιπόν μερικά cult κομμάτια της τότε ψυχαγωγίας μας…
Τι θυμάσαι από τα 90s;
Οι περισσότεροι από εμάς ήμασταν παιδιά στη δεκαετία αυτή και σαν παιδιά ξυπνούσαμε κάθε Σαββατοκύριακο από το χάραμα για να παρακολουθήσουμε όλες τις παιδικές σειρές. Ξυπνούσατε κι εσείς πρωί για να προλάβετε τη «Sailor Moon»; Η όμορφη πολεμίστρια που μάχεται για τη δικαιοσύνη και τιμωρεί τους κακούς στο όνομα του φεγγαριού… Ή περιμένατε κάθε μεσημέρι στην Κρατική Τηλεόραση για το «Γατόσκυλο»; Τις περιπέτειες μιας γάτας κι ενός σκύλου που γεννήθηκαν με το ίδιο σώμα, σαν σιαμαία. Επίσης οι περισσότεροι έχουμε λατρέψει τα «Αρκουδάκια της Αγάπης». Τα γλυκά αρκουδάκια, που με την αγάπη τους νικούσαν τα πάντα.
Στον κινηματογράφο από την άλλη… Τι κοινό μπορεί να έχει ο διαχρονικός «Τιτανικός», με τη βραβευμένη με Όσκαρ, Kate Winslet, τον (επιτέλους) βραβευμένο με Όσκαρ, Leonardo Di Caprio και τις Fashionistas Mary-Kate κι Ashley Olsen; Έχουν χαράξει τη δική τους πορεία στη ταινιοθήκη των 90s. Η αγαπημένη ταινία των περισσοτέρων είναι ο «Τιτανικός» κι ακόμα και τώρα δακρύζουμε με αυτόν τον έρωτα. Και φυσικά όλοι θυμόμαστε την σκηνή που η (εγωίστρια) Ρόουζ αφήνει τον Τζακ να χαθεί αδίκως στα νερά του παγωμένου ωκεανού. Την έχεις βρίσει κι εσύ, ε; Και μετά οι αδελφές Olsen, με τις περιπέτειες τους, που μάλλον άγγιξαν μόνο τη δεκαετία αυτή, αφού πλέον τις ξεχάσαμε κι εμείς, αλλά και η υποκριτική.
Τα 90s οπωσδήποτε χαρακτηρίζονται κι από τα βραζιλιάνικα σήριαλ. Τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας, η τηλεόραση κατακλύστηκε από έρωτες, δράματα, μίση και ίντριγκες. Ποιος δεν έχει παρακολουθήσει «Ροζαλίντα» ή τη «Μαρία της Γειτονιάς»; Ποιος δεν αγάπησε τη Σοράγια και τις επικές ατάκες της για την ανάπηρη και τη ρακοσυλλέκτρια; Ποιος δεν μίσησε, αλλά έκλαψε με το τέλος της «Πάολα Μπράτσο»; Και φυσικά στο τέλος η τυφλή «Εσμεράλντα» και η πρώτη νεανική βραζιλιάνικη παρέα στη σειρά «Οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν».
Και τώρα στο κομμάτι της μουσικής… Αγαπημένα, αθώα, παιδικά πάρτι, όπου οι μαμάδες φορούσαν σακάκια με βάτες και είχαν τρομακτικές περμανάντ κι εσύ φορούσες τζιν σαλοπέτες κι αθλητικά παπούτσια με φωτάκια στη σόλα και χόρευες έξαλλα «Μακαρένα», «Χόκι Πόκι» και προσπαθούσες να τραγουδήσεις, χωρίς καμία επιτυχία, το «Freestyler». Αγαπημένο είδωλο των παιδιών η (τότε πρωτοεμφανιζόμενη) Britney Spears με το «Οοps… I did it again» και το «Baby One More Time». Απ’ την εγχώρια μουσική, σίγουρα αγαπήσαμε και τραγουδήσαμε επιτυχίες της Σαμπρίνα, της Θεοδωρίδου, της Γαρμπή, του Λεμπέση, του Τριαντάφυλλου, του Ρουβά, του Ρακιντζή. Και δεν ξεχνάμε το μουσικό «Σχίσμα» της Ελλάδας σε Βισσικούς και Βανδικούς, που κρατά μέχρι και σήμερα.
Όπως και να έχει, τα 90s ήταν μια αξέχαστη εποχή. Μια εποχή που μπορούμε να μιλάμε και να γράφουμε ώρες ολόκληρες. Πολλοί από εμάς είμαστε τυχεροί, γιατί ίσως η γενιά μας ήταν η τελευταία που έζησε, κάπως ανέμελη, κάπως ελεύθερη, με αθώα παιχνίδια, όπως το «Tamagotchi», τον «Furby» ή το «Καρδουλίνι Μαμ». Πολλοί από εμάς είχαμε την τύχη να τη ζήσουμε και τη νοσταλγούμε που και που…
Και πολλοί από εσάς μπορεί να θέλετε να την ξεχάσετε και να την κρίνετε ως μία εποχή υπερβολής με έντονα στοιχεία δηθενιάς, but I’m a 90’s bitch and I love it!
